Η σωστή στιγμή

Πολλές φορές ονειρευόμαστε πράγματα και καταστάσεις που θέλουμε να βιώσουμε. Θέτουμε στόχους, άλλοτε μεγαλύτερους και άλλοτε μικρότερους. Κάνουμε σχέδια, προγραμματίζουμε και βάζουμε τον εαυτό μας σε μία διαδικασία δράσης και αναζήτησης.

Προσωπική ετοιμότητα

Άλλες φορές καταφέρνουμε να φτάσουμε εκεί που θέλουμε και άλλες όχι. Άλλες μπορεί να φτάνουμε μέχρι τη μέση και να τα παρατάμε, άλλες να φτάνουμε μέχρι τη μέση και να αντιλαμβανόμαστε ότι θέλουμε να αλλάξουμε κατεύθυνση. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί, τελικά, και να συνειδητοποιούμε ότι εκεί που πασχίζαμε να φτάσουμε, δεν «χωράμε» δεν ταιριάζουμε, και σε άλλες απλά να το απολαμβάνουμε ή και να το μοιραζόμαστε με όσους μας βοήθησαν και μας στήριξαν ή με όσους μας αποθάρρυναν, ενδυναμώνοντας το κίνητρο και το πείσμα μας.

Σε όποια συνθήκη και αν βρισκόμαστε τα συναισθήματα αγωνίας, λαχτάρας, άγχους και ενθουσιασμού έρχονται να «γεμίσουν» τις στιγμές και τις επιθυμίες μας.

Μάλιστα, ο συνδυασμός και η γρήγορη εναλλαγή και αντικατάσταση των θετικών συναισθημάτων από αρνητικά και το αντίστροφο είναι μία συνηθισμένη διαδικασία σε καταστάσεις που υπαγορεύονται και βασίζονται στις επιθυμίες και στα «θέλω».

Τι γίνεται, όμως, όταν η αρχική επιθυμία και ο αρχικός στόχος, βρίσκουν «τοίχο» και εμπόδια;

Η απάντηση ποικίλλει ανάλογα με την προσωπικότητα, την ανθεκτικότητα και το κίνητρο που έχει ο καθένας ως βάση αλλά και ως σύμμαχο στην κάθε του προσπάθεια. Έτσι, άλλοι τα παρατούν, άλλοι συνεχίζουν να προσπαθούν με περισσότερο πείσμα, άλλοι παίρνουν ένα διάλειμμα ώστε να επαναπροσδιορίσουν καλύτερα το στόχο και να επανεξετάσουν το σχέδιο δράσης τους.

Κάθε κίνηση όμως και κάθε αποτέλεσμα, είτε θετικό είτε αρνητικό, «κουβαλάει» μαζί του την έννοια του σωστού. Μία έννοια που βασίζεται στο στοιχείο της προσωπικής ετοιμότητας. Μίας ετοιμότητας που εκτός από τη δράση εδράζεται περισσότερο στο επίπεδο του να δεχτώ αυτό το «κάτι» που θέλω, περιμένω και προσπαθώ.

Η σκέψη μίας επιθυμητής κατάστασης συχνά διογκώνει ή δεν λαμβάνει υπόψιν πιθανούς «κινδύνους» και δυσκολίες, δρώντας ανασταλτικά ή ενθαρρυντικά προς τη δράση.

Λάθος timing

Η φράση «ήταν λάθος το timing», στην ουσία δηλώνει την ανετοιμότητα σου τη δεδομένη στιγμή για να δεχτείς αυτό που ήρθε. Μπορεί να το ήθελες, να το είχες ονειρευτεί, όμως, αυτό που θέλουμε δεν είναι πάντα αυτό που χρειαζόμαστε και μπορούμε να διαχειριστούμε κάθε στιγμή. Ίσως κάποια «θέλω» μας να χρειάζονται μία περισσότερη ωριμότητα και ευελιξία ή γαλήνη για να εδραιωθούν μέσα μας και να αποτελέσουν την καθημερινότητά μας.

Ίσως πάλι και κάποια, να μην είναι, όντως, αυτό που πραγματικά θέλουμε και η αποτυχία τους να μας οδηγήσει σε κάτι που μας ταιριάζει καλύτερα. Ακόμα και να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε γιατί, τελικά, κάτι ή κάποιος υπάρχει ή λείπει από τη ζωή μας.

Αν, αντί να εστιάσω στο «γιατί δεν...», εστιάσω στα υπάρχοντα δεδομένα και ζητούμενα της κατάστασης, εκτός του ότι θα απαλλαγώ από μία ψυχικά κουραστική και πολλές φορές αυτομομφική συμπεριφορά, θα κρατήσω την ενέργειά μου για άλλες προσπάθειες που θα περιλαμβάνουν ένα λίγο πιο «έμπειρο», πλέον, «εγώ». Σίγουρα μία τέτοια διαδικασία είναι δύσκολη και για αυτό, πάντα, χρειάζεται ο χρόνος που ικανοποιεί το κάθε άτομο πριν να ξεκινήσει κάτι καινούργιο.

Η κάθε στιγμή είναι διαφορετική, όπως και εσύ είσαι διαφορετικός από την εναλλαγή της μίας στιγμής στην άλλη.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις προσπάθειες και τους στόχους που θέτουμε για καταστάσεις και ανθρώπους. Δεν είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι όταν επιλέγουμε, στοχοθετούμε και δρούμε στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον.

Οι εμπειρίες, οι ιστορίες, οι αποτυχίες και οι επιτυχίες, οι ικανότητες και τα γενικότερα χαρακτηριστικά του καθενός, νοηματοδοτούν κάθε μέρα, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό αυτό που είμαστε και θέλουμε να πετύχουμε αλλά και καθορίζουν τον τρόπο που θα το διεκδικήσουμε.

Η κατάλληλη στιγμή

Όταν έρθει η ώρα για την κατάλληλη στιγμή, που στην πραγματικότητα είναι ο κατάλληλος «εσύ», η προσπάθεια σου θα έρθει να «κουμπώσει» αβίαστα και ουσιαστικά στο επιθυμητό για σένα αποτέλεσμα, ομορφαίνοντας τον κόπο και τον αγώνα που ίσως έχεις καταβάλλει. Ίσως πάλι και να μην έχεις καταβάλλει καμία προσπάθεια και κάτι το οποίο, πριν λίγο ή πολύ καιρό, σε «απέφευγε» επιδεικτικά, τώρα να έχει έρθει να σε βρει έτοιμο να το δεχτείς.

Άρα, στην ουσία, η «σωστή στιγμή», έγκειται στην καταλληλόλητα και την ετοιμότητα σου την κάθε δοδεμένη στιγμή, όχι μόνο να «δεχτείς» μία κατάσταση ή μία συνθήκη αλλά και να διαχειριστείς την απουσία ή αποτυχία της.

Σε όλα τα παραπάνω, καθώς και σε όλες τις διαδικασίες της ζωής, η τύχη έχει πάντα το ρόλο της και τη θέση της. Όμως, η τύχη θα είναι πάντα τύχη, δεν μπορούμε να την ελέγξουμε και να επέμβουμε σε αυτό που κρύβει και φέρνει ή παίρνει, μπορούμε όμως να επιλέξουμε το πώς θα διαχειριστούμε τα αποτελέσματα και τα δεδομένα έτσι όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί.

Σίγουρα είναι δύσκολο και πολλές φορές ψυχοφθόρο να αντιμετωπίσουμε μία αποτυχία ή να διαχειριστούμε και να αποδεχτούμε μία απώλεια, όμως είναι αληθινά ανθρώπινο και δυνατόν να συμβεί, αρκεί να του δώσουμε το χώρο, το χρόνο και την υπομονή που χρειάζεται για να εξελιχθεί και να μας εξελίξει.