τοὺς μὲν ὦν, ὅσσοι μόλον αὐτοφύτων [στρ. γ]ἑλκέων ξυνάονες, ἢ πολιῷ χαλκῷ μέλη τετρωμένοι
ἢ χερμάδι τηλεβόλῳ,
50 ἢ θερινῷ πυρὶ περθόμενοι δέμας ἢ
χειμῶνι, λύσαις ἄλλον ἀλλοίων ἀχέων
ἔξαγεν, τοὺς μὲν μαλακαῖς ἐπαοιδαῖς ἀμφέπων,
τοὺς δὲ προσανέα πί-
νοντας, ἢ γυίοις περάπτων πάντοθεν
φάρμακα, τοὺς δὲ τομαῖς ἔστασεν ὀρθούς·
ἀλλὰ κέρδει καὶ σοφία δέδεται. [αντ. γ]
55 ἔτραπεν καὶ κεῖνον ἀγάνορι μισθῷ
χρυσὸς ἐν χερσὶν φανείς
ἄνδρ᾽ ἐκ θανάτου κομίσαι
ἤδη ἁλωκότα· χερσὶ δ᾽ ἄρα Κρονίων
ῥίψαις δι᾽ ἀμφοῖν ἀμπνοὰν στέρνων κάθελεν
ὠκέως, αἴθων δὲ κεραυνὸς ἐνέσκιμψεν μόρον.
χρὴ τὰ ἐοικότα πὰρ
δαιμόνων μαστευέμεν θναταῖς φρασίν
60 γνόντα τὸ πὰρ ποδός, οἵας εἰμὲν αἴσας.
μή, φίλα ψυχά, βίον ἀθάνατον [επωδ. γ]
σπεῦδε, τὰν δ᾽ ἔμπρακτον ἄντλει μαχανάν.
εἰ δὲ σώφρων ἄντρον ἔναι᾽ ἔτι Χίρων, καί τί οἱ
φίλτρον ‹ἐν› θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι
65 ἁμέτεροι τίθεν, ἰατῆρά τοί κέν νιν πίθον
καί νυν ἐσλοῖσι παρασχεῖν ἀνδράσιν θερμᾶν νόσων
ἤ τινα Λατοΐδα κεκλημένον ἢ πατέρος.
καί κεν ἐν ναυσὶν μόλον Ἰονίαν τάμνων θάλασσαν
Ἀρέθοισαν ἐπὶ κράναν παρ᾽ Αἰτναῖον ξένον,
***
Κι όσοι έρχονταν κι είχαν πληγές που ᾽βγαζε το κορμί τους [στρ. γ]ή κι απ᾽ αστραφτερό χαλκό τραυματισμένοιή από λιθάρι από μακριά ριγμένο50ή με το δέρμα από το θερινό λιοπύρι ρημαγμένοή από το ψύχος του χειμώνα, λύτρωνε τον καθένα από τα βάσανά του,άλλους με ξόρκια μαλακά φροντίζοντάς τουςκαι σ᾽ άλλους δίνοντας να πιουν πραϋντικά ελιξήριαή αλείφοντας με φάρμακα τα μέλη τους ολούθεκι άλλους με μια τομή τούς έστηνε ορθούς.
Αλλά κι η γνώση ακόμα παρασύρεται από του κέρδους το κυνήγι. [αντ. γ]55Έτσι κι εκείνον τον ετράβηξε ο γενναίος μισθός,χρυσάφι που γυαλίζει στην παλάμη,να φέρει πίσω έναν θνητό απ᾽ τον θάνατο αρπαγμένον.Τότε ο Κρονίδης σήκωσε το χέρι του ενάντια και στους δύοκι ακαριαία έκοψε στα στήθια στην πνοή τους,κι ο φλογισμένος κεραυνός τούς σφράγισε το τέλος.Ό,τι ταιριάζει στων θνητών τη φύσηπρέπει απ᾽ τους θεούς ν᾽ αποζητούμε,60το τί ᾽ναι μπρος στα πόδια μας γνωρίζοντας,τη μοίρα μας ποιά είναι μην ξεχνώντας.
Ψυχή μου, μην ποθείς αθάνατη ζωή· [επωδ. γ]ό,τι περνά απ᾽ το χέρι σου εξάντλησέ το.Αν ο σοφός ο Χίρων κατοικούσε ακόμα στη σπηλιά του65κι αν οι ύμνοι μου οι μελίρρυτοι μαγεύαν την ψυχή του,θα είχα καταφέρει κάποιον γιατρό να στείλειστους ξέχωρους θνητούς, απ᾽ τη θερμή να τους λυτρώσει αρρώστια,κάποιο παιδί απ᾽ της Λητώς τον γόνο γεννημένοή και τον ίδιο τον πατέρα.Και τότε με πλοίο θα ερχόμουνα, το Ιόνιο πέλαγος σκίζοντας,στην κρήνη Αρέθουσα να βρω τον φίλο μου από την Αίτνα,
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου