Μαθαίνεται ο έρωτας;

Φήμες λένε πως ο έρωτας μαθαίνεται. Αυτοδίδακτα και με άπειρες ώρες βιωματικής μάθησης. Κάτι σαν τη σχολική θητεία κι ο έρωτας, με επίπεδα δυσκολίας και πολλά μα πολλά projects. Ο έρωτας έρχεται ξανά και ξανά. Και κάθε φορά ερωτεύεσαι όλο και πιο δύσκολα, ολοένα και πιο γειωμένα. Μαθαίνεται μωρέ τελικά το πιο όμορφο συναίσθημα στον κόσμο;

Φήμες λένε πως τα φιλιά έχουν άλλη γεύση στα 18 κι άλλη στα 38. Πως ο έρωτας εκεί μαθαίνει να υπερνικά κάθε λογική που παραμονεύει στις γωνίες του μυαλού. Διότι στα 18 το μόνο που θέλεις είναι εκείνο το φιλί που θα σηκώσει ελάχιστα τα πόδια σου από τη γη και θα σε κάνει να πετάξεις. Αυτό έψαχνες, αυτό αναζητούσες. Άντε και το βλέμμα που θα σε πάρει να φύγετε μακριά και να κατακτήσετε τη ζωή.

Λέτε ο έρωτας να είναι κάτι σαν τον χαμαιλέοντα. Να αλλάζει μορφή κι ένταση ανάλογα με την ηλικία στην οποία θα σε «χτυπήσει» ή ανάλογα με την ψυχολογική διάθεση στην οποία θα σε βρει; Κι έτσι βιώνεις τον έρωτα καθώς μεγαλώνεις με διαφορετικά ερεθίσματα κάθε φορά. Τον εισπράττεις διαφορετικά καθώς εξελίσσεσαι σαν προσωπικότητα. Λίγο τα «χαστούκια» που μπορεί να έφαγες από προηγούμενες εμπειρίες λίγο η δική σου ανεκτικότητα πια στο θέμα, φτάνουν για να σε διδάξουν πως τα περί έρωτος ουδείς μπορεί να προβλέψει.

Φήμες λένε πως ο έρωτας τιθασεύεται. Πως όσο μεγαλώνεις τα βλέπεις όλα πιο ήρεμα κι από απόσταση ακόμη κι ένα τόσο δυνατό συναίσθημα σαν κι αυτό. Σαν έναν μαραθώνιο που ξεκινάς με όλες τις δυνάμεις κι όλη σου την ενέργεια μα καθώς εξελίσσεται και περνάει ο χρόνος αποδυναμώνεσαι κι αυτό σε κάνει να κρατάς δυνάμεις, να μην τα δίνεις όλα. Με πιο σοφές κινήσεις καταφέρνεις να αποφύγεις ίσως λάθη του παρελθόντος κι έτσι μαθαίνεις. Κι έτσι μαθαίνεται ο έρωτας.

Φήμες λένε πως φορά με τη φορά ερωτεύεσαι όλο και πιο δύσκολα αλλά τι σημαίνει αυτό; Ερωτεύομαι και δυσκολεύομαι, δυσκολεύομαι να ερωτευτώ; Μπλέξιμο και μάλιστα από τα μεγάλα αν το υπέρ αναλύσουμε. Η ουσία είναι πως ο ενθουσιασμός δε θα πάψει να υπάρχει ποτέ αλλιώς δε θα μιλούσαμε για έρωτα. Απλά δεν ανοίγεσαι το ίδιο εύκολα, δεν έχεις την παρόρμηση και τον αυθορμητισμό που είχες. Ενθουσιάζεσαι ναι, αλλά δε σου φτάνει μονάχα αυτό. Θέλεις να μάθεις να θαυμάζεις τον άλλον, να σε κάνει να τον κοιτάζεις σαν έναν μικρό θεό. Καλά τα φιλιά κι οι αγκαλιές, τα βλέμματα και τα λουλούδια. Ο έρωτας των λέξεων, του σεβασμού και του να θαυμάζεις τον άνθρωπό σου είναι εξίσου δυνατός.

Φήμες λένε πως οι πεταλούδες στο στομάχι δεν πετάνε με την ίδια χάρη κάθε φορά που ερωτευόμαστε. Πως το καρδιοχτύπι αλλάζει ρυθμό κι ένταση κι η ανυπομονησία του πρώτου αγγίγματος εκλογικεύεται κι αποκτά πιο γήινη μορφή. Κι ήρθε η στιγμή της αλήθειας γιατί πολύ γύρω γύρω από το θέμα πήγαμε. Στα 20 θέλεις την επανάσταση, το χέρι που θα σε πάρει να φύγετε μακριά, ν’ ανοίξετε τα φτερά σας με μάτια που βλέπουν καρδούλες μόνο. Στα 30 μετράς αρκετά λάθη κι ίσως απογοητεύσεις αφού έχεις και την ωριμότητα πια να το κάνεις. Στα 40 κι έπειτα νιώθεις πως πατάς γερά στα πόδια σου με περιθώρια του να αφεθείς και να το ζήσεις και πάλι πιο συνειδητά αυτή τη φορά. Είπαμε· σχολείο ο έρωτας και μάλιστα μεγάλο.

Φήμες λένε πως ψάχνεις να βρεις απάντηση στο ερώτημα: «Τι να φταίει που δεν καίει το ίδιο κάθε φορά;» Η λογική είναι παρούσα κι ας μιλάμε για συναίσθημα που σε συνεπαίρνει. Μαθαίνεται είπαμε ο έρωτας. Νιώθεις πως δεν έχεις χρόνο γι’ απογοητεύσεις και δε χοροπηδάς στο πρώτο «σ’ αγαπώ». Νιώθεις πως μεγάλωσες ίσως για κάποια πράγματα που πιθανότατα και να ζηλεύεις. Κι όχι από άρνηση και ξεροκεφαλιά ή τυχόν εγωισμούς του τύπου «αν δεν το δείξει δε θα το δείξω κι εγώ» αλλά από καθαρή λογική που τη βάζεις στην πρώτη γραμμή για να σε σώσει από παράπλευρες απώλειες.

Φήμες λένε πως για να ερωτεύεσαι κάθε φορά όλο και πιο δυνατά και συνειδητά θα πρέπει να ξέρεις πολύ καλά εσένα. Να γνωρίζεις το μέσα σου και τις αντοχές σου. Ως πού θα έφτανες για έναν έρωτα και τι θα έκανες για να τον κατακτήσεις. Ερωτήσεις καίριες για να σε κάνουν να μάθεις εσένα καλύτερα κι έτσι κάπως να μάθεις και τον ίδιο τον έρωτα όσο γίνεται καλύτερα. Όταν ξέρεις τι είναι αυτό που περιμένεις από τον άλλον και τι αποζητάς τότε το ζεις στο φουλ ασχέτου ηλικίας και εμπειριών.

Φήμες λένε πως όλα είναι στο μυαλό τελικά. Κανείς δε θέλει να τον εγκαταλείψει ο έρωτας σαν έννοια. Ο έρωτας του μυαλού και της καρδιάς, της ψυχής και της συντροφιάς. Ο έρωτας των προσδοκιών και των ονείρων, των παθών και των λαθών. Καλές οι φήμες μα η αλήθεια είναι μία: Ο έρωτας είναι το μόνο πάζλ που ποτέ δε θα βαρεθείς να λύνεις, είτε εύκολα είτε δύσκολα.