Η πρώτη είναι απτή, ορατή και υλική. Είναι η εξωτερική πραγματικότητα, μια σειρά γεγονότων που συμβαίνουν στη ζωή.
Η δεύτερη, είναι μη ορατή, άυλη και υποκειμενική. Πρόκειται για τη λεγόμενη εσωτερική πραγματικότητα, την εσωτερική δηλαδή φύση του κάθε ανθρώπου. Η εσωτερική αυτή πραγματικότητα, μοναδική για κάθε άνθρωπο, αποτελείται από τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας.
Πόσο σημαντικός είναι όμως ο τρόπος που σκεφτόμαστε για την ευτυχία μας; Είναι οι σκέψεις οι σκιές της ευτυχίας ή της δυστυχίας μας;
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι η εσωτερική μας πραγματικότητα καθορίζει την εξωτερική. Ο τρόπος ο οποίος αντιλαμβανόμαστε τις εξωτερικές καταστάσεις εξαρτάται άμεσα και κατεξοχήν από τον τρόπο που σκεφτόμαστε για αυτές. Τα γεγονότα και οι καταστάσεις της εξωτερικής πραγματικότητας είναι άχρωμα και ουδέτερα.
Αντιθέτως, οι σκέψεις μας και οι αντιλήψεις μας για αυτά τα κάνουν καλά η κακά, ευχάριστα ή δυσάρεστα. Το καλό/κακό, ευχάριστο/δυσάρεστο, οδυνηρό ή μη, είναι καταστάσεις του νου. Ακριβέστερα είναι η ψυχική μας διάθεση που την προβάλουμε πάνω στα γεγονότα μετατρέποντας τα σε θετικά ή αρνητικά.
Είναι η ποιότητα των σκέψεων μας που καθορίζει την ποιότητα της ζωής μας και όχι το αντίστροφο. Στον ίδιο βαθμό, τα όσα μας συμβαίνουν στη ζωή είναι αποτέλεσμα της ψυχικής μας κατάστασης και όχι η ψυχική μας κατάσταση αποτέλεσμα των γεγονότων.
Με άλλα λόγια, είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Ένας άνθρωπος που έχει επιλέξει να σκέφτεται αυτό-ενισχυτικά και ενθαρρυντικά για τον εαυτό του κατά συνέπεια θα έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση καθώς και καλύτερη ποιότητα ζωής από κάποιον που έχει επιλέξει τον αυτό-ακυρωτικό τρόπο σκέψης.
Αυτοπεποίθηση σημαίνει πίστη στον εαυτό και τις δυνάμεις μας. Σημαίνει θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να ανταπεξέλθει στις περιστάσεις της ζωής, όσο φαινομενικά δύσκολες και αν είναι, στηριζόμενος πάντα στην αυθεντικότητα των συναισθηματικών μου δυνάμεων.
Βέβαια πολλές φορές η έννοια της αυτοπεποίθησης έχει λαθεμένα ταυτιστεί με τον ναρκισσισμό. Στην πραγματικότητα οι δύο έννοιες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Ο ναρκισσισμός είναι το αντίθετο της αυτοπεποίθησης και δημιουργείται λόγω έλλειψης της τελευταίας κατασκευάζοντας έναν ψευδή εαυτό ως μηχανισμό άμυνας που προφυλάσσει το άτομο από τα καταθλιπτικά συναισθήματα.
Δυστυχώς, πολλές φορές η αυτό-αξία μας εξαρτάται από την άποψη που έχουν τρίτα πρόσωπα για εμάς. Οι σκέψεις ενός ανθρώπου που επιδιώκει συνεχώς την έγκριση των άλλων δεν είναι αυθεντικές αλλά εξωτερικά καθοριζόμενες. Και φυσικά, σε πολλές περιπτώσεις, η έλλειψη έγκρισης, αποδοχής και κυρίως αγάπης από τους άλλους πυροδοτεί καταθλιπτικές και αγχώδεις σκέψεις.
Παρόλα αυτά, ένας άνθρωπος μπορεί να βλαφτεί μόνο από «μέσα προς τα έξω» και όχι από έξω προς τα μέσα.
Δηλαδή, κανένα εξωτερικό γεγονός δε μπορεί να βλάψει έναν κυρίαρχο νου. Μπορεί να τον βλάψει μόνο αν ο ίδιος ο νους το ερμηνεύσει ως βλαβερό και καταστροφικό.
Το ότι ο άνθρωπος μπορεί να πάθει κάτι κακό αποκλειστικά μόνο εάν ο νους του το ερμηνεύσει ως «κακό» το υποστήριξε εμπράκτως ο Σωκράτης. Λέγοντας απερίφραστα στους δημίους του λίγο πριν την εκτέλεση του «Μπορείτε να με σκοτώσετε, αλλά δε μπορείτε να με βλάψετε» ο Σωκράτης αποδεικνύει ότι, ακόμη και στην περίπτωση του θανάτου, ο τρόπος ερμηνείας ενός γεγονότος το καθιστά οδυνηρό ή μη.
Αυτή είναι μάλλον και μία από τις υψηλότερες μορφές αυτοκυριαρχίας η οποία συνίσταται στον πλήρη έλεγχο της σκέψης. Οι σκέψεις και οι πεποιθήσεις μας έχουν αποστολέα και παραλήπτη τον ίδιο μας τον εαυτό. Καθορίζονται από εμάς και είναι αποτέλεσμα της προσωπικής εκλογής που κάνουμε για το αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι.
Οι αυτό- ενισχυτικές σκέψεις και η αυτοεκτίμηση έχουν ως αποτέλεσμα μια αποδοτική και γεμάτη ζωή. Οι ακυρωτικές σκέψεις βυθίζουν το άτομο στη μιζέρια και τη δυστυχία. Εμείς καθορίζουμε τις εμπειρίες της ζωής μας μέσω του τρόπου που σκεφτόμαστε για αυτές και κυρίως του τρόπου μέσω του οποίου τις ερμηνεύουμε.
Εν κατακλείδι, είναι αυτή η ίδια η ποιότητα των σκέψεων μας που καθορίζει την ποιότητα της ζωής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου