Μην αποπαίρνετε τον εαυτό σας

Είναι θλιβερό αλλά αληθινό: ένα υπολογίσιμο ποσοστό ανθρώπων έχει τη συνήθεια να αποπαίρνει τον εαυτό του ή να τον κριτικάρει υπερβολικά. Λέμε (ή σκεφτόμαστε) πράγματα όπως «Είμαι πολύ χοντρός», «Δεν αξίζω καθόλου», ή «Ποτέ μου δεν κάνω τίποτα σωστό». Μήπως έχετε κι εσείς αυτή την άχρηστη αλλά τόσο κοινή συνήθεια;

        

Το πρόβλημα όταν αποπαίρνετε τον εαυτό σας είναι πως, ανεξάρτητα από το πόσο υπέροχοι είστε στην πραγματικότητα ή από το πόσα προτερήματα έχετε, πάντα επαληθεύετε την ύπαρξη αυτού που ψάχνετε. Με άλλα λόγια, όλοι έχουμε την τάση να ανακαλύπτουμε αυτό που θεωρούμε αληθινό ανεξάρτητα από το τι είναι, επειδή η σκέψη μας, σχεδόν πάντα, καθορίζεται από τα προσωπικά μας κριτήρια. Για παράδειγμα, αν εστιάσετε την προσοχή σας σε αυτά τα τρία κιλά που δεν μπορείτε να χάσετε, πάντα θα τα προσέχετε όταν παρατηρείτε τη σιλουέτα σας – και έτσι δε θα θαυμάζετε ούτε θα εκτιμάτε τον εαυτό σας για την καλή του υγεία. Ή, αν λέτε στον εαυτό σας πως «σιχαίνεστε τις οικογενειακές συγκεντρώσεις», θα έχετε την τάση να ψάχνετε να βρίσκετε λόγους για τη δυσφορία που νιώθετε όταν παρευρίσκεστε σε κάποια. Αντί να ευχαριστιέστε τη συντροφιά των συγγενών σας, θα έχετε την τάση να παρατηρείτε την εκνευριστική φωνή της θείας να καυχιέται όλη την ώρα. Έτσι, δε θα επιμείνετε στο γεγονός ότι στο κάτω κάτω οι συγγενείς σας είναι γενικά μια χαρά άνθρωποι.

Έτσι, βλέπετε ότι, αν αποπαίρνετε τον εαυτό σας με την κάθε ευκαιρία, είναι εντελώς σίγουρο πως θα βρίσκετε αποδείξεις πως είστε λάθος και εξίσου σίγουρο πως θα συμβάλλετε στη χαμηλή αυτοεκτίμηση και στα αρνητικά συναισθήματα που θα νιώθετε.

Μια σημαντική ερώτηση είναι γιατί το κάνετε αυτό, γνωρίζοντας ότι το μόνο πιθανό αποτέλεσμα είναι μια ακόμα πιο αρνητική οπτική, περισσότερα αρνητικά συναισθήματα και λιγότερη εκτίμηση στο υπέροχο δώρο της ζωής; Η συγκεκριμένη τακτική, σας κάνει να ακούγεστε στους άλλους σαν να είστε θύμα.

Όπως είναι προφανές, ο καθένας μας έχει πλευρές του εαυτού του που θα μπορούσε, ή θα ήθελε, να βελτιώσει. Για παράδειγμα, ένα από τα πολλά πράγματα που θα ήθελα είναι να γίνω πιο υπομονετικός. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να βασανίζω τον εαυτό μου και να τον αποπαίρνω, απλώς και μόνο επειδή αναγνωρίζω ότι απέχω πολύ από το να είμαι τέλειος. Η παραδοχή πως έχω ακόμα μεγάλο πεδίο εξέλιξης, είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω. Όσο πιο πολύ συγχωρώ και δείχνω υπομονή στον εαυτό μου, τόσο πιο εύκολο είναι για μένα να παραμείνω στο μονοπάτι της προσωπικής μου ανάπτυξης και τόσο πιο πιθανό να επιδείξω ανάλογη υπομονή και με τους άλλους.

Όποιο κι αν είναι το πρόβλημα πάνω στο οποίο θέλετε να βελτιωθείτε, να ξέρετε ότι ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας είναι να τον επιπλήττετε με την αυτοκριτική σας. Σταματήστε το λοιπόν! Κανένας μας δεν πρόκειται να γίνει ποτέ τέλειος!