Η συγχώρεση ισοδυναμεί με μηδενισμό των πάντων...

Η συγχώρεση δεν είναι απλό πράγμα... Δεν είναι μια λέξη, ούτε μια νοητική πράξη ενός "πρέπει"...

Η συγχώρεση ισοδυναμεί με μηδενισμό των πάντων...

Ξέρετε τι σημαίνει "μηδενίζω"; Σημαίνει το τέλος της εμπάθειας...

Όταν τελειώνει η εμπάθεια, αρχίζει να πνέει νέος ΑΝΕΜΟΣ στον εσωτερικό μας κόσμο που σκορπίζει την δυσαρέσκεια σαν τα φύλλα του κλέφτη και μια νέα ΦΩΤΙΑ που κάθε τι δυσάρεστο το καίει επιτόπου και ένα νέο ΝΕΡΟ που ξεπλένει την θλίψη, τον θυμό και τον φόβο που είναι φυσιολογικό να συμβούν στον φυσικό κόσμο. Και τέλος, μια νέα ΓΗ που μπορεί να στηρίξει και να διευρύνει τα βήματά μας, δίνοντας μας πίσω της γήινες δυνάμεις μας, ώστε να ενωθούν με τις ουράνιες...

Η εμπάθεια δεν αφήνει ίχνος διαλλακτικότητας, κυρίως με τον Εαυτό μου, ανεξάρτητα αν φαίνεται ότι μου φταίνε οι άλλοι και μου δυσκολεύουν την ζωή...

Ότι δυσκολεύει την ζωή μας, μέσω της εμπάθειας, αφαιρεί και την διάθεσή μας να ζήσουμε ανάλαφρα και προσθέτει πόντους στην ασχήμια, χωρίς να το συνειδητοποιούμε...

Από την στιγμή που υπάρχει ακόμα εμπάθεια, δεν υπάρχει συγχώρεση... Τα λάθη του παρελθόντος γίνονται το βουνό που δεν μετακινείται και όπου και να πάμε είναι μπροστά μας. Και ενώ φαίνεται πως έχουμε διανύσει μια μεγάλη διαδρομή, αυτό δεν μετακινείται, στέκεται πάντα εκεί μπροστά μας και πολλαπλασιάζει την εμπάθεια μας, γιατί από αυτήν έχει δημιουργηθεί, διαιρώντας την Ύπαρξή μας...

Ο Εαυτός μας διαιρεμένος σε πολλούς μικρούς εαυτούς, πολλαπλασιάζει τις δυσκολίες και κάνει την ζωή αφόρητη, γιατί ποτέ δεν μπορούμε να εκφράσουμε μέσα από την καρδιά μας τα Αιώνια του Ανθρώπου, όταν ένα ανώριμο μέρος μέσα μας πολεμάει για την δικαίωση του…