Πώς διαχειριζόμαστε τη σιωπή;

Όταν υπάρχει σιωπή στο εξωτερικό επίπεδο, στις σχέσεις μας, στις επικοινωνίες μας, τότε είναι ώρα να αποδεχτούμε και να πάμε εσωτερικά, διευρύνοντας τη συνειδητότητά μας.

Η σιωπή παρερμηνεύεται από το εγώ. Θέλοντας να γνωρίζει, θα καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα, τα οποία είναι πάντα περιοριστικά, ό,τι κι αν έχει να πει.

Όταν αντιμετωπίζουμε τη σιωπή (απουσία), έχει έρθει η στιγμή να εστιαστούμε στον δικό μας εαυτό και να απελευθερώσουμε οποιεσδήποτε επιβαλλόμενες «σιωπές», οποιεσδήποτε αποσυνδέσεις. Είναι η ώρα να αναγνωρίσουμε δικές μας πεποιθήσεις και φοβίες, συγκεκριμένα, και να τις αποδεχτούμε, γιατί είναι μέρος τους ποιοι είμαστε.

Είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε ξανά να αγκαλιάσουμε τα πάντα, μέσω της εσωτερικής Γνώσης και της αποδοχής.

Αλλά δεν είναι θεωρητικό αυτό, ούτε μπορείς νοητικά ή με τη λογική να το πετύχεις. Χρειάζεται να είναι πρακτικό, βιωματικό. Χρειάζεται να καθίσεις με τον εαυτό σου και να γράψεις τα πάντα, ώστε το εγώ σου να υπακούσει στη Θέλησή Σου, να μην περιπλανηθεί ή να φτιάχνει κι άλλες εικονικές πραγματικότητες εναντίον Σου.

Αν το κάνεις αυτό με απόλυτη ειλικρίνεια με τον Εαυτό σου, θα λάβεις τις επιγνώσεις όπως και τον τρόπο να απελευθερώσεις, ν’ αγκαλιάσεις και να διευρύνεις τη συνειδητότητά σου, καθώς συνδέεσαι ενεργειακά με όλα… όποια κι αν είναι η φαινομενική πραγματικότητα στον γραμμικό χρόνο.

Έτσι μπορείς να επανεκτιμήσεις, να εστιαστείς ξανά και να επικεντρωθείς στο κέντρο σου. Με αυτόν τον τρόπο επιτρέπεις στην επικοινωνία και τη διαδικασία της δημιουργίας να συνεχίσουν την πορεία τους, ώστε να σου φανερώσουν την ύψιστή αλήθεια σου.

Γιατί, ό,τι κι αν συμβαίνει στο εξωτερικό επίπεδο, είναι ο εσωτερικός θόρυβος που σε πληγώνει, σε συστέλλει και σε εμποδίζει να συνδέεσαι, να διευρύνεσαι και να προσφέρεις.