“Οι περισσότεροι άνθρωποι, ονειρεύονται την επιστροφή και όχι ότι φεύγουν”. Πάουλο Κοέλιο.Η απελπισία δημιουργεί ελπίδες και όχι πίστη.
Όνειρα, κάνουμε συνέχεια αν έχουμε τη στοιχειώδη ψυχική καθαρότητα. O τρόπος που κάνουμε όνειρα, ίσως να είναι και η αιτία που κάποια από αυτά, δεν θα εκπληρωθούν ποτέ. Το έχετε σκεφτεί;!
Τα όνειρά μας, τα κάνουμε στον ξύπνιο μας! Όταν είμαστε καλά! Η γαλήνη και η ηρεμία μας βοηθά να δούμε τον ορίζοντα και έτσι, να μπορούμε να κάνουμε ξεκάθαρο τι θέλουμε να κάνουμε.
Δυστυχώς, πολλές φορές, δυσκολίες και δυσχέρειες που μας φέρνουν ψυχική κόπωση, μας δίνει ένα «διέξοδο-παγίδα». Μην μπορώντας να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας και να δούμε καθαρά, «γραπωνόμαστε» αμέσως από κάποια ελπίδα.
Την ονομάζουμε αμέσως, «όνειρο» και επειδή δεν αντέχουμε την κόπωση και τον πόνο, γρήγορα βρίσκουμε καταφύγιο εκεί. Είναι η ελπίδα κακή; Όχι, αρκεί να μην είναι τέκνο της απελπισίας. Η απελπισία, πολλές φορές μας δίνει ένα «πονηρό» δώρο. Έτσι λοιπόν, άσκοπα ριχνόμαστε σε νέες μάχες και πολέμους που δεν είναι για μας. Κάθε μάχη, είναι άξια όταν τη δίνουμε για λόγους που ξέρουμε. Η θυσία χωρίς συνείδηση, δεν είναι θυσία, είναι αυτοκαταστροφή. Πίστη χρειάζεται και όχι ελπίδα.
Επιστροφή …στο Μέλλον.
Αυτός ο τίτλος, μπορεί να διαβαστεί και να ερμηνευθεί, με δύο τρόπους. Το να επιστρέφουμε στο μέλλον, είναι από τη μια πλευρά, σα να λέμε πως το μέλλον μας, θα καταλήξει (θέλουμε να καταλήξει) εκεί που ήμασταν στο παρελθόν. Η άλλη ερμηνεία, είναι να φέρουμε τον εαυτό μας σε αυτό που έλεγε ο Φρέντυ Μέρκιουρι ο τραγουδιστής των Κουήν, «Ζήσε στο Μέλλον, είσαι ήδη εκεί». Να φέρουμε δηλαδή ξανά στο μυαλό μας την εξέλιξή μας, να θεωρήσουμε το παρελθόν «λήξαν».
Η παγίδα που αναφέραμε παραπάνω, καμιά φορά, μας εξιδανικεύει το παρελθόν. Στο παρελθόν λοιπόν και σε αυτήν την παγίδα που μας κάνει να το νοσταλγούμε και να το «ωραιοποιούμε», απαντούμε με ήρεμη και λογική σκέψη. Τα γεγονότα που μας οδήγησαν σε κάποιες αποφάσεις και κάποιες καταστάσεις έληξαν, σήμαινε πως δε θέλαμε ή δε γινόταν να συνεχίσουμε να τις «υποφέρουμε».
Όταν στο μυαλό μας σκεφτόμαστε πως πρέπει να «αλλάξουμε» κάτι στον εαυτό μας, δεν το λέμε «αλλαγή» όταν στο στόχαστρό μας είναι το παρελθόν. Αυτό, είναι πισωγύρισμα στην εξέλιξή μας και σημαίνει πως φοβόμαστε το μέλλον. Αυτή είναι η φυγή που χρειαζόμαστε, όπως την εννοεί ο Κοέλιο. Φυγή με ορίζοντα το μέλλον, στο οποίο θα βρούμε νέα πράγματα για τον εαυτό μας καθώς θα συναντήσουμε νέες προκλήσεις και νέες ευκαιρίες. Το μέλλον, είναι άγνωστο αλλά δεν πρέπει να μας φοβίζει. Ό,τι βρούμε ως δυσκολία σε αυτό, ας είμαστε υγιείς και όλα θα τα αντιμετωπίσουμε. Άλλωστε, αν σκεφτούμε λογικά, το να επιστρέψουμε στο παρελθόν κυριολεκτικά, είναι αδύνατο. Το να «δαμάσουμε» το μέλλον όμως, είναι δυνατό!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου