Κάνεις δεν σκέφτεται ότι η χαρά της στιγμής ουσιαστικά δεν είναι της στιγμής αλλά διαρκεί πολύ περισσότερο! Μία ώρα παιχνιδιού με φίλους μπορεί να φτιάξει την διάθεση για ολόκληρη την μέρα. Γιατί λοιπόν δεν δίνουμε μεγαλύτερη σημασία σε αυτό; Απλό, γιατί είμαστε ενήλικες, έχουμε δουλειές, υποχρεώσεις, δεν προλαβαίνουμε να παίξουμε αν και όλοι το θέλουμε! Ας σκεφτούμε για λίγο τα παιδιά όμως!
Τι προσφέρει το παιχνίδι στα παιδιά; Πάρα πολλά πράγματα τα οποία δεν γίνονται καν αντιληπτά από τα ίδια αλλά ούτε και από τους γονείς τους. «Ο Γιωργάκης παίζει μαζί με τον Νικολάκη και την Μαρία!»Έτσι θα πουν οι γονείς τους βλέποντας τα να παίζουν ένα επιτραπέζιο! Εγώ θα πω ότι επίσης «κοινωνικοποιούνται». Η αλληλεπίδραση ενός παιδιού με μία ομάδα συνομηλίκων είναι από τα πρώτα πράγματα που ανησυχούν τους γονείς. Η διαδικασία προσαρμογής και κοινωνικοποίησης είναι σημαντική για κάθε παιδί. Όλοι έχουμε παρατηρήσει παιδιά τα οποία δεν επιζητούν την κοινωνική επαφή με τα άλλα παιδιά της ομάδας είτε γιατί είναι συνεσταλμένα είτε γιατί δεν έχουν τις κοινωνικές δεξιότητες και τρόπους για να τα προσεγγίσουν.
Υπάρχει λοιπόν κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά να ενταχθούν ομαλά σε μία ομάδα και γενικότερα στην κοινωνία; Ναι, φυσικά και υπάρχει.
Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει και αναπτύσσεται όλο και περισσότερο παγκοσμίως η «Παιγνιοθεραπεία» της οποίας οι αρχές αναφέρουν το παιχνίδι ως την φυσικότερη διαδικασία μάθησης και μέσο απελευθέρωσης του παιδιού από φόβους και άγχη. Η «Παιγνιοθεραπεία» μπορεί να είναι ομαδική, με στόχο για παράδειγμα την κοινωνικοποίηση, ή και ατομική με άλλους στόχους όπως η κατανόηση και έκφραση των συναισθημάτων του παιδιού.
Σκεφτείτε λοιπόν πόσο θα βοηθηθεί μία ομάδα παιδιών με τέτοιες δυσκολίες στο κατάλληλο πλαίσιο.
Η «Παιγνιοθεραπεία» είναι ένας μεγάλος τομέας και το συγκεκριμένο άρθρο επικεντρώνεται στο κομμάτι της κοινωνικοποίησης μέσω ομαδικών δραστηριοτήτων. Υπάρχουν πολλοί ακόμα τομείς στους οποίους είναι χρήσιμη, τόσο ομαδικά όσο και ατομικά.
