Η θέα από ψηλά

Αυτό που ερωτεύτηκα, με την πρώτη ματιά, ήταν η θέα  από ψηλά... Χρόνια τώρα! Φυσικά, δεν ήμουν προετοιμασμένος για το μεγαλείο μα ούτε και τις προκλήσεις αυτής της δυνατότητας! Κανείς νομίζω δεν είναι, ποτέ!

 

Τώρα, μετά από δεκαετίες, εμπειρίες και θεάσεις που κόβουν τη λαλιά, το δέος της θέασης από ψηλά παραμένει το ίδιο μαγευτικό, όπως την πρώτη φορά. 

 

Και η ταλάντευση παραμένει. Σου υπενθυμίζει  (η κίνηση) πως ζεις, αναπνέεις σε ένα σώμα, σκέφτεσαι με ένα μυαλό, αντιλαμβάνεσαι με μία συνείδηση. Ακόμα και άλλος να σταθεί ακριβώς δίπλα σου, αντιλαμβάνεται με μια άλλη, ατομική συνείδηση, τα ίδια, όμως διαφορετικά. 

 

Δεν βγάζει νόημα ο κόσμος από χαμηλά, με μικροσκοπικές ματιές, τον πειρασμό των αισθήσεων και το βουητό του νου, που όλο τρέχει και ποτέ δε φτάνει πουθενά. Ανά πάσα στιγμή, όλα ανατρέπονται και είναι αδύνατον να γνωρίζεις το λόγο, να ελέγξεις οτιδήποτε ή να προβλέψεις το βίωμα.
 

Τα πάντα είναι ανεξέλεγκτα - ό,τι κι αν κάνεις -  και η φαινομενική τάξη ή οι προσπάθειές γι' αυτήν, απλά κρύβουν το χαοτικό που φοβούνται να δουν. Τόσο απλά! Αλλά μη αντιληπτά από τους πολλούς...

 

Και η πλάνη της φαινομενικότητας εξακολουθεί να παρασύρει τα εγώ σε ρόλους, επιθυμίες και φοβικές αντιδράσεις, ανίκανα να ξεφύγουν από το μαρτύριο της επανάληψης και τις αντιπαραθέσεις των πεποιθήσεων. 

 

Όμως, σε οποιαδήποτε στιγμή, σε κάθε παρόν, μπορείς να βρεθείς εκεί ψηλά, ταυτόχρονα να αγναντεύεις το Λόγο, τις αιτίες, τις τάσεις, τα "κρυμμένα" φανερά και να παραμένεις εσωτερικά ατάραχος και γαλήνιος ενώ συμμετέχεις, αισθάνεσαι και επιλέγεις.

 

Οι περισσότεροι αγνοούν αυτό το "μέρος", αυτή τη γαλήνη και τη θέαση που ατενίζει τον ορίζοντα, διευρύνει την κατανόηση, ενώνει τα κομμάτια και σου προσφέρει ένα λόγο....τον μοναδικό λόγο να ζεις, να δημιουργείς, να διαφοροποιείσαι. Μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να χάσεις τα πάντα, να φύγει η γη κάτω από τα πόδια σου, μα αυτή η θέα δε χάνεται, και ο Εαυτός σου δεν κλονίζεται, δεν εγκαταλείπει, δεν πλανάσαι...

 

Και πάμε πάλι για μια ακόμα αρχή, με νέες προκλήσεις και νέες αποκαλύψεις που δεν τελειώνουν πλέον μα ούτε γίνονται λιγότερο θεαματικές. Ας συνεχίζουν όσοι θέλουν τις απειλές, τα αδιέξοδα, το τρέξιμο, τις όποιες θεωρίες...  όλα επιτρέπονται στη χώρα των ονείρων.

 

Η θέα μπορεί να κρύβεται ακόμα και από αυτούς που βρίσκονται στο ίδιο σημείο. Γιατί απλούστατα δεν βλέπουν τα φυσικά μάτια αυτό που η καρδιά δεν μπορεί να δει.