ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ

Αγάπησα χωρίς να ξέρω τα στερεότυπα, τα βάπτισα αγαπημένα, τα βάπτισα  θέλω μου. Χωρίς να ξέρω ότι δεν τα ήθελα. Χωρίς να ξέρω ότι θα με πλήγωναν, ότι θα με δάκρυσαν ότι θα με εξουθένωναν.

Ποιος μου τα φύτεψε στο μυαλό για θέλω μου; Ποιος επέβαλλε τον τρόπο , τον κανόνα , τη σειρά στη ζωή μου; Μερικές φορές γυρνάμε οι άνθρωποι μηχανικά αλύγιστα γύρω γύρω στο χάρτινο κουτί.. Μερικές φορές θέλεις τόσο να ξεφύγεις από το χάρτινο κουτί γιατί βαρέθηκες αφού όλα τα χρώματα εκεί μέσα είναι γκρι, και εσύ θέλεις τα γαλάζια, τα πράσινα, τα κόκκινα…

Τι είναι αυτό που θέλει ο εαυτό σου ανεπηρέαστος από οτιδήποτε; Αγνή ξεκάθαρη θέληση δική σου κατάδικη σου, να την υποστηρίζεις και να ξέρεις ότι είσαι εσύ και όχι η κοινωνία και όχι οι γονείς σου και όχι οι φίλοι σου και όχι η δουλειά σου….

Μερικές φορές περίπου το πετυχαίνεις, περίπου φτάνεις εκεί όπου είσαι εσύ και κανείς άλλος και αμέσως  ξαναγυρνάς γιατί φοβάσαι ή γιατί δεν έμαθες έξω από το κουτί οπότε και πάλι φοβάσαι….

Τα στερεότυπά σου σε περιμένουν… Πάντα είναι εκεί σαν αλυσίδες που σου επιτρέπουν μόνο τόσο λίγο να απομακρυνθείς μόνο τόσο λίγο να ελευθερωθείς.. Μόνο τόσο λίγο που είναι αρκετό για να καταλάβεις πόσο τα μισείς αλλά και τα αγαπάς συγχρόνως και σαν υπνωτισμένος γυρνάς πάλι σ’ αυτά…