Που είναι το ρολόι μου;

Ο χρόνος, ποιος μπορεί να σκεφτεί κάτι πιο πολύτιμο σε αυτή τη ζωή; Και πιστεύουμε όλοι ότι έχουμε άπλετο, αυτό είναι το πρόβλημα. Τον φανταζόμαστε σαν μια κλεψύδρα που κάθε φόρα που τελειώνει η άμμος μπορούμε να την γυρίσουμε από την άλλη και να ξαναρχίσουμε, δεν είναι έτσι όμως. Ας μην αυταπατόμαστε ο χρόνος κυλά χωρίς εμάς δεν μας περιμένει, δεν περιμένει κανένα. Σοφός όποιος αντί να τον σκοτώνει εκμεταλλεύεται κάθε δευτερόλεπτο. Όντας νέοι όμως όλοι μας σκεφτόμαστε "είναι πολύ νωρίς ακόμα μωρέ προλαβαίνω, αύριο... αύριο... αύριο" και έτσι αυτό το αύριο δεν φτάνει ποτέ. Αφήνουμε τον χρόνο να κυλά σπαταλώντας τον, τον σκοτώνουμε κυριολεκτικά όπου έρχεται μια στιγμή πια, που δεν προλαβαίνουμε και είναι αργά ξεμείναμε από τον τόσο χρόνο που είχαμε. Είναι σχεδόν η απόλυτη ειρωνεία, εξαπατόμαστε φαινομενικά ότι εφόσον ο χρόνος είναι ατέρμονος, έτσι θα συμβεί και με μας. Κακομοίρη άνθρωπε ξύπνα δεν θα ζεις για πάντα, μη χαραμίζεσαι!

"Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε", είπε ο Ν. Καζαντζάκης, προλαβαίνουμε να χορτάσουμε ζωή. Ναι το ξέρω μη βιάζεσαι ότι όλοι μας όταν έρθει εκείνη η στιγμή δεν θα θέλουμε να φύγουμε από τον μάταιο τούτο κόσμο, πάντα θα έχουμε το φόβο του θανάτου το ζήτημα είναι όμως να αποκτήσουμε και αγάπη για τη ζωή, για το κάθε δευτερόλεπτο που μας χαρίστηκε, να εκτιμήσουμε αυτό το δώρο και να το αξιοποιήσουμε μέχρι τέλους, να φάμε την ζωή με το κουτάλι όπως λένε ρε παιδί μου.

Ο χρόνος είναι σχετικός, πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος όταν κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, που μας γεμίζουν και πόσο αργά κυλά όταν συμβαίνει το αντίθετο; Μια ζωή παρ' όλα αυτά με δημιουργία, ηδονή, δράση και απόλαυση μπορεί να περάσει γρήγορα αλλά πιστεύω θα μας είναι αρκετή. Απενοχοποιηθείτε, αποδεσμευτείτε ρε γαμώτο, αφήστε λίγο στην άκρη τις υποχρεώσεις, σκοτώστε την ρουτίνα της καθημερινότητας, παίξτε, γελάστε, ξεκουραστείτε, κερδίστε χρόνο για σας. Ο εαυτός μας είναι ο πιο σημαντικός για μας, άλλον σαν εμάς δεν θα ξαναβρούμε. Στην ζωή μας ίσως και να υπάρξει μια στιγμή που θα είμαστε ελεύθεροι από υποχρεώσεις, από ότι μας δεσμεύει αληθινά, πραγματικά ελεύθεροι και μετά... χάθηκε!

Γιατί να μην την κάνουμε να αξίζει; Μη κοιτάτε λοιπόν τα ρολόγια σας, μην κυνηγάτε τον χρόνο δεν είναι αυτή η ουσία, δεν είναι αγώνας δρόμου η ζωή, κάντε ότι και αυτός, προχωρήστε μπροστά και ανοδικά, πραγματοποιήστε τα όνειρα σας αυτά είναι που πρέπει να κυνηγάμε όχι τον χρόνο, γιατί δεν πρόκειται να τον νικήσουμε ποτέ. Δεν είναι σύμμαχος μας, αλλά μπορεί να γίνει ο δάσκαλος μας. Έχεις ακριβώς τον ίδιο χρόνο που είχε ο Πικάσο, ο Σωκράτης, ο Ταραντίνο, ο Σεφέρης, ο Βενιαμίν Φρανκλίνος ή τέλος πάντων όποιο είναι το είδωλο σου εσύ γιατί να μην προλάβεις;

Μην περιμένεις να αλλάξει ο χρόνος τη ζωή σου λοιπόν, άλλαξε την εσύ! Δεν είμαι εδώ για να σου δώσω συμβουλές, δεν είμαι καλύτερη από σένα κάνε τη ζωή σου όπως την θες εσύ και μόνο και άσε τον μεγαλύτερο κριτή τον χρόνο εν τέλει να σε κρίνει γιατί είναι ο μόνος που θα σε κρίνει σωστά χωρίς προσωπικό όφελος. Και σου εύχομαι να ξυπνάς κάθε μέρα με την ίδια απορία: "Που είναι το ρολόι μου;"