χωρῇ, ταχὺν δεῖ κἀμὲ βουλεύειν πάλιν.
620 εἰ δ᾽ ἡσυχάζων προσμενῶ, τὰ τοῦδε μὲν
πεπραγμέν᾽ ἔσται, τἀμὰ δ᾽ ἡμαρτημένα.
ΚΡ. τί δῆτα χρῄζεις; ἦ με γῆς ἔξω βαλεῖν;
ΟΙ. ἥκιστα· θνῄσκειν, οὐ φυγεῖν σε βούλομαι.
ΚΡ. ὅταν προδείξῃς οἷόν ἐστι τὸ φθονεῖν. . .
625 ΟΙ. ὡς οὐχ ὑπείξων οὐδὲ πιστεύσων λέγεις;
ΚΡ. οὐ γὰρ φρονοῦντά σ᾽ εὖ βλέπω. ΟΙ. τὸ γοῦν ἐμόν.
ΚΡ. ἀλλ᾽ ἐξ ἴσου δεῖ κἀμόν. ΟΙ. ἀλλ᾽ ἔφυς κακός.
ΚΡ. εἰ δὲ ξυνίης μηδέν; ΟΙ. ἀρκτέον γ᾽ ὅμως.
ΚΡ. οὔτοι κακῶς γ᾽ ἄρχοντος. ΟΙ. ὦ πόλις πόλις.
630 ΚΡ. κἀμοὶ πόλεως μέτεστιν, οὐχὶ σοὶ μόνῳ.
ΧΟ. παύσασθ᾽, ἄνακτες· καιρίαν δ᾽ ὑμῖν ὁρῶ
τήνδ᾽ ἐκ δόμων στείχουσαν Ἰοκάστην, μεθ᾽ ἧς
τὸ νῦν παρεστὸς νεῖκος εὖ θέσθαι χρεών.
ΙΟΚΑΣΤΗ
τί τὴν ἄβουλον, ὦ ταλαίπωροι, στάσιν
635 γλώσσης ἐπήρασθ᾽; οὐδ᾽ ἐπαισχύνεσθε γῆς
οὕτω νοσούσης ἴδια κινοῦντες κακά;
οὐκ εἶ σύ τ᾽ οἴκους σύ τε, Κρέων, κατὰ στέγας,
καὶ μὴ τὸ μηδὲν ἄλγος ἐς μέγ᾽ οἴσετε;
ΚΡ. ὅμαιμε, δεινά μ᾽ Οἰδίπους ὁ σὸς πόσις
640 δρᾶσαι δικαιοῖ δυοῖν ἀποκρίνας κακοῖν,
ἢ γῆς ἀπῶσαι πατρίδος, ἢ κτεῖναι λαβών.
ΟΙ. ξύμφημι· δρῶντα γάρ νιν, ὦ γύναι, κακῶς
εἴληφα τοὐμὸν σῶμα σὺν τέχνῃ κακῇ.
ΚΡ. μή νυν ὀναίμην, ἀλλ᾽ ἀραῖος, εἴ σέ τι
645 δέδρακ᾽, ὀλοίμην, ὧν ἐπαιτιᾷ με δρᾶν.
ΙΟ. ὦ πρὸς θεῶν πίστευσον, Οἰδίπους, τάδε,
μάλιστα μὲν τόνδ᾽ ὅρκον αἰδεσθεὶς θεῶν,
ἔπειτα κἀμὲ τούσδε θ᾽ οἳ πάρεισί σοι.
620 εἰ δ᾽ ἡσυχάζων προσμενῶ, τὰ τοῦδε μὲν
πεπραγμέν᾽ ἔσται, τἀμὰ δ᾽ ἡμαρτημένα.
ΚΡ. τί δῆτα χρῄζεις; ἦ με γῆς ἔξω βαλεῖν;
ΟΙ. ἥκιστα· θνῄσκειν, οὐ φυγεῖν σε βούλομαι.
ΚΡ. ὅταν προδείξῃς οἷόν ἐστι τὸ φθονεῖν. . .
625 ΟΙ. ὡς οὐχ ὑπείξων οὐδὲ πιστεύσων λέγεις;
ΚΡ. οὐ γὰρ φρονοῦντά σ᾽ εὖ βλέπω. ΟΙ. τὸ γοῦν ἐμόν.
ΚΡ. ἀλλ᾽ ἐξ ἴσου δεῖ κἀμόν. ΟΙ. ἀλλ᾽ ἔφυς κακός.
ΚΡ. εἰ δὲ ξυνίης μηδέν; ΟΙ. ἀρκτέον γ᾽ ὅμως.
ΚΡ. οὔτοι κακῶς γ᾽ ἄρχοντος. ΟΙ. ὦ πόλις πόλις.
630 ΚΡ. κἀμοὶ πόλεως μέτεστιν, οὐχὶ σοὶ μόνῳ.
ΧΟ. παύσασθ᾽, ἄνακτες· καιρίαν δ᾽ ὑμῖν ὁρῶ
τήνδ᾽ ἐκ δόμων στείχουσαν Ἰοκάστην, μεθ᾽ ἧς
τὸ νῦν παρεστὸς νεῖκος εὖ θέσθαι χρεών.
ΙΟΚΑΣΤΗ
τί τὴν ἄβουλον, ὦ ταλαίπωροι, στάσιν
635 γλώσσης ἐπήρασθ᾽; οὐδ᾽ ἐπαισχύνεσθε γῆς
οὕτω νοσούσης ἴδια κινοῦντες κακά;
οὐκ εἶ σύ τ᾽ οἴκους σύ τε, Κρέων, κατὰ στέγας,
καὶ μὴ τὸ μηδὲν ἄλγος ἐς μέγ᾽ οἴσετε;
ΚΡ. ὅμαιμε, δεινά μ᾽ Οἰδίπους ὁ σὸς πόσις
640 δρᾶσαι δικαιοῖ δυοῖν ἀποκρίνας κακοῖν,
ἢ γῆς ἀπῶσαι πατρίδος, ἢ κτεῖναι λαβών.
ΟΙ. ξύμφημι· δρῶντα γάρ νιν, ὦ γύναι, κακῶς
εἴληφα τοὐμὸν σῶμα σὺν τέχνῃ κακῇ.
ΚΡ. μή νυν ὀναίμην, ἀλλ᾽ ἀραῖος, εἴ σέ τι
645 δέδρακ᾽, ὀλοίμην, ὧν ἐπαιτιᾷ με δρᾶν.
ΙΟ. ὦ πρὸς θεῶν πίστευσον, Οἰδίπους, τάδε,
μάλιστα μὲν τόνδ᾽ ὅρκον αἰδεσθεὶς θεῶν,
ἔπειτα κἀμὲ τούσδε θ᾽ οἳ πάρεισί σοι.
***
ΟΙΔ. Όπως κρυφά και βιαστικάμ᾽ επιβουλεύεται
πρέπει κι εγώ με βιάση να σκεφτώ το πράγμα.
620 Αμέριμνος αν αδρανώ
θα πραγματώσει τα σχέδιά του
και τα δικά μου θα καταρρεύσουν.
ΚΡΕ. Τί θες λοιπόν; Να μ᾽ εξορίσεις;
ΟΙΔ. Καθόλου· νεκρό σε θέλω κι όχι φυγάδα.
ΚΡΕ. Και πώς θ᾽ αποδείξεις
το λόγο που σε ζήλεψα;
ΟΙΔ. Θ᾽ αρνηθείς να πειθαρχήσεις;
ΚΡΕ. Θαρρώ πως παραφέρεσαι.
ΟΙΔ. Κρατώ τη γνώμη μου.
ΚΡΕ. Μα πρέπει να σκεφτείς και τη δική μου.
ΟΙΔ. Είσαι κακός εκ φύσεως.
ΚΡΕ. Κι αν πέφτεις έξω;
ΟΙΔ. Γονάτισε στην εξουσία.
ΚΡΕ. Όταν οι άρχοντες αυθαιρετούν
δε γονατίζω.
ΟΙΔ. Ω πόλη, ω πόλη.
630 ΚΡΕ. Δεν είσαι μόνος· είμαι πολίτης κι εγώ.
ΧΟΡ. Άρχοντες, πάψτε.
Πάνω στην ώρα βλέπω να ᾽ρχεται
απ᾽ το παλάτι προς τα δω
την Ιοκάστη.
Μαζί της είναι χρέος σας να λύσετε
την τωρινή φιλονικία κατ᾽ ευχή.
ΙΟΚΑΣΤΗ
Αστόχαστοι, γιατί τροχίζετε τη γλώσσα σας
στον παραλογισμό;
Τη χώρα που νοσεί δεν ντρέπεστε
και στα προσωπικά σας πάθη
ρίχνετε λάδι στη φωτιά;
Δεν πας εσύ στο δώμα σου
και συ στο σπίτι σου, Κρέων,
μήπως από το τίποτα
φουντώσει το κακό;
ΚΡΕ. Ο άντρας σου Οιδίπους, αδερφή,
απειλεί φοβερά να μου κάνει
640 και θα διαλέξει ανάμεσα στα δυο:
θα με συλλάβει και θα με σκοτώσει
ή από την πατρική γη θα μ᾽ εξορίσει.
ΟΙΔ. Ακριβώς.
Τον έπιασα να μηχανεύεται
ανείπωτα δεινά για τη ζωή μου.
ΚΡΕ. Μη σώσω να χαρώ ζωή,
καταραμένος να χαθώ
αν έπραξα και το παραμικρό
απ᾽ όσα μου κατηγορείς.
ΙΟΚ. Για το θεό, πίστεψέ τον, Οιδίπου.
Τον όρκο του σεβάσου στους θεούς,
σεβάσου και τους γέροντες και μένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου