ΧΟ. οὔτινά φημι θεῶν ἄτερ ὄλβιον, οὐ βαρύποτμον, [στρ.]ἄνδρα γενέσθαι·
610 οὐδὲ τὸν αὐτὸν ἀεὶ ᾽μβεβάναι δόμον
εὐτυχίαι· παρὰ δ᾽ ἄλλαν ἄλλα
μοῖρα διώκει.
τὸν μὲν ἀφ᾽ ὑψηλῶν βραχὺν ὤικισε,
τὸν δ᾽ †ἀλήταν† εὐδαίμονα τεύχει.
615 μόρσιμα δ᾽ οὔτι φυγεῖν θέμις, οὐ σοφί-
αι τις ἀπώσεται, ἀλλὰ μάταν ὁ πρό-
θυμος ἀεὶ πόνον ἕξει.
ἀλλὰ σὺ μὴ προπεσὼν τὰ θεῶν φέρε μηδ᾽ [ἀντ.]
ὑπεράλγει
620 φροντίδα λύπαι·
εὐδόκιμον γὰρ ἔχει θανάτου μέρος
ἁ μελέα πρό τ᾽ ἀδελφῶν καὶ γᾶς,
οὐδ᾽ ἀκλεής νιν
δόξα πρὸς ἀνθρώπων ὑποδέξεται·
625 ἁ δ᾽ ἀρετὰ βαίνει διὰ μόχθων.
ἄξια μὲν πατρός, ἄξια δ᾽ εὐγενί-
ας τάδε γίγνεται· εἰ δὲ σέβεις θανά-
τους ἀγαθῶν, μετέχω σοι.
***
ΧΟΡ.
Κανείς χωρίς τη θέληση των θεών δεν γίνεται
ούτε καλότυχος ούτε δυστυχισμένος·
610 κι ούτε είναι το ίδιο σπίτι πάντα
στην ευτυχία θεμελιωμένο·
πότε τον έναν πότε πάλι
τον άλλον ακλουθάει η μοίρα·
τον που ᾽ναι στ᾽ αψηλά τον κατεβάζει
και τον στερημένον πλούσιον κάμνει.
Ω, το γραφτό κανείς δεν το ξεφεύγει
κι ούτε με τη σοφία το διώχνει·
και μάταιον κόπον κάμνει ο που το προθυμιέται!
Και συ, δίχως να πέφτεις, όσα είναι από θεούθες
υπόφερέ τα και μην πολυκόβεσαι
620 με λύπες παραπανιστές·
γιατί ευλογημένον παίρνει θάνατο,
για την πατρίδα και τ᾽ αδέρφια της,
η άμοιρη κόρη· πολυπαινεμένην
η δόξα των ανθρώπων θα δεχθεί την·
πάντα η αρετή προβαίνει με θυσίες!
είναι άξια του πατέρα της, είναι άξια
και της γενιάς της τα όσα κάμνει·
κι αν των γενναίων τον θάνατο τιμήσεις,
κι εγώ μαζί σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου