Ελέγχουμε τις συγκινήσεις μας

Υπάρχει τρόπος για να ελέγχουμε τις συγκινήσεις. Κατ’ αρχήν θα πρέπει να υιοθετήσουμε μια θετική στάση. Η θετική σκοπιά μάς κάνει ικανούς να σταθμίσουμε την κάθε κατάσταση, να κρατήσουμε μια κάποια απόσταση από το πρόβλημα, ώστε να έχουμε μια πιο πλατιά, πιο αντικειμενική θεώρησή του.

Μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη την εγωκεντρική συμπεριφορά μας και να γίνουμε περισσότερο ετεροκεντρικοί, να αποκτήσουμε μεγαλύτερη κοινωνική επίγνωση, πιο πολύ θάρρος. Αυτό θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε από την απλή αντίδραση, τη ζωώδη, προς μια κατάσταση που θα οδηγεί σε δράση. Με άλλα λόγια, να έχουμε εμείς τον έλεγχο του εαυτού μας, αντί να μας ελέγχουν οι άλλοι, και έτσι να κατακτήσουμε την αληθινή ελευθερία, δια μέσου του αυτοέλεγχου.

Ας μην παίρνουμε, λοιπόν, τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά.
Ένα σημαντικό βήμα προς τους στόχους της αυταπάρνησης και της ανάπτυξης θετικής σκέψης είναι η απόφαση να μην παίρνουμε τον εαυτό μας υπερβολικά στα σοβαρά. Βλαβερά είναι τα κύματα των ανεξέλεγκτων συναισθημάτων που μας κατακλύζουν και που ονομάζουμε συγκινήσεις. Η ειρήνη εξαρτάται από το πόσο μικρή σημασία τους δίνουμε, ώσπου να φτάσουμε να απαλλαγούμε εντελώς από αυτά.

Έχοντας «γυμνάσει» το εγώ μας να μην επιδιώκει την πρωτοκαθεδρία, μπορούμε ανεμπόδιστα να εξετάσουμε τις συγκινήσεις μας και τις εγωιστικές ανησυχίες μας, να τις κρίνουμε αμερόληπτα, να φτάσουν να μας διασκεδάζουν. Το εγώ μας μοιάζει με κατοικίδιο ζώο: ζει μαζί μας, αλλά δεν κάνει κουμάντο. Όταν πια καταφέρουμε να αποδεσμευτούμε από το εγώ μας και να μην του δίνουμε μεγάλη σημασία, θα μάθουμε επίσης να γελάμε με τον εαυτό μας, πράγμα που σημαίνει ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο: στο πνευματικό μονοπάτι. Και ότι έχουμε αρχίσει να ζούμε τη συνειδητή, πνευματική ζωή, ότι έχουμε σπάσει το φαύλο κύκλο της αυτο-απορρόφησης.

Βέβαια, ποτέ δε θα διαγράψουμε εντελώς το εγώ μας. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει τελειότητα, για την οποία κανένα ανθρώπινο ον δεν είναι ικανό. Αν κάτι μπορούμε να ελπίζουμε είναι η πνευματική πρόοδος, που θα φέρει το εγώ μας, σταδιακά, κάτω από τον έλεγχο της φωτισμένης, πνευματική μας πλευράς.