Μήπως να έδινες μια ευκαιρία;

Η ζωή είναι ένας χάρτης. Ένας χάρτης που παίρνει μορφή απ’ τα «όχι» και τα «ναι» που ξεστομίζουμε. Μια άρνηση στιβαρή. Μια άρνηση αμφιταλαντευόμενη. Μια αποδοχή σίγουρη. Μια αποδοχή διστακτική. Φράζουμε διόδους, ανοίγουμε άλλες. Κι εκεί που έχεις χαράξει πορεία και κινείσαι με σταθερή ταχύτητα, αλλάζεις γνώμη, λοξοδρομείς και βρίσκεσαι σε αχαρτογράφητη περιοχή. Μπορεί και να βρεθείς σε λεωφόρο. Ίσως και να βρεθείς στο χείλος του γκρεμού. Ένα «όχι» σε πάει από ‘δώ, ένα «ναι» από ‘κεί. Σε καράβι απάνω βρίσκεσαι. Το «ναι» σου μπορεί να σε οδηγήσει σε ξέρα και το «όχι» στο λιμάνι. Ή και το αντίθετο.

«Όχι» και «ναι», λοιπόν. «No» και «yes». «No» και«Sì». «Nein» και «Ya». Σε όλες τις γλώσσες λέξεις μικρές, γρήγορες, στακάτες. Ίσα που ανοίγεις το στόμα. Δύο είναι οι πιθανές εξηγήσεις για τούτο το φαινόμενο. Είτε πρέπει να προηγείται της απόφασης πολλή σκέψη -έτσι, αφού έχει καταναλωθεί πολλή ενέργεια πριν, να μη χρειάζεται να καταναλώσεις κι άλλη μετά για να το εκφράσεις. Είτε η σκέψη πρέπει να ‘ναι γρήγορη. Το σκέφτεσαι, το λες. Τσακ μπαμ. Χωρίς πολλά-πολλά. Ποιο είναι πιο σωστό απ’ τα δυο, θα σε γελάσω. Ουδείς γνωρίζει.

Όποια και να ‘ναι η διαδικασία για να παρθεί η απόφαση, οι λέξεις παραμένουν οι ίδιες. Το «ναι» είναι τόσο δα πιο τολμηρό. Ενέχει ρίσκο. Αποδέχεσαι κάτι το οποίο ενδέχεται να βγει, τελικά, σκάρτο. Το «όχι» ίσως να σε γλυτώσει από τρεχάματα κι από χάσιμο χρόνου. Βέβαια, ίσως και να σου στερήσει κάτι που άξιζε τον κόπο. Το «ναι» ίσως σε οδηγήσει σε δρόμους ασφαλτοστρωμένους. Μα ίσως και γεμάτους λακκούβες. Το «όχι» τα ίδια. Μα σε οδηγεί και σε αμφιβολίες. Πώς θα ‘ταν αν έλεγα «ναι»; Ποιος ξέρει; Μήπως να το πεις για να μάθεις;

Έχουμε απορρίψει πολλές φορές. Και καλώς. Το «όχι» υπάρχει για να το λέμε. Ας μην το φοβόμαστε, λοιπόν. Άνθρωποι θα περάσουν πολλοί από μπροστά μας. Δεν είναι δυνατόν να μας ταιριάξουν όλοι και δεν είναι δυνατόν να χάνουμε χρόνο με ανθρώπους που δε μας κάνουν. Μα, ξέρεις, καμιά φορά η κρίση μας ίσως και να κάνει λάθος. Αν αποδεχθείς έναν άνθρωπο κι αποδειχθεί σκάρτος, απλώς τον διώχνεις. Ναι, έχασες χρόνο κι ενέργεια, μα όλο και κάτι θα κέρδισες από αυτή την εμπειρία. Απ’ την άλλη, αν απορρίψεις κάποιον ο οποίος τελικά άξιζε, πώς θα το ξέρεις; Τι μπορείς να κάνεις γι’ αυτό;

Μήπως να έδινες, τελικά, μια ευκαιρία; Σίγουρα θα ‘χεις βρεθεί στη θέση κάποιος να σε θέλει πολύ. Να πεθαίνει. Να λιώνει ο δόλιος. Να στέλνει μηνύματα. Να ψάχνει αφορμές να σου μιλά. Μα εσένα, βρε παιδί μου, δε σε ενδιαφέρει. Δεκτό. Μα, κάποιος που μας έχει επιλέξει κι επιμένει για μας, μήπως απλά αξίζει λίγη απ’ την προσοχή μας; Γιατί άνθρωποι είμαστε, μπορεί να κάναμε και λάθος, βρε αδερφέ. Να τον κρίναμε επιφανειακά, να μην τον αφήσαμε να μας δείξει όσα έχει μέσα του, να είδαμε μόνο τη μία του πλευρά. Μπορεί ακόμα να τον γνωρίσαμε σε μια κακή μας στιγμή. Αν δώσουμε μια ευκαιρία σε μια άλλη φάση, ίσως τα πράγματα να μας φανούν αλλιώς.

Δε σου λέει κανείς να ξεστομίζεις τα «ναι» αβέρτα. Και δε σου λέει ούτε να δέχεσαι όποιον έρχεται. Σου λέει απλά να αναθεωρείς. Να σκέφτεσαι. Να δοκιμάζεις. Έχεις βρεθεί απ’ την άλλη μεριά; Να ζητάς εσύ μια ευκαιρία; Λυτρωτικό δε θα ‘ταν να στην έδιναν; Τη δίνεις τη ρημάδα καμιά φορά κι αν ο άλλος δεν την αξίζει, ας την πάρεις πίσω.

Φτιάξε τον χάρτη σου με θάλασσες, βουνά, ασφάλτους, χωματόδρομους, λακκούβες, πεδιάδες, χωράφια, λασπότοπους, αμμουδιές. Βάλε τα πάντα. Και τα πιο πολλά από αυτά τα «ναι» σου θα στα δώσουν. Πάμε κι όπου βγει!