«Όταν δεν επιλέγεις, ζεις σε έναν αυτόματο πιλότο. Γίνεσαι ένα θύμα των περιστάσεων.» Αποδοχή σημαίνει απλά, αναγνώριση. Όταν αναγνωρίζεις κάτι, το βλέπεις έτσι όπως είναι πραγματικά.
Όλες μας οι εμπειρίες, ανεξαρτήτως του πόσο άσχημες είναι, είναι προσωρινές. Η αποδοχή μιας εμπειρίας, σαν μιας προσωρινής κατάστασης, μπορεί να κάνει πολύ πιο εύκολη τη διαχείριση της.
Δεν σημαίνει ότι δεν θα σου προκαλέσει προσωρινά ίσως κάποια αρνητικά συναισθήματα θυμού, πόνου, ή φόβου. Όμως όταν αντιμετωπίζεις μια κατάσταση, με τη γνώση ότι είναι προσωρινή, είναι πιο εύκολο να τη διαχειριστείς με πιο ήρεμο νου.
Η αποδοχή επίσης, είναι ένας εισιτήριο εξόδου από τον θυμό και το φόβο. Σε πηγαίνει από εκεί που βρίσκεσαι στο σημείο που θέλεις να βρεθείς, πολύ πιο γρήγορα.
Αποδέχομαι κάτι, δεν σημαίνει ότι το εγκρίνω. Ούτε και ότι δεν θα επηρεαστώ από αυτό που συμβαίνει. Αποδέχομαι, σημαίνει απλά ότι μπορώ να ‘’παραδοθώ’’ στην πραγματικότητα χωρίς να αντιστέκομαι και να εθελοτυφλώ, ώστε να δω τι πραγματικά συμβαίνει.
Αφαιρώντας λοιπόν την αντίσταση και την άρνηση και κυρίως τον έλεγχο ή την επιθυμία μου να συνέβαινε κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά συμβαίνει, αφαιρώ κάθε επιπλέον συναισθηματική φόρτιση, η οποία θα με δυσκολέψει ακόμα περισσότερο.
Μέσα από την αποδοχή, μπορώ να κάνω μια σοφότερη επιλογή. Γιατί βγαίνω από μια φαντασίωση που έχω δημιουργήσει στο μυαλό μου, και που μπορεί φαινομενικά να με προστατεύει, και μπαίνω στον πραγματικό κόσμο των γεγονότων και της αλήθειας.
Όταν περνάμε στην κατάσταση της αποδοχής, μπορεί να σημαίνει ότι κάτι που πρότερα ήταν κρυφό, τώρα αποκαλύπτεται σε εμάς. Σημαίνει ότι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση, και να δείξουμε από τι πραγματικά είμαστε φτιαγμένοι.
Και κυρίως, ότι έχουμε τη δύναμη και όλα τα απαραίτητα εφόδια για να το κάνουμε. Η άρνηση, προέρχεται πολλές φορές, από τη λανθασμένη πεποίθηση ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε την αλήθεια. Ότι δεν θα την αντέξουμε. Όμως πολλές φορές, αναδύεται μέσα μας ένα ανυποψίαστο απόθεμα δύναμης, όταν η ζωή μας βάζει σε μια δοκιμασία. Η αποδοχή, είναι μια πράξη θάρρους.
«Αποδοχή, είναι η θαρραλέα επιλογή να κάνεις αυτό που ξέρεις ότι πρέπει να κάνεις, προτού ασκηθεί επάνω σου δύναμη.»
Όταν αποδεχόμαστε, δείχνουμε την προθυμία μας, να κάνουμε πλέον μια συνειδητή επιλογή. Και τιμάμε με αυτόν τον τρόπο τις αξίες μας, την σοφία, τη δύναμη και το πνεύμα μας.
Αποδοχή σημαίνει ότι είμαστε πρόθυμοι να δούμε τους άλλους, όπως πραγματικά είναι. Κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Και ταυτόχρονα, να διατηρούμε την πίστη, πως ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί, εμείς θα βρούμε έναν τρόπο να είμαστε καλά.
Όταν αποδεχόμαστε τις επιλογές των άλλων, δείχνουμε τη δύναμη, να περάσουμε μέσα από αυτή τη δοκιμασία. Επιτρέπουμε στους άλλους να έχουν την ελευθερία να είναι αυτοί που πραγματικά είναι, όμως ταυτόχρονα, επιτρέπουμε και στον εαυτό μας να έχει την ελευθερία της επιλογής.
Της επιλογής, εκείνου που είναι ωφέλιμο για εμάς, και τιμάει τον πραγματικό μας εαυτό. Όπως επίσης και να απομακρύνουμε οτιδήποτε βλάπτει την ψυχική μας ηρεμία. Μα για να συμβεί αυτό, πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι, να αντικρίσουμε την πραγματικότητα. Και να εμπιστευτούμε.
Μόνο όταν δούμε την πραγματικότητα έτσι όπως είναι, μπορούμε να κάνουμε τα απαραίτητα βήματα για να προστατέψουμε τον εαυτό μας. Όταν αποδεχόμαστε αυτό που είναι, τότε αποκτάμε επίγνωση και για αυτό που δεν είναι.
Όταν γνωρίζουμε και αξιολογούμε τι πραγματικά συμβαίνει, τότε μόνο μπορούμε να προσδιορίσουμε και τι πρέπει να κάνουμε. Η αποδοχή απαιτεί εμπιστοσύνη. Και υπομονή. Πρέπει να εμπιστευτείς τον εαυτό σου τόσο, ώστε να ξέρεις πως θα κάνεις τη σωστή επιλογή.
Και πως το σύμπαν, ο θεός ή όποια είναι η ανώτερη δύναμη στην οποία πιστεύει ο καθένας, θα σε εφοδιάσει με οτιδήποτε χρειαστείς, για να κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις.
Μπορεί να σημαίνει ότι καλείσαι να έχεις υπομονή. Να έχεις υπομονή στο θυμό ή στον φόβο σου. Πρέπει να αποδεχτείς, πως αυτό που έχεις να κάνεις, μπορεί να μην είναι εύκολο, είναι όμως το σωστό.
Το παλιό σου έχει υποσχεθεί, οι υποσχέσεις όμως δεν έχουν εκπληρωθεί. Ο άνθρωπος, πολλές φορές προτιμάει το παλιό, αντί το καινούριο. Γιατί το παλιό είναι γνώριμο. Είναι οικείο. Είναι όμως και μίζερο. Μόνο το καινούριο υπάρχει πιθανότητα να σου φέρει ευδαιμονία. Ο μοναδικός τρόπος για να μάθεις, είναι να το επιτρέψεις. – Osho
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου