Τελικά παίρνεις ό,τι δίνεις; Μπα, όχι, δε νομίζω… Τουλάχιστον όχι στην ίδια μορφή, την ίδια στιγμή ή τουλάχιστον όχι από την ίδια πηγή.Άλλωστε αυτό είναι πολύ δύσκολο. Είμαστε πολύ διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο για να συμβεί αυτό. Ποτέ αυτό που δίνει ο ένας δεν μπορείς να το αντιστοιχίσεις με αυτό που δίνει ο άλλος. Μόνο ένας καθρέφτης μπορεί να λειτουργήσει έτσι.
Και δίπλα σ’ αυτά που δίνεις και σ’ αυτά που παίρνεις, βρίσκεται αυτό που περιμένεις να πάρεις ή αυτό που ζητάς να πάρεις ως αντάλλαγμα. Και αυτό που περιμένεις ή ζητάς τις περισσότερες φορές θέλεις να είναι σαν το δικό σου.
Τότε είναι που μένεις γυμνός, μέσα στην απογοήτευση και δυστυχισμένος. Γιατί σε όλη σου τη ζωή, είτε έχεις μάθει να παίρνεις χωρίς να έχεις δώσει τίποτα, είτε έχεις μάθει να ζητάς ανάλογα με αυτά που δίνεις.
Πρέπει λοιπόν να μάθεις να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Δεν είναι λαϊκή αγορά η ζωή. Ούτε εσύ έμπορος, να πουλάς και να λαμβάνεις το αντίτιμο.
Και από την άλλη, να μάθεις να δέχεσαι χωρίς να νιώθεις την υποχρέωση να δώσεις αντάλλαγμα. Να μάθεις ότι δεν αγοράζονται τα πάντα και ότι δεν υπάρχει μια τιμή για τα πάντα.
Τότε μπορείς να νιώσεις ελεύθερος, αληθινός και πραγματικά πλούσιος. Και τότε όσα έχεις δώσει, θα σου επιστραφούν και με το παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου