Ο πιο δυνατός άνθρωπος είναι εκείνος που αγαπάει τη μοναχικότητα.

Ένας βασιλιάς μιλούσε με έναν σοφό:

- Τι είναι το φως του ανθρώπου;

- Ο ήλιος, βασιλιά μου, απάντησε ο σοφός.

- Μετά τη δύση του ηλίου, τι είναι το φως για τον άνθρωπο;

- Το φεγγάρι.

- Όταν δύει ο ήλιος και σβήνει το φεγγάρι, τότε;

- Τότε η φλόγα είναι το φως.

- Αν δύει ο ήλιος, και σβήνει το φεγγάρι και η φλόγα, τότε τι είναι το φως;

- Η ομιλία. Ο άνθρωπος, πάει εκεί που ακούγεται φωνή, αν και εκεί δεν μπορεί να δει ούτε το δικό του χέρι.

- Αν όμως βασίλεψε ο ήλιος, έσβησε το φεγγάρι και η φλόγα, σταμάτησε η ομιλία, τότε τι αποτελεί φως για τον άνθρωπο; Τι μένει για τον άνθρωπο μέσα σε απόλυτο σκοτάδι και απόλυτη σιγή, όταν μείνει με τον εαυτό του;

- Τότε το μοναδικό στήριγμα-φως και πηγή ζωής για τον άνθρωπο είναι η εσωτερική δύναμη, η ικανότητα να μη φοβάται τη μοναξιά.

Ο πιο δυνατός άνθρωπος είναι εκείνος που αγαπάει τη μοναχικότητα.