Μήπως αν δεν αφήνουμε τα παιδιά να τρομάξουν όταν είναι μικρά, κάνουμε λάθος;Πολλά από τα παραμύθια που λίγο πολύ όλοι έχουμε διαβάσει, καταφθάνουν στα χέρια μας έπειτα από διορθώσεις, οι οποίες ωραιοποιούν την ιστορία. Τα πρωτότυπα τρομακτικά έγγραφα, όπως αυτά των αδερφών Grimm, έχουν υποστεί αλλαγές σε μία προσπάθεια η σκοτεινή φαντασία των παραμυθάδων αδερφών να γίνει πιο ανάλαφρη και πιο φωτεινή.
Ωστόσο, μήπως αποκρύπτοντας την αλήθεια, δεν ερχόμαστε σε επαφή με τον φόβο; Με αφορμή μελέτη η οποία έδειξε ότι το ένα τρίτο τον γονιών αποκρύπτει από τα παιδιά του ιστορίες με "τρομακτικούς χαρακτήρες" όπως ο Κακός Λύκος, πρόσφατο δημοσίευμα στον Guardian θίγει το ανωτέρω ερώτημα, το οποίο απαντάται από την ψυχολόγο Emma Kenny.
Η Kenny εξηγεί ότι “ο φόβος είναι μία φυσική αντίδραση" και προτρέπει τους γονείς να τον γνωρίζουν στα παιδιά τους, μέσα από τα παραμύθια. Μία τέτοια ιστορία "μπορεί να πυροδοτήσει μία συζήτηση, μέσα από την οποία μπορούν να εξερευνήσουν και να εξηγήσουν τον τρόπο που αισθάνονται για μία κατάσταση”, λέει.
"Οτιδήποτε προκαλεί μία μεγάλη γκάμα συναισθημάτων σε ένα ασφαλές, ελεγχόμενο περιβάλλον είναι πολύ καλό", παρατηρεί η ψυχολόγος και διαβεβαιώνει ότι οι γονείς δεν χρειάζεται να ανησυχούν, αλλά να εμπιστευθούν λίγο παραπάνω τα παιδιά. "Όταν διαβάζετε μία τρομακτική ιστορία σε ένα παιδί ή όταν τη διαβάζει μόνο, έχει έναν βαθμό ελέγχου -μπορεί να βάλει το βιβλίο κάτω ή να σας ζητήσει να σταματήσετε".
Συνεχίζοντας, η Kenny σημειώνει ότι ο φόβος από ένα βιβλίο βοηθά τα παιδιά να σφυρηλατήσουν αντιστάσεις. “Ο κόσμος μπορεί να γίνει ένα τρομακτικό μέρος, τα παιδιά θα αντιμετωπίσουν καταστάσεις όπως οι κατσάδες των εκπαιδευτικών ή η περιθωριοποίηση από άλλα παιδιά. Το να γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν τον φόβο είναι καλό πράγμα”.
“Κλείνουμε συχνά τα παιδιά σε ένα προστατευτικό κουκούλι, ωστόσο ο κίνδυνος και ο φόβος είναι κάτι που χρειαζόμαστε στην παιδική ηλικία", συνεχίζει η ειδικός και επισημαίνει τα οφέλη τους. Από τη μία, λέει, μελέτες δείχνουν ότι όσοι ρισκάρουν υπολογισμένα, μακροπρόθεσμα έχουν καλύτερα αποτελέσματα. Από την άλλη, πώς να νιώσεις ασφαλής, αν δεν ξέρεις πώς είναι να φοβάσαι;
Εξάλλου, την ίδια θέση με την Kenny υποστηρίζουν και άλλοι ειδικοί, όπως για παράδειγμα η κοινωνιολόγος Δρ Margee Kerr, η οποία σε παλαιότερο άρθρο του The Atlantic, σημειώνει πως μία τρομακτική εμπειρία σε ελεγχόμενο περιβάλλον, όπως μία ταινία ή ένα παραμύθι, μπορεί να λειτουργήσει ως μία πραγματική ώθηση της αυτοεκτίμησης.
"Πολλοί άνθρωποι απολαμβάνουν τις τρομακτικές καταστάσεις", είπε η Δρ Kerr, "επειδή στο τέλος μένουν με μία αίσθηση αυτοπεποίθησης. Σκεφτείτε την τελευταία φορά που είδατε ένα θρίλερ. Ίσως στο τέλος να σκεφτήκατε 'Ναι, τα κατάφερα!'. Οπότε, μπορεί να νιώσατε πραγματικά καλύτερα για τον εαυτό σας".
Τα καλά νέα είναι ότι στη μελέτη που υπήρξε αφορμή για το δημοσίευμα του Guardian, τα 2/3 των γονέων που δεν διστάζουν να εκθέσουν τα παιδιά τους σε τρομακτικές ιστορίες φάνηκε να αντιλαμβάνονται τα παραπάνω.
Σχετικά, το 78% δήλωσε ότι πιστεύει πως οι κακοί χαρακτήρες βοηθούν τους μικρούς να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό, το 53% ότι τα τρομακτικά παραμύθια διδάσκουν στα παιδιά να αντιμετωπίζουν δυσκολίες και το 48% ότι τα βοηθούν να νικήσουν τους φόβους τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου