ΙΘ'. ΔΥΣΧΕΡΕΙΑΣ
[19.1] [Ἔστι δὲ ἡ δυσχέρεια ἀθεραπευσία σώματος λύπης παρασκευαστική,]
[19.2] ὁ δὲ δυσχερὴς τοιοῦτός τις, οἷος λέπραν ἔχων καὶ ἀλφὸν καὶ τοὺς ὄνυχας μεγάλους περιπατεῖν καὶ φῆσαι ταῦτα εἶναι αὑτῷ συγγενικὰ ἀρρωστήματα· ἔχειν γὰρ αὐτὸν καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν πάππον, καὶ οὐκ εἶναι ῥᾴδιον αὐτῶν εἰς τὸ γένος ὑποβάλλεσθαι.
[19.3] ἀμέλει δὲ δεινὸς καὶ ἕλκη ἔχειν ἐν τοῖς ἀντικνημίοις καὶ προσπταίσματα ἐν τοῖς δακτύλοις καὶ μὴ θεραπεῦσαι ἀλλ᾽ ἐᾶσαι θηριωθῆναι· καὶ τὰς μασχάλας δὲ φθειρώδεις καὶ δασείας ἔχειν ἄχρι ἐπὶ πολὺ τῶν πλευρῶν καὶ τοὺς ὀδόντας μέλανας καὶ ἐσθιομένους [ὥστε δυσέντευκτος εἶναι καὶ ἀηδής. καὶ τὰ τοιαῦτα.]
[19.4] ‹καὶ› ἐσθίων ἀπομύττεσθαι, θύων ἅμ᾽ ἀδαξᾶσθαι, προσλαλῶν ἀπορρίπτειν ἀπὸ τοῦ στόματος, ἅμα πίνων προσερυγγάνειν.
[19.5] ἀναπόνιπτος ἐν τοῖς στρώμασι μετὰ τῆς γυναικὸς αὑτοῦ κοιμᾶσθαι.
[19.6] ἐλαίῳ σαπρῷ ἐν βαλανείῳ χρώμενος ὄζεσθαι.
[19.7] καὶ χιτωνίσκον παχὺν ‹ἔχων› καὶ ἱμάτιον σφόδρα λεπτὸν καὶ κηλίδων μεστὸν ἀναβαλλόμενος εἰς ἀγορὰν ἐξελθεῖν.
‹. . . ›
[19.8] ‹. . .› καὶ ἐξ ὀρνιθοσκόπου τῆς μητρὸς εἰσελθούσης βλασφημῆσαι.
[19.9] καὶ εὐχομένων καὶ σπενδόντων ἐκβαλεῖν τὸ ποτήριον καὶ γελάσαι ὥσπερ ἀστεῖόν τι πεποιηκώς.
[19.10] καὶ αὐλούμενος δὲ κροτεῖν ταῖς χερσὶ μόνος τῶν ἄλλων καὶ συντερετίζειν καὶ ἐπιτιμᾶν τῇ αὐλητρίδι ὅτι οὕτω ταχὺ ἐπαύσατο.
[19.11] καὶ ἀποπτύσαι δὲ βουλόμενος, ὑπὲρ τῆς τραπέζης προσπτύσαι τῷ οἰνοχόῳ.
***
19. Ο ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟΣ
[19.1] [Αποκρουστικότητα είναι η παραμέληση του σώματος που προκαλεί δυσαρέσκεια,]
[19.2] ενώ ο αποκρουστικός το είδος του ανθρώπου που κυκλοφορεί έχοντας ψωρίαση και αλφισμό και μεγάλα νύχια, και μάλιστα ισχυρίζεται ότι όλα αυτά είναι αρρώστιες που τις κληρονόμησε, γιατί τις έχουν και ο πατέρας του και ο παππούς του, με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολο να εισχωρήσει νόθο παιδί στην οικογένειά τους.
[19.3] Χωρίς αμφιβολία είναι ικανός, ενώ έχει πληγές στις κνήμες και χτυπήματα στα δάχτυλα, να μην τα θεραπεύει, αλλά να τα αφήνει να επιδεινώνονται. Τις μασχάλες τις έχει ψειριασμένες και δασιές μέχρι πολύ κάτω στα πλευρά. Τα δόντια του είναι μαύρα και φαγωμένα. [Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορείς να του κάνεις εύκολα συντροφιά και να είναι αηδιαστικός και ούτω καθεξής.]
[19.4] Ενώ τρώει, σκουπίζει τη μύτη του. Ξύνεται την ώρα που κάνει θυσία. Μιλά και φτύνει από το στόμα του. Πίνει και ρεύεται.
[19.5] Κοιμάται με τη γυναίκα του στο κρεβάτι άπλυτος.
[19.6] Επειδή χρησιμοποιεί χαλασμένο λάδι στα λουτρά, βρομά.
[19.7] Βγαίνει και πάει στην αγορά φορώντας χιτώνα χοντρό και ρίχνοντας από πάνω ιμάτιο εξαιρετικά λεπτό και γεμάτο κηλίδες…
‹ακολουθεί κείμενο από έναν άλλο χαρακτήρα›
[19.8] … όταν η μητέρα του επιστρέφει στο σπίτι από τον οιωνοσκόπο, αυτός βλασφημεί.
[19.9] Όταν οι άλλοι προσεύχονται και κάνουν σπονδή στους θεούς, αυτός ρίχνει το ποτήρι του και γελά σαν να έκανε κάποια εξυπνάδα.
[19.10] Όταν ακούει παράσταση αυλού, μόνος αυτός από όλους χτυπάει παλαμάκια και τερετίζει συνοδευτικά και επιτιμά την αυλητρίδα που σταμάτησε να παίζει τόσο σύντομα.
[19.11] Όταν θέλει να φτύσει, φτύνει πάνω από το τραπέζι και πετυχαίνει τον οινοχόο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου