Όταν οι Σάξονες μπήκανε στην Αγγλία, βρήκανε και τους άλλους κελτικούς θεούς και γίνανε όλοι τους ένα χαρμάνι κι έτσι η θρησκεία τους αδυνάτισε. Στο μεταξύ, ιεραπόστολοι μπαινοβγαίνανε στην Αγγλία από τη Γαλατία, που είχε γίνει χριστιανική, κι επειδή οι Κέλτες ήτανε πια δούλοι και κατατρεγμένοι, γρήγορα ασπασθήκανε το Χριστιανισμό, που κήρυττε την ισότητα. Έτσι και η Ιρλανδία και η Ουαλία ήτανε χριστιανικές. Ένας Ρωμαίος ιεραπόστολος, που τον λέγανε Πατρίκιο κι έγινε αργότερα ο Άγιος Πατρίκ, πήρε με το μέρος του όλη την Ιρλανδία, έχτισε και μοναστήρια -φρούρια για να αμύνονται εναντίον των πειρατών- και αργότερα αυτά τα μοναστήρια γίνανε των Άγγλων ιερωμένων.
Ο Χριστιανισμός, όμως, ήτανε άλλου είδους. Εκκλησίες χωρίς στολίδια και άγιο βήμα. λειτουργίες απλές, τους Χριστιανούς τους βαφτίζανε στα ποτάμια, λεφτά δεν είχανε, όλη η κατάσταση ήτανε πρωτόγονη.
Όταν στη Ρώμη έγινε Πάπας ο Γρηγόριος ο Μέγας, η Ρώμη άρχισε ν’ αποκτάει πάλι την κηδεμονία της Ευρώπης, όχι στρατιωτική, αλλά πνευματική τούτη τη φορά. Ο Γρηγόριος. πολύ έξυπνος, πολύ μορφωμένος και πολύ ενεργητικός άνθρωπος, κατάφερε και οργάνωσε το νέο αυτό πνευματικό βασίλειο κι έκανε ένα νέο δυνατό κράτος, το Βατικανό, καθαρά θρησκευτικό, που το προσκυνήσανε όλοι οι βασιλιάδες της Ευρώπης. Είχε φτιάσει και τάγματα καλογήρων, για να προσηλυτίζει νέους οπαδούς. Όλη η παποσύνη και η καθολική εκκλησία είναι έργο του Γρηγορίου.
Έστειλε, λοιπόν, ο Γρηγόριος ένα τάγμα καλογήρων Βενεδικτίνων στην Αγγλία. Αυτό έγινε το 597 μ.Χ.
Εκείνη την εποχή, ο βασιλιάς του Κεντ είχε παντρευτεί την κόρη του βασιλιά του Παρισιού, που ήτανε Χριστιανή. Η νύφη κουβάλησε μαζί της κι έναν παπά.
Σαράντα καλόγεροι βγήκανε στην Αγγλία και τους έπιασε ριπιπί από την αγριάδα των Σαξόνων. Ο αρχηγός τους έκανε το σταυρό του.
-Αυτοί θα γίνουνε Χριστιανοί ή εμείς θα γίνουμε ροσμπίφ;
Τραβήξανε, λοιπόν, στην πρωτεύουσα του Κεντ και βρήκανε τον παπά. Σιγά σιγά, λοιπόν, σιγουρευτήκανε. φάγανε, ζεσταθήκανε κι αρχίσανε τη δουλειά τους. Και πρώτος που έγινε Χριστιανός, λόγω της κρεβατομουρμούρας της γυναίκας του. ήτανε ο ίδιος ο βασιλιάς.
Από κει και πέρα, να ο ένας ευγενής, να ο άλλος ευγενής να μιμηθούνε τον Μεγαλειότατο, γινόντουσαν Χριστιανοί όλοι. Ο Πάπας έστειλε έναν δικό του επίσκοπο και, να μη λέμε πολλά, σε λίγο το Καντέρμπουρυ έγινε η θρησκευτική πρωτεύουσα της Αγγλίας. Από κει, σιγά σιγά. αρχίσανε και τ’ άλλα βασίλεια να εκχριστιανίζονται και σε καμπόσες δεκαετίες όλοι οι Σάξονες γίνανε Χριστιανοί.
Άμα γίναν, όμως, άρχισαν να μαλώνουν με τους Κέλτες, που είχανε άλλου είδους Χριστιανισμό, τον φτωχό Χριστιανισμό που είπαμε πριν. Καβγά στον καβγά, σύνοδοι, συζητήσεις κούφιες, φασαρίες, κακό, στο τέλος τα συμφωνήσανε και αποφασίσανε να γίνουνε όλοι καθολικοί και να ‘χουνε αφέντη τους τον Πάπα.
Από τη στιγμή αυτή. οι Σάξονες, που ήτανε φυλή ρομαντική και που της αρέσανε τα μυστήρια, γίνανε «φανατικοί» Χριστιανοί. Αρχίσανε να μελετάνε, φέρανε συγγράμματα, δημιουργήσανε μια φιλολογία, με ανάκατα παραμύθια ειδωλολατρικά και χριστιανικούς θρύλους και δοξασίες, κι όπως λέει ο Ροΐδης στην Πάπισσα Ιωάννα, δυο αιώνες αργότερα, οι Άγγλοι ιερωμένοι και καλόγεροι ήτανε οι πιο μορφωμένοι της Ευρώπης. Κι όλος τούτος ο λαός άρχισε να γίνεται ένα ανακάτωμα από ρωμαϊκό πολιτισμό κι από σαξονική βαρβαρότητα. Έβγαλε κι έναν ποιητή, τον Μπεοβούλφ. που ‘χει γράψει όλη την ιστορία των Νιμπελούγκεν. ένα είδος χριστιανο-ειδωλολατρικού έπους, που είναι η μυθολογία των Βορείων και που λένε ότι παραλληλίζεται με τα δικά μας Ομηρικά έπη…
Νίκου Τσιφόρου, Ιστορία της Αγγλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου