Οι ψεύτικες ψευδαισθήσεις του χωρισμού

Σου λείπω αλλά έφυγα για ένα λόγο και δεν μπορώ να το αφήσω να με απασχολεί πλέον. Όταν έκλεισα αυτή την πόρτα, άφησα πίσω μου μια ιστορία άνισης αγάπης. Μια συντροφιά που δεν εκτιμήθηκε ποτέ. Μια ατέλειωτη μεταμφίεση που σταμάτησε να έχει πλάκα όταν έπρεπε να προσπαθώ να είμαι χαρούμενος ενώ μάζευα τα σπασμένα κομμάτια μου.

Κομμάτια της μάσκας σου έπεσαν πάνω μου όταν προσπάθησα να την βγάλω χωρίς να την καταστρέψω- επειδή πίστευα πως πίσω από τον εγωισμό σου υπήρχε κάποιος που ήταν πληγωμένος. Κάθε φορά που προσπαθούσα, γινόταν όλο και χειρότερο. Με έκανε να θυμηθώ όλες τις υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν.

Ξέρω ότι σου λείπω αλλά έφυγα επειδή ένιωθα πως είχε τελειώσει εδώ και καιρό. Ήταν μια λάθος αγάπη βασισμένη μόνο στις απαιτήσεις σου. Ήταν ένα παιχνίδι που πάντα έχανα γιατί ποτέ δεν είχα την ευκαιρία ούτε καν να παίξω παρόλο που θεωρούνταν ότι ήταν «δικό μας».

Έκλεισα την πόρτα, όχι για να σε πληγώσω. Έκλεισα την πόρτα επειδή υπάρχουν φορές που πρέπει να υπερασπιστείς τον εαυτό σου και να σταματήσεις να είσαι στήριγμα σε ένα παιχνίδι που ποτέ δεν κατάλαβες. Ναι -έκλεισα την πόρτα και τώρα δεν μπορώ να αφήσω να με απασχολεί το ότι σου λείπω.

Οι ψεύτικες ψευδαισθήσεις του χωρισμού
Υπάρχουν ελπίδες και ένας ευσεβής πόθος κρυμμένος πίσω από αυτό το κλείσιμο της πόρτας. Προδίδουν μια επιθυμία ότι το άλλο άτομο θα «ανοίξει τα μάτια του» και τελικά θα του λείψει αυτό που είχε δεδομένο.

Όταν το κάνουμε αυτό, σαμποτάρουμε την αυτοεκτίμηση και την αγάπη για τον εαυτό μας. Δίνουμε το 100% του εαυτού μας και προσκολλόμαστε σε αμφιβολίες και στην αναποφασιστικότητα.

Αργότερα, νιώθουμε νικητές όταν αναγνωρίζουν μετά τον χωρισμό πως μας χρειάζονται. Αλλά δεν συνειδητοποιούμε πως το να τους κάνουμε να παραδεχτούν ότι τους λείψαμε δεν μας κάνει στ’ αλήθεια νικητές. Η αληθινή νίκη είναι να κλείσετε την πόρτα για πάντα όταν δίνετε τα πάντα και δεν παίρνετε τίποτα.

Από την άλλη μεριά, δεν είναι νίκη να συνεχίσετε μια ιστορία ατελείωτων δεύτερων ευκαιριών και συνεχώς να ελπίζετε πως θα αλλάξει. Το να κλείσετε μια πόρτα για πάντα δεν είναι ψυχρό. Έχει να κάνει με τον αυτοσεβασμό.

Καθυστερούμε την εσωτερική μας ηρεμία για χάρη τους, σαν να μην την αξίζουμε. Μέχρι που μια μέρα συνειδητοποιούμε πως έχουμε καταναλωθεί εντελώς και μια «συγγνώμη» που έρχεται πολύ αργά δεν αλλάζει τίποτα.

Το να λέτε ναι σε ένα «μου λείπεις, έλα πίσω» χωρίς αλλαγή είναι σαν να λέτε ναι σε μια αντίστοιχη Ρωσική Ρουλέτα των σχέσεων.

Η αγάπη ποτέ δε σημαίνει ότι εγκαταλείπετε την αξιοπρέπεια σας
Η αγάπη δεν μας δίνει αξιοπρέπεια αν και ίσως μας δίνει φτερά. Είναι κρυμμένη στα μικρά πράγματα που κάνουν την καθημερινότητα μας ξεχωριστή.

«Αυτοί είναι λίγοι κανόνες που ξέρω ότι ισχύουν για την αγάπη και τον γάμο: αν δεν σέβεσαι το άλλο άτομο, θα έχεις πολλά προβλήματα. Αν δεν ξέρεις πως να συμβιβάζεσαι, θα έχεις πολλά προβλήματα. Αν δεν μπορείς να μιλάς ανοιχτά για το τι συμβαίνει μεταξύ σας, θα έχεις πολλά προβλήματα. Και αν δεν έχετε κοινές αξίες στην ζωή θα έχετε πολλά προβλήματα. Οι αξίες σας πρέπει να είναι όμοιες.» -Mitch Albom

Η ελεύθερη, γαλήνια αγάπη, όπου το κάθε άτομο έχει την ανεξαρτησία του είναι διαφορετική από την «αγάπη» όπου υπάρχει απλώς εκμετάλλευση και συναισθηματική απομόνωση. Αυτή δεν είναι ελεύθερη αγάπη, είναι υποχρέωση.

Οπότε, όταν κλείνετε μια πόρτα σκεφτείτε τι σας έφερε εκεί. Να μην σας λείπει το παρελθόν . Πήρατε αυτή την απόφαση για ένα λόγο. Μην προσπαθείτε να ξαναγράψετε μια ιστορία η οποία δεν ήταν καλή εξ αρχής.

Αν όντως τους λείπετε, θα έπρεπε να είχαν κάνει κάτι γι αυτό καιρό πριν. Η στιγμή σας είναι τώρα.