«... Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν΄ αντικρίσετε τον ήλιο.
Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε ν΄ αντικρίσετε τον
Άνθρωπο...»
Γ. Σεφέρης, απόσπασμα από την «Κίχλη»Αρκετοί είναι αυτοί που κατέληξαν σε μια απεγνωσμένη επίκληση της ελευθερίας [αόριστη έννοια, καταρχήν, που γίνεται όμως συγκεκριμένη σε κάθε ιδιαίτερη κατάσταση], να ζητούν από τον άνθρωπο να γίνει ο εαυτός του με την κατανόηση και την ολοκληρωμένη πραγματοποίηση των εσωτερικών του δυνάμεων… Να ξαναβρεί δηλαδή το πινδαρικό «γένοιο οίος εσσί μαθών»...
Αλλά η παραδοξότητα της ανθρώπινης ύπαρξης είναι ακριβώς ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει ο εαυτός του χωρίς τους άλλους... Μες στην ίδια την προσωπική ελευθερία βρίσκεται πάντοτε η παρουσία των άλλων, η επιτακτική ανάγκη επικοινωνίας, συνεννόησης, συνταύτισης με τους άλλους, που χωρίς αυτές η ελευθερία δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα και η προσωπική ζωή φτωχαίνει και χάνεται μέσα σ΄ ένα πλήθος από εξωτερικές, συμβατικές και επιδερμικές σχέσεις...
Η ατομική ύπαρξη που έχει αποξενωθεί απ΄ αυτή την επικοινωνία και από αυτή τη συννενόηση και που έχει χάσει κάθε δυνατότητα επαφής και διαλόγου με τους άλλους ανθρώπους, είναι καταδικασμένη σε μια βασική ατροφία της προσωπικότητας, σε μια ουσιαστική άγνοια του εαυτού της...
Οι άνθρωποι μπορούν μέσα από την εγρήγορση των υποσυνείδητων δυνάμεών τους να εξαφανίσουν ή να περιορίσουν στο ελάχιστο αυτή τη χαλαρότητα των προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων και να επανασυνδεθούν κάτω από τη παρουσία υπερπροσωπικών συμβόλων, νοημάτων και αξιών...
Ο κάθε άνθρωπος που οι βαθιές αυτές δυνάμεις φέρνουν σε συνταύτιση με άλλους ανθρώπους που ασπάζονται τις ίδιες αξίες, δεν είναι ο ισοπεδωμένος άνθρωπος που κάνει ό,τι κάνουν οι άλλοι, δεν σκέφτεται όπως σκέφτονται οι άλλοι και δεν πιστεύει ό,τι πιστεύουν οι άλλοι...
Αλλά είναι ο άνθρωπος που πραγματοποιεί [που «ποιεί»] τις πιό γνήσιες προσωπικές του δυνατότητες, χωρίς να χάνεται κάτω απ΄ την απρόσωπη και «εικονική» πίεση των άλλων...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου