Να σου τη δείξω, πάλι δεν μπορώ. Τα μάτια, μόνο αυτό που μπορούν να δουν θα αγναντέψουν, και η αλήθεια είναι πέρα από εικόνες.
Να την αγγίξεις, όχι, δεν μπορείς. Είναι αερικό και ξεγλιστράει μέσα από τα δάκτυλα. Δεν θα εγκλωβιστεί στα χέρια σου, ούτε θα πάρει τη μορφή της παλάμης σου.
Σκέψου ένα υπέροχο, χρωματιστό ηλιοβασίλεμα. Αν το πάρω φωτογραφία και στο δείξω, θα δεις αυτό το ίδιο το ηλιοβασίλεμα; Όχι βέβαια, θα έχεις απλά μια καλή εικόνα του. Αν στο περιγράψω, θα έχεις την περιγραφή του, αλλά όχι το ηλιοβασίλεμα το ίδιο. Αν στο τραγουδήσω, ή στο εξυμνήσω, ίσως με τη φαντασία σου να το πλησιάσεις.
Έτσι γίνεται και με την αλήθεια. Οι αισθήσεις μας, είναι πολύ πεπερασμένες για να αντιληφτούν αυτό που υπάρχει. Αν τη νύχτα δεν βλέπεις, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει τίποτα για να δεις.
Τι απομένει; Κάτι που δεν περιορίζεται από τις αισθήσεις μας.
Την αλήθεια, ή την βιώνεις, ή δεν την βιώνεις.
Αλλιώς, παραμένεις πολέμαρχος της δικής σου προσωπικής αλήθειας που έχεις αποκτήσει από τις πληροφορίες των αισθήσεών σου, η οποία βεβαίως ψέμα δεν είναι, επειδή και εσύ μέρος του όλου είσαι, αλλά θα λείπει πάντα ένα σημαντικό κομμάτι.
Αυτό που δεν φαίνεται μέσω των αισθήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου