Ομοιότητες Τολτέκων – Γνωστικών

«Τα ανθρώπινα όντα είναι σε ένα ταξίδι αφύπνισης, το οποίο έχει προς στιγμή παρεμποδιστεί από ξένες δυνάμεις»

«Υπάρχει ένα αρπακτικό που έρχεται από τα βάθη του κόσμου και πήρε στα χέρια του τον έλεγχο της ζωής μας. Το ανθρώπινο είδος είναι ο φυλακισμένος του. Αυτό το αρπακτικό είναι ο Κύριός μας και ο Άρχοντάς μας. Μας έχει κάνει υπάκουους και αβοήθητους. Αν θελήσουμε να διαμαρτυρηθούμε, τότε καταπιέζει τις φωνές μας. Αν θέλουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μην το κάνουμε»

Τα βιβλία του Κάρλος Καστανέντα αφορούν την περίοδο της μαθητείας του κοντά στον Δον Χουάν, έναν Ινδιάνο Yaqui, ο οποίος θα λέγαμε ότι ήταν κάτι σαν σωκρατικός μέντορας για τον σκεπτικιστή ανθρωπολόγο. Για περισσότερο από είκοσι χρόνια, ο Καστανέντα διδάχθηκε τόσο θεωρία όσο και πρακτική σαν μαθητευόμενος από τον απαιτητικό και κατεργάρη δάσκαλό του. Η τέχνη των «νέων μάγων» αφορά την μελέτη των αρχαίων μυστικών της μαγείας των Τολτέκων που μεταδόθηκε στον Δον Χουάν μέσα από μία σειρά μάγων που ξεκινούσε από τον 18ο αιώνα.

Η λέξη «μαγεία» (sorcery) σε αυτή την περίπτωση σημαίνει αυτό το μονοπάτι ζωής που ξεχωρίζει εμφανώς από τις εμπειρικές συνήθειες που έχει η ανθρωπότητα [σημ. στα αγγλικά αποδίδεται με τη λέξη sorcery, από τα γαλλικό sortir, που σημαίνει «αναχωρώ, αποχωρώ»]

Οι αρχαίοι πολιτισμοί της εποχής του Χαλκού πέρασαν υπό τον έλεγχο εξελιγμένων, παρασιτικών υπερ-διαστατικών οντοτήτων που χειραγωγούν τον ανθρώπινο νου ακόμα και σήμερα για να πετύχουν τους δικούς τους κακούς σκοπούς; Γνωστικά κείμενα 2000 ετών πριν ίσως να δίνουν την απάντηση για τη μεγαλύτερη συνωμοσία στην ιστορία όλης της ανθρωπότητας! Γενικά οι συνομωσίες είναι πολύ γοητευτικές και μυστηριώδεις για να μας αφήνουν αδιάφορες, αλλά όταν τα στοιχεία μιας έρευνας αλλά και της παρατήρησης συγκλίνουν, τότε κάθε συνομωσία γίνεται πραγματικότητα.

Μέσα από μία μεγάλη περίοδο σημειώνοντας τόσο πρόοδο όσο και λάθη, ο Καστανέντα προσπαθεί να αλλάξει τις παραμέτρους του πώς αντιλαμβανόταν τον κόσμο και να ανακαλύψει άλλους κόσμους. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιπετειών του ήρθε σε επαφή με συγκεκριμένες εξω-κοσμικές ανόργανες οντότητες που τις παρουσιάζει σαν ένα εμπόδιο ή δοκιμασία για τον σαμάνο.

Στο έργο του «Μαγικά Περάσματα» ο Καστανέντα σημειώνει: «Τα ανθρώπινα όντα είναι σε ένα ταξίδι αφύπνισης, το οποίο έχει προς στιγμή παρεμποδιστεί από ξένες δυνάμεις»

Στο τελευταίο βιβλίο του Καστανέντα, «Η Ενεργός Πλευρά του Απείρου» (1998), ο Δον Χουάν προκαλεί τον Καστανέντα να συμφιλιώσει τη νοημοσύνη του ανθρώπου, η οποία είναι εμφανής στα τόσο πολλά επιτεύγματά του, με την «ηλιθιότητα των πεποιθήσεών του—τα πιστεύω του– … την ηλιθιότητα της ίδιας της αντιφατικής συμπεριφοράς του.» Ο Δον Χουάν συνδέει αυτή την απροκάλυπτη αντίθεση στην ανθρώπινη νοημοσύνη με αυτό που αποκαλεί «το μεγαλύτερο ζήτημα από όλα τα ζητήματα, το πιο σημαντικό θέμα που υπάρχει στη μαγεία.» Αυτό το θέμα είναι η αρπαγή. Στον γεμάτο έκπληξη από τη φρίκη του θέματος νεαρό μαθητευόμενο Καστανέντα, ο γηραιός μάγος εξηγεί πώς εξωγήινη νοημοσύνη έχει διεισδύσει στον ανθρώπινο νου:

«Υπάρχει ένα αρπακτικό που έρχεται από τα βάθη του κόσμου και πήρε στα χέρια του τον έλεγχο της ζωής μας. Το ανθρώπινο είδος είναι ο φυλακισμένος του. Αυτό το αρπακτικό είναι ο Κύριός μας και ο Άρχοντάς μας. Μας έχει κάνει υπάκουους και αβοήθητους. Αν θελήσουμε να διαμαρτυρηθούμε, τότε καταπιέζει τις φωνές μας. Αν θέλουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μην το κάνουμε»

Οι μάγοι θεωρούν ότι τα αρπακτικά αυτά μας έχουν επιβάλλει αυτά που πιστεύουμε σαν πραγματικά, τις ιδέες μας για το τι είναι καλό και τι κακό, την κοινωνική μας ηθική. Είναι αυτά στα οποία εναποθέτουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας, τα όνειρά μας για επιτυχία ή αποτυχία. Μας έχουν δώσει την απληστία και τη δειλία. Είναι τα αρπακτικά που μας κάνουν να εφησυχάζουμε, να ρουτινιάζουμε και να επικεντρωνόμαστε στο εγώ μας. Γιατί η διατήρηση και η ενίσχυση του ΕΓΩ είναι που τρέφει τα ίδια και τον Άρχοντα και συντηρεί το κοπάδι όπως είναι γι αυτούς αναγκαίο.

Οι μάγοι του αρχαίου Μεξικού ονόμαζαν αυτά τα αρπακτικά Βολαδόρες. Είναι σαν μαύρες σκιές που ίπτανται. Είναι μία αδιαπέραστη μαύρη σκιά που πηδάει μέσα στον αέρα. Η περιγραφή αυτή μοιάζει με αρκετές αναφορές που έχουμε για τις περίεργες κινήσεις αλμάτων, καμιά φορά και πλάγια που γίνονται από τους λεγόμενους Γκρίζους που συναντούν τυχαία ανθρώπους. Σαν ιπτάμενες μαύρες σκιές δεν αναφέρονται τόσο συχνά, αλλά παίζουν μεγάλο ρόλο στην μακριά και μεγάλη ιστορία των αναφορών εξωγήινης δραστηριότητας, όπως αναφέρει ο John Keel στο The Mothman Prophecies.

Η διδασκαλία των Γνωστικών περιέχει περιγραφές εξωγήινων αρπακτικών τους οποίους αποκαλεί Άρχοντες. Τα κείμενα από την περιοχή της Nag Hammadi τους αναφέρουν σαν βαριά, μυστηριώδη, σκιώδη πλάσματα. Μπορούμε να συγκρίνουμε τους Άρχοντες με τις «μαύρες σκιές» τους Βολαδόρες που αναφέρει ο Δον Χουάν; Αυτή η ερώτηση δημιουργεί ένα ζήτημα κατά πόσο υπάρχουν παράλληλες αναφορές στον σαμανισμό των Τολτέκων της Κεντρικής Αμερικής και του αντίστοιχου σαμανισμού των Μυστηριακών Σχολών της αρχαίας Ευρώπης. Ας δούμε, λοιπόν, μερικά παραδείγματα αυτών των ομοιοτήτων.

Αρχικά, υπάρχει το θέμα της επιρροής που έχουν οι Βολαδόρες ή αλλιώς τα αρπακτικά αυτά όντα πάνω στην ανθρωπότητα. Στο Η Ενεργός Πλευρά του Απείρου, ο Δον Χουάν λέει στον Καστανέντα ότι «τα αρπακτικά μας δίνουν τις δικές τους σκέψεις, οι οποίες γίνονται οι δικές μας σκέψεις»

Αυτή η αρκετά ανησυχητική διαπίστωση αποτελεί ένα άμεσο παραλληλισμό με τις διδασκαλίες των Γνωστικών. Οι Γνωστικοί στις Μυστηριακές Σχολές της Εγγύς Ανατολής στην αρχαιότητα δίδασκαν ότι:

Ο πραγματικός νους των ανθρώπων, ο νους αυθεντικός, είναι μέρος της κοσμικής γνώσης που ενυπάρχει στη φύση, αλλά εξαιτίας της παρεμβολής των Αρχόντων, αυτός ο «εγγενής νους» ή «η εγγενής διάνοια» μπορεί να ανατραπεί, ακόμα και να βρεθεί υπό την κατοχή ενός άλλου νου.

Προειδοποιούσαν ότι οι Άρχοντες επιτίθενται στην ανθρώπινη ψυχή, παρεμβαίνουν νοητικά και ψυχολογικά, αν και μπορούν να μας παρουσιαστούν και στο φυσικό πεδίο. Το σημείο όμως στο οποίο επιδρούν πάνω μας καίρια είναι η ψυχική μας σύνταξη, σε ό,τι αποτελεί για εμάς πρότυπο και πεποίθηση, ακριβώς όπως περιγράφει και ο Δον Χουάν για τους Βολαδόρες.
Ο Δον Χουάν λέει ότι ο νους του αρπακτικού είναι ένα «φθηνό μοντέλο»: ένα οικονομικό μοντέλο που ένα μέγεθος ταιριάζει σε όλα. Αυτή η περιγραφή ταιριάζει στο συλλογικό νου των Αρχόντων. Οι μάγοι ονομάζουν αυτό το ομοιόμορφο εξωγήινο μυαλό «ξένη εγκατάσταση,» που υπάρχει μέσα σου όπως και σε κάθε άλλο ανθρώπινο ον. Αυτή η ξένη εγκατάσταση μας βγάζει έξω από τη δική μας νοητική και ψυχική σύνταξη.
Βγάζει εκτός πορείας, εκτρέπει τις εγγενείς μας ικανότητες να παρατηρούμε και να οργανώνουμε τον κόσμο βάσει μίας γλώσσας που είναι η κατάλληλη για το είδος μας. Ο ρόλος της σωστής σύνταξης της πραγματικότητας μέσα στα πλαίσια της εκμάθησης της πρόθεσης του μάγου είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στις μετέπειτα διδασκαλίες του Δον Χουάν. Η μέριμνα του μάγου για την απόκλιση που συμβαίνει στη σύνταξη αυτή και τον επακόλουθο επαναπροσδιορισμό της πρόθεσης αποτελεί παράλληλο της σημασίας που έχει η γλώσσα και ο ορθός ορισμός όπως τονίζεται στη διδασκαλία των Γνωστικών.

Ο Δον Χουάν αναφέρεται πολλές φορές σε στρατηγικές κατάλληλες για να πολεμήσει κάποιος αυτές τις ξένες επιθέσεις. Αναφέρει ότι οι μάγοι της παλιάς εποχής

«ανακάλυψαν ότι αν ακολουθούσαν την εσωτερική σιωπή του νου τους, η ξένη αυτή εγκατάσταση θα έφευγε, παρέχοντας έτσι σε όποιον έκανε αυτή την άσκηση την καθολική και σίγουρη κυριαρχία πάνω στις δικές τους σκέψεις.»

Με άλλα λόγια, η διαπίστωση ότι ένας ξένος νους μπορεί να λειτουργήσει μέσα στο δικό μας νου γίνεται ολοκληρωτικά κατανοητή και σίγουρη όταν αυτός ο ξένος νους ξεσκεπάζεται και εξοστρακίζεται. Μόνο και μόνο τότε αντιλαμβανόμαστε πώς «ο πραγματικός νους— και ποιες πραγματικές σκέψεις—μας ανήκουν, τι αποτελεί δική μας εμπειρία, μετά από μία ζωή κάτω από κυριαρχία, μία ζωή ανασφαλή, πονηρή και καχεκτική. Ο «πραγματικός νους-οι πραγματικές σκέψεις» του Δον Χουάν μπορούν να εξισωθούν με τον «αυθεντικό νου» των Γνωστικών.

Η κύρια επίδραση των Βολαδόρων πάνω στο μυαλό μας είναι ορατή με την πλύση εγκεφάλου και τη διαμόρφωση της σκέψης. Αυτό ακριβώς αποτελεί και το κύριο χαρακτηριστικό της εισβολής των Αρχόντων στη ζωή μας, σύμφωνα με τις διδασκαλίες των Γνωστικών.

Με άλλα λόγια, τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε ποιές σκέψεις είναι δικές μας και ποιές όχι αυτό είναι και το μεγάλο μας παιχνίδι, το να απεγκλωβιστούμε από τους Βολαδόρες. Μια ολοκληρωμένη και σε βάθος ανακεφαλαίωση μας βοηθά να αποκτήσουμε συνείδηση του τί θέλουμε να αλλάξουμε, ακριβώς επειδή μας επιτρέπει να δούμε τη ζωή μας χωρίς αυταπάτες. Μας επιτρέπει να επιλέξουμε αν θέλουμε να αποδεχτούμε τη ζωή μας ως έχει ή να την αλλάξουμε ριζικά – πριν παγιδευτούμε οριστικά.

Για να αλλάξουμε χρειαζόμαστε τρείς συνθήκες: πρώτα, πρέπει να ανακοινώσουμε φωναχτά την πρόθεσή μας να αλλάξουμε. Κατά δεύτερο λόγο, οφείλουμε να δεσμεύσουμε τη συνειδητότητά μας, την αντίληψή μας για μια χρονική περίοδο. Δεν μπορούμε να αρχίζουμε κάτι και μετά να το παρατήσουμε μόλις βαρεθούμε. Τρίτον, πρέπει να δούμε το αποτέλεσμα των ενεργειών μας με αίσθημα απόσπασης. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να μπλεχτούμε με συναισθήματα επιτυχίας ή αποτυχίας.

Όταν οι θετικές και οι αρνητικές μας δυνάμεις ισορροπούν, τότε η καθεμιά αναιρεί την άλλη και αυτό σημαίνει ότι η αξία μας είναι μηδαμινή. Αυτό σημαίνει επίσης, ότι δεν μπορεί να μας αναστατώσει κάποιος που μας κριτικάρει, ούτε μπορεί να μας ευχαριστήσει κάποιος με φιλοφρονήσεις.

Μέσα από τη διαδικασία της ανακεφαλαίωσης μπορούμε να αδειάσουμε από σκέψεις και επιθυμίες και αυτό για τους αρχαίους οραματιστές σήμαινε ότι είναι δυνατόν να γίνουμε “ένα με την πρόθεση του δράκου”, επομένως αόρατοι.

Τα μάτια των ανθρώπων που έχουν πραγματώσει το πέρασμα αντανακλούν μια απερίγραπτη αδιαφορία γιατί δεν κοιτάζουν τον εξωτερικό κόσμο αλλά είναι στραμμένα εσωτερικά και κοιτάζουν αυτό που δεν είναι ακόμα παρόν. Το μάτι που κοιτάζει εσωτερικά είναι αμετακίνητο. Δεν αντανακλά ανθρώπινα ενδιαφέροντα ή φόβους. Αντανακλά την απεραντοσύνη. Οι οραματιστές που έχουν ατενίσει το άπειρο επιβεβαιώνουν ότι και το άπειρο, με τη σειρά του, κοιτάζει με ψυχρή και πεισματική αδιαφορία.

Ψυχική Αυτοάμυνα: Τα Γνωστικά κείμενα περιγράφουν σε πολλά παραδείγματα την άμεση και φυσική συνάντηση με τους Άρχοντες, οι οποίοι διαχωρίζονται σε δύο είδη: ένα εμβρυακό τύπο που συνδέεται με τη μυθολογία των Γκρίζων στα σύγχρονα περιστατικά των UFO και έναν ερπετοειδή τύπο. Η συνήθης τακτική των Γκρίζων είναι πρώτα να αναισθητοποιήσουν και μετά να εισχωρήσουν στο νου.

Στην Πρώτη Αποκάλυψη του Ιακώβου, ο Γνωστικός δάσκαλος διδάσκει το μαθητή πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους Άρχοντες. Αυτές οι αρπακτικές οντότητες λέγεται ότι «απαγάγουν τις ψυχές τη νύχτα,» μία πολύ ακριβής περιγραφή των σύγχρονων απαγωγών από τους εξωγήινους. Ο μυημένος στα Μυστήρια μαθαίνει πώς να απωθεί τους Άρχοντες με μαγικές φόρμουλες (μάντρας) και μαγικά περάσματα ή χειρονομίες δύναμης (μούντρας).

Σε μερικά κείμενα, η συνάντηση με τους Άρχοντες είναι δομημένη ακολουθώντας το σύστημα των «πλανητικών σφαιρών» Ο μυημένος που χρησιμοποιεί την αστρική προβολή, το ζωντανό ονείρεμα ή «τους χειρισμούς του διπλού» (όπως και στον Δον Χουάν ) λέγεται ότι έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τους Άρχοντες σε ένα λαβύρινθο επτά επιπέδων/στρωμάτων—σαν αυτούς που υπάρχουν σαν παιχνίδια υπολογιστών—κατά αναλογία των επτά πλανητών. Σε κάθε επίπεδο ο μυημένος είναι αδύνατο να συνεχίσει αν δεν αντιμετωπίσει τους «φύλακες των πυλών» χρησιμοποιώντας τα μαγικά περάσματα και τις λέξεις.

Η αρχετυπική μορφή αυτού του «ταξιδιού μέσα από τις πλανητικές σφαίρες» ήταν ευρέως γνωστή στην αρχαιότητα, κυρίως στις σχολές του Ερμητισμού και της Καμπάλα. Στο βιβλίο Tantra Vidya,  ο O. M. Hinze συγκρίνει τη Γνωστική ανοδική πορεία μέσω των επτά σφαιρών με την άνοδο της Κουνταλίνη μέσα από τα επτά τσάκρα, σύμφωνα με τις Ινδικές γιογκικές παραδόσεις. (Όμως η Κουνταλίνη είναι η ενέργεια που τρέφει τους Βολαδόρες – Άρχοντες, γιατί νομίζετε πως φροντίζουν να κάνουν το σεξ τόσο ελευθέριο; )

Ο Δον Χουάν δεν χρησιμοποιεί το σχήμα αυτό των επτά επιπέδων, αλλά η περιγραφή των Βολαδόρων ταιριάζει  σε αυτό. Η σχέση αυτή είναι εμφανής αν συσχετίσουμε  τη «λατρεία του φιδιού» που υπήρχε σε συγκεκριμένες Γνωστικές λατρείες που αφορούν την πρακτική της Κουνταλίνη γιόγκα, με τη «φλόγα που έρχεται από μέσα» και τον Φτερωτό Όφη που παρουσιάζεται σε πολλά λόγια  του Δον Χουάν.

Με λίγα λόγια, οι Τολτέκοι μάγοι ήταν επίσης ειδικοί στην Κουνταλίνη γιόγκα, καλλιεργώντας «την εσωτερική φλόγα.» Οι συναντήσεις τους με τους Βολαδόρες μπορεί να μην ήταν οργανωμένες γύρω από αυτό το «παιχνίδι των επτά επιπέδων,» αλλά φαίνεται πως και οι τρεις εμπειρίες—των Τολτέκων, της γιόγκα και των Γνωστικών—έχουν κοινά σημεία αναφοράς. Οι Γνωστικοί θεωρούσαν ότι η δύναμη της Κουνταλίνη ή το περιβάλλον πεδίο που δημιουργούταν από αυτή τη δύναμη ότι ήταν αυτό που τους προστάτευε από τους Άρχοντες.

Τα ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά που αποδίδονται από τον Δον Χουάν για τις παρεκκλίσεις που εμφανίζονται  από την «ξένη εγκατάσταση» είναι πανομοιότυπα με εκείνα που αποδίδονται στους  Άρχοντες στα Γνωστικά κείμενα: φθόνος (απληστία) και αλαζονεία (εγωμανία) λέγεται ότι είναι τα κύρια χαρακτηριστικά τους, ενώ η συμπεριφορά τους δείχνει ότι είναι ανεγκέφαλοι κηφήνες, άπληστοι για εξουσία πάνω μας, αλλά και πολύ δειλοί για να παρουσιαστούν ανοικτά και να αποκαλύψουν τον εαυτό τους.

Ωστόσο, θα ήταν παραπλανητικό να υποστηρίξουμε ότι τα λόγια του Δον Χουάν ακολουθούν πιστά και με αυστηρό τρόπο τις Γνωστικές διδασκαλίες, αλλά αυτές οι αρχικές ομοιότητες είναι εντυπωσιακές και υπάρχουν πολλές περισσότερες. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παράδειγμα όπου οι σοφία των αυτοχθόνων της Αμερικής συμφωνεί με τις εσωτερικές διδασκαλίες μίας μακράς, χαμένης πνευματικής παράδοσης στην Εγγύς Ανατολή.

Οι ομοιότητες Τολτέκων-Γνωστικών

Οι ομοιότητες Τολτέκων-Γνωστικών μπορεί να φαίνονται μακρινές και απίθανες με μία πρώτη ματιά, αλλά αν υποθέσουμε ότι η εμπειρία των σαμάνων είναι συνεχής και εμπειρική (δηλ. κάποιος μπορεί να τη βιώσει μόνο αν τη δοκιμάσει) δεν θα ήταν έκπληξη να βρούμε συνεχείς αναφορές και σε άλλες ξεχωριστές παραδόσεις και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.

«Οι μάγοι λένε ότι όπως ακριβώς εμείς εκτρέφουμε κοτόπουλα (gallinas στα ισπανικά) σε ορνιθώνες (gallineros), έτσι κάποιες οντότητες που προέρχονται από ένα διαφορετικό σύμπαν επίγνωσης μάς κρατάνε μέσα σε ανθρώπινα ορνιθοτροφεία. Οι μάγοι κάνουν ένα λογοπαίγνιο και λένε ότι αυτές οι οντότητες, που ονομάζονται βολαδόρες (voladores, ελλ. «ιπτάμενοι»), κρατάνε εμάς, τα ανθρώπινα όντα ή seres humanos, μέσα σε ανθρωποτροφεία (humaneros).

Οι βολαδόρες είναι μαύρες σκιές που ορισμένες φορές εμπίπτουν στην αντίληψή μας, αλλά ξεμπερδεύουμε με αυτές εξηγώντας τες ως ξένα σώματα πάνω στον αμφιβληστροειδή μας. Οι μάγοι, μέσω της ικανότητάς τους να βλέπουν άμεσα την ενέργεια, γνωρίζουν το γεγονός ότι αυτές οι σκιές είναι αρπακτικές και ότι μας κρατούν ζωντανούς για να καταβροχθίζουν την επίγνωσή μας. Οι μάγοι λένε ότι η επίγνωση εμφανίζεται σαν λάμψη ή σαν γυαλάδα πάνω σε ολόκληρο το ενεργειακό μας πεδίο, το οποίο αυτοί βλέπουν σαν μια φωτεινή σφαίρα. Για τους μάγους, αυτή η λάμψη της επίγνωσης μοιάζει με πλαστικό βερνίκι που θα έκανε τη φωτεινή σφαίρα να λάμπει ακόμη περισσότερο, αν δεν κατατρωγόταν μέχρι το τελευταίο ψίχουλο.
Εδώ βρίσκεται το σημείο όπου η περιγραφή των μάγων γίνεται πολύ ενοχλητική. Οι μάγοι λένε ότι η μόνη λάμψη επίγνωσης που αφήνουν σε μας αυτοί που μας κατατρώγουν είναι η επίγνωση της αυτοανάκλασης, που σε εμάς τους ανθρώπους εμφανίζεται ως αυτοεκτίμηση ή εγωκεντρισμός. Δηλαδή, το μόνο που μένει σε εμάς είναι το ενδιαφέρον που αναπτύσσουμε για το πρόσωπο μας, τον εαυτό μας και το εγώ μας.
Στην προσωπική μας ζωή έχουμε επιβεβαιώσει ότι η μόνη δύναμη που έχει απομείνει στον άμεσο κόσμο γύρω μας είναι η δύναμη της αυτο-σπουδαιότητας και της έπαρσης, που έρχεται μασκαρεμένη με τη μορφή της ταπεινότητας, της ευσπλαγχνίας, του αλτρουισμού, της καλοσύνης – πέστε την όπως θέλετε. Η περιγραφή αυτή των μάγων είναι βέβαια η ύστατη *Νέμεση  για μας- δεν θέλουμε να δεχτούμε (το εγώ) ότι κάποιοι μας μεγαλώνουν ως τροφή.  Don Juan Matus
Τα Γνωστικά κείμενα χρησιμοποιούν μυθολογική γλώσσα για να περιγράψουν πραγματικά γεγονότα σαν προϊστορία καθώς και μακροπρόθεσμες εξελίξεις στην ανθρώπινη ψυχή. Σύμφωνα με τους αρχαίους μάντεις, οι Άρχοντες δεν έχουν πρόσβαση στο γενετικό μας υλικό, αλλά μπορούν να προσποιηθούν ότι παρεμβαίνουν.
Αν αναλογιστεί κανείς τη σύγχυση που διακατέχει την ανθρωπότητα σήμερα, μία ψεύτικη παρέμβαση μπορεί να παρουσιαστεί σαν πραγματική. Αυτό είναι τυπικό παράδειγμα της τακτικής των Αρχόντων (Βολαδόρες) να μας κάνουν να πιστεύουμε ότι υπάρχουν πράγματα που δεν υπάρχουν και να τα αποδεχθούμε σαν πραγματικά. Με αυτόν τον τρόπο, ανέφεραν οι Γνωστικοί, έχουν τη δυνατότητα να εξαπατήσουν το ανθρώπινο είδος από την αληθινή και σωστή πορεία της εξέλιξης του.
Ο άνθρωπος δυνητικά μπορεί να ζει χιλιάδες χρόνια, να έχει ικανότητες πέρα από κάθε φαντασία, αλλ’ αντί για ιδιότητες θεού, το ζωντόβολο της δημιουργίας, σέρνεται, αρρωσταίνει και πεθαίνει με αισχρό τρόπο και σε αυτή την περιορισμένη άθλια ζωή του ταΐζει τους Βολαδόρες. Τι κατάντια για ένα πλάσμα που διαθέτει θεϊκή φλόγα»

«Η ξένη εγκατάσταση»

Η ιδέα της ύπαρξης ενός ξένου λογισμικού είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική, καθώς φέρνει στη μνήμη τα μεταλλικά ή κρυσταλλικά εμφυτεύματα που λέγεται ότι χρησιμοποιούν οι Γκρίζοι (και οι άνθρωποι που συνεργάζονται μαζί τους) για να παρακολουθούν  τους ανθρώπους-αντικείμενα.

Από μία άλλη, όχι και τόσο τεχνολογική πτυχή δείχνει τα διανοητικά παράσιτα που εμφυτεύουν στο μυαλό μας αυτές οι μη ανθρώπινες οντότητες. Σύμφωνα με τη Γνωστική κριτική που ασκείται στον χριστιανισμό, η σωτηριολογική θεωρία στην Ιουδαϊκο-Χριστιανική της μορφή (δηλ. η πίστη σε έναν θείο σωτήρα και μία τελική αποκάλυψη) δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας διανοητικός ιός, μία παρασιτική σκέψη.

Είναι κάτι που έχει εμφυτευθεί στον ανθρώπινο νου από ξένες δυνάμεις. Η έμφαση των Γνωστικών στον Ιουδαϊσμό-Χριστιανισμό (που μπορεί να επεκταθεί και στο Ισλάμ) δίνει ένα στρατηγικό πλεονέκτημα στον εντοπισμό αυτών των ξένων επιρροών γιατί οι πατριαρχικές / σωτηριολογικές θρησκείες έχουν κυριαρχήσει πάνω στις ιστορικές αφηγήσεις που αφορούν τον πλανήτη μας. Αυτή η κυριαρχία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα από τα συμπτώματα της απόκλισης που παρουσιάζουν οι Άρχοντες, όπως αναφέρουν οι Γνωστικοί.

Ο ξένος αυτός νους έχει διεισδύσει στη διαδικασία του πώς αντιλαμβανόμαστε και αναπαράγουμε την ιστορική αφήγηση του κόσμου μας, μία αφηγηματική δύναμη τόσο σημαντική για την ανθρωπότητα και της πορείας της στον κόσμο. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους ή ο πιο αποτελεσματικός τρόπο για να παρεκκλίνουμε από τον ορθό δρόμο της ανάπτυξής μας. Για το ανθρώπινο είδος η ικανότητα να αναπτύξει πρόθεση εξαρτάται από εκείνες τις ιστορίες, τις αφηγήσεις και τις «μυθολογίες» που μπορούν να μας οδηγήσουν από την πρωταρχική σύλληψη στον τελικό μας σκοπό.

Οι ανθρώπινοι στόχοι είναι πολλαπλοί και έτσι οι τρόποι που μας κάνουν να παρεκκλίνουμε είναι πιθανόν αντίστοιχα και αυτοί πολλαπλοί. Στην τεράστια αυτή πολυπλοκότητα αυτής της εισβολής αυτό που μπορούμε να αντιτάξουμε είναι η σαφήνεια και η συγκέντρωση της προσοχής μας, τα οποία αποτελούν απαραίτητες ενεργειακές πηγές.

Σε μία καταπληκτική παρατήρηση, ο Δον Χουάν σημειώνει ότι ο νους των Βολαδόρων δεν διακατέχεται με κανέναν τρόπο από αυτή την προσοχή-συγκέντρωση. Αυτό το σχόλιο θυμίζει την άποψη των Γνωστικών ότι οι Άρχοντες δεν έχουν «έννοια» δική τους θέληση ή πρόθεση.

Η συγκέντρωση της προσοχής μπορεί να προσδιοριστεί σαν την συνεργασία μεταξύ προσοχής και θέλησης. Η συγκέντρωση είναι να φθάσει κανείς σε τέτοιο βάθος προσοχής (βυθός) που οδηγεί στην πρόθεση (έννοια).

Στη Γνωστική διδασκαλία, ο Βυθός και η Έννοια είναι κοσμικές θεότητες ή αρχές του Πληρώματος, της Ολότητας και είναι επίσης χαρακτηριστικά του ανθρώπινου νου. Συμβολίζονται σαν δύο σφαίρες. Το να συγκεντρωθεί κανείς είναι να φέρει της δύο σφαίρες μαζί σε ένα, ενωμένο και κοινό κέντρο. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό συνεχώς όταν εστιάζουμε την προσοχή μας σε μία συγκεκριμένη πρόθεση ή σκοπό. Οι Άρχοντες δεν μπορούν καν να προσεγγίσουν αυτή τη λειτουργία γιατί δεν έχουν «προσοχή ή κάτι αντίστοιχο»

Δεν έχουν τη δύναμη της συγκέντρωσης, καμία εσωτερική λειτουργία που θα μπορούσε να συνδυάσει την πρόθεση με την προσοχή. Η ανθρώπινη αντίσταση σε κάθε επίθεσή τους εξαρτάται από την εσωτερική ηρεμία και την ψυχική πειθαρχία, την νηφαλιότητα του πολεμιστή. Οι συμβουλές του Δον Χουάν για τις δοκιμασίες που περνάει ο πολεμιστής όταν συναντά τους Βολαδόρες φαίνεται να είναι μία εκδοχή των Τολτέκων μάγων που αντιστοιχούν στις συμβουλές των Γνωστικών για την αντίσταση κατά των Αρχόντων. Ας δούμε τα κοινά τους σημεία.

Κάνοντας μία προσεκτική ανάγνωση των διδασκαλιών του Δον Χουάν, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στα βιβλία του Κ. Καστανέντα από το 1969 έως το 1998 βρίσκουμε αναρίθμητες και ξεχωριστές ομοιότητες με τη διδασκαλία των Γνωστικών. Η νέα μαγεία όπως παρουσιάστηκε από τον Καστανέντα είναι μία προέκταση και αναπροσαρμογή της παραδοσιακής γνώσης των «παλαιών μάγων» της παράδοσης των Τολτέκων του αρχαίου Μεξικού.

Διαφέρει από την παλιά μαγεία σε μεγάλο βαθμό αφού δεν εμπεριέχει κανένα ενδιαφέρον για τα περίπλοκα παιχνίδια εξουσίας, τις διαμάχες, τις απειλητικές συμφωνίες με μη-ανθρώπινες δυνάμεις, και τον έλεγχο σε σχέση με άλλες. Ο σκοπός της είναι η απελευθέρωση του πνευματικού πολεμιστή παρά ο έλεγχος πάνω σε άλλους ή σε άλλα πράγματα.

Τόσο στις ιδέες των Τολτέκων όσο και σε αυτές των Γνωστικών, η απόλυτη απελευθέρωση της ανθρωπότητας μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τη αντιμετώπιση αυτών των ξένων αρπακτικών δυνάμεων. Δεν βρίσκονται εδώ για να μας βοηθήσουν σε καμία περίπτωση ή να συμμαχήσουν μαζί μας, αλλά με το να τους αντιμετωπίσουμε και να τους ξεπεράσουμε μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε ένα καίριο βήμα προς ένα άλλο επίπεδο συνείδησης.

Μερικά κοινά σημεία του Γνωστικισμού και των νέο-σαμανιστικών ιδεών των Τολτέκων όπως παρουσιάζονται από τον Καστανέντα είναι τα εξής:

1. Η αποκάλυψη των Τολτέκων σχετικά με την «ξένη εγκατάσταση» στο νου μας που μας κάνει λιγότερο ανθρώπους είναι σχετική με την άποψη των Γνωστικών των απάνθρωπων νοητικών παρασίτων που έχουν εμφυτευθεί στο μυαλό μας από τους Άρχοντες.

2. Η σημασία του ελέγχου της πρόθεσης του μάγου είναι αντίστοιχη στην έμφαση που δίνουν οι Γνωστικοί στην έννοια, στην πρόθεση που μας ευθυγραμμίζει με το θεό και μας ανυψώνει πάνω από τους Άρχοντες.

3. Η έμφαση του Δον Χουάν στην πνευματική σύνταξη, δηλ. στην σωστή απόδοση και χρήση των πνευματικών εντεταλμένων ερεθισμάτων, στην ικανότητα αντίληψης αφηρημένων εννοιών για τον προσανατολισμό της  πρόθεσης, έχει σχέση με την έννοια των Γνωστικών, δηλ. την πνευματική καθαρότητα και σωστή απόδοση των νοημάτων, τη σωστή χρήση των ορισμών.

4, Η ιδέα των Τολτέκων ότι το θέμα της αρπαγής «είναι το πιο σημαντικό από όλα τα θέματα» απηχεί στην έμφαση των Γνωστικών για τις επιθέσεις των Αρχόντων. Η αντιμετώπιση αυτών των επιθέσεων είναι ουσιαστική, γιατί αν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πώς μας εξαπατούν, τότε δεν θα μπορέσουμε να βρούμε τον πραγματικό μας δρόμο σε αυτόν τον κόσμο.

5. Το ονείρεμα, το αστρικό ταξίδι και η προβολή του διπλού στους Γνωστικούς κύκλους και στις Μυστηριακές σχολές μπορεί να συγκριθεί με πολλά και ανάλογα επεισόδια που περιγράφονται στις διδαχές του Δον Χουάν.

6.Το μοντέλο περιγραφής των Τολτέκων σχετικά με τις ποικίλες εκφράσεις που διακατέχουν το σύμπαν συγκρίνεται με τις αντίστοιχες εκφράσεις ή ρεύματα του Πληρώματος, όπως αυτός περιγράφεται στα αποκαλυπτικά κείμενα των μυστηριακών σχολών.

7. Η διάκριση που κάνουν οι Τολτέκοι μεταξύ οργανικών και ανόργανων όντων αντιστοιχεί στον διαχωρισμών μεταξύ ανθρώπων και Αρχόντων στην Γνωστική κοσμολογία.

8. Η διερεύνηση άλλων κόσμων και διαστάσεων από τους Τολτέκους μέσα από την πρακτική της μη-κανονικής προσοχής βρίσκει αντίστοιχα παραδείγματα στις παλιές σαμανικές πρακτικές των Μυστηριακών Σχολών.

9. Η περιγραφή του Δον Χουάν του «φωτεινού αυγού» θυμίζει το οβάλ καθαρό φως των Γνωστικών αποκαλυπτικών κειμένων που το περιγράφει σαν «αυγοειδές ή σαν αύρα σε σχήμα αυγού».

10. Η εικόνα του Αετού στους Τολτέκους, που αποτελεί και μία βασική μεταφορά στον Δον Χουάν συγκρίνεται με την ίδια φιγούρα που εμφανίζεται στους κώδικες από τη Nag Hammadi, όπου η καθοδηγητική φωνή του ιερού νου—ίσως κάτι αντίστοιχο με τη «φωνή της όρασης» στον Καστανέντα—αναφωνεί:

«Εγώ παρουσιάζομαι με τη μορφή του Αετού στο Δέντρο της Γνώσης, της πρωταρχικής γνώσης που προέρχεται από το καθαρό φως και που μπορώ να τους διδάξω και να τους ξυπνήσω από τα βάθη του ύπνου. (Απόκρυφο του Ιωάννη 23.25-30).

11. Η οργάνωση της ομάδας των μάγων σε οκτώ ζευγάρια ανδρών και γυναικών απηχεί την αντίστοιχη οργάνωση στις Μυστηριακές ομάδες των δεκαέξι μελών, οκτώ μέλη από κάθε φύλο αντίστοιχα.

12. Η ανάπτυξη της φλόγας εκ των έσω, του Φτερωτού Φιδιού στους Τολτέκους είναι αντίστοιχη του θείου Διδασκάλου, του Φτερωτού Φιδιού στους Γνωστικούς.

13. Το Σημείο Συναρμογής: κανονικά θα χρειαζόμασταν ένα ολόκληρο βιβλίο για να αναλύσουμε αυτές τις αναλογίες σε βάθος. Τρεις παράγοντες είναι οι πιο σημαντικοί σε αυτό το σημείο: το φωτεινό αυγό, οι άπειρες εκφράσεις του σύμπαντος και ο ρόλος συγκεκριμένων ανόργανων όντων σαν σύμμαχοι.

Ανάμεσα στα πολλά ιδιαίτερα σημεία της διδασκαλίας του Δον Χουάν, είναι το θέμα του σημείου συναρμογής το οποίο είναι και ένα από τα πιο περίπλοκα. Σε πολλά βιβλία διαβάζουμε ότι ένα φωτεινό αυγό περικλείει το ανθρώπινο σώμα και αυτό συνδέεται με το φυσικό σώμα μέσω ενός περίεργου μηχανισμού που ονομάζεται Σημείο Συναρμογής.

Η θέση του σημείου αυτού είναι ψηλά και πίσω από το δεξί ώμο. Προφανώς, σε αυτό το σημείο το φωτεινό αυγό ασκεί ενός είδους πίεση σχηματίζοντας ένα βαθούλωμα ή υποχώρηση. Για όσο διάστημα η δύναμη του αυγού μένει μέσα σε αυτό το βαθούλωμα, το Σημείο Συναρμογής είναι σταθερό και ο ανθρώπινο ον αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με έναν προκαθορισμένο τρόπο. Μετακινώντας το Σημείο Συναρμογής, οι μάγοι ήταν σε θέση να αλλάξουν τον τρόπο που αντιλαμβάνονταν την πραγματικότητα ή στην πραγματικότητα να την αποδομήσουν και να την αναδομήσουν όπως ήθελαν εκείνοι.

Οι οδηγίες του Δον Χουάν σχετικά με το Σημείο Συναρμογής είναι τόσο συναρπαστικές όσο και δυσνόητες σε κάποια σημεία. Η δυναμική του ξεγλιστρήματος ή της μετακίνησης του σημείου είναι κάτι δύσκολο για κάποιον να το καταλάβει, πόσο μάλλον να το κάνει εικόνα. Επιπλέον, φαίνεται πως το Σημείο Συναρμογής είναι από μόνο του κάτι το ιδιαίτερο που δεν συγκρίνεται με κάτι αντίστοιχο σε άλλες πηγές. Υπάρχει ωστόσο μία μαρτυρία από τα Μυστήρια που περιγράφει το Σημείο Συναρμογής με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που περιγράφεται στα λόγια του Δον Χουάν.

Στο The Subtle Body in Western Tradition ο ερευνητής G. R. S. Mead παραθέτει αποσπάσματα από το χαμένο έργο του Ισιδώρου και ενός από τους τελευταίους Γνωστικούς που δίδαξαν στο Μουσείο (Μυστηριακή Σχολή) της Αλεξάνδρειας. Τα έργα του Ισίδωρου έχουν χαθεί σήμερα, αλλά έχουν παραφραστεί από έναν άλλο συγγραφέα, τον Δαμάσκιο, αν και δεν μπορούμε να έχουμε τίποτα άλλο παρά μία αμυδρή εικόνα για το περιεχόμενό τους. Ο Ισίδωρος φαίνεται πως είχε περιγράψει το «αυγοειδές», «την χρυσή αύρα» που αντιστοιχεί στο φωτεινό αυγό του Δον Χουάν.

Η φύση και η λειτουργία του αυγοειδούς, που ονομάζεται επίσης και αυγοειδής αύρα αποτελούσε ένα από τα βαθύτερα μυστικά των Μυστηρίων. Προφανώς, σε ένα από τα χαμένα έργα του Ισιδώρου γινόταν αναφορά στο αυγοειδές που περιβάλλει τον άνθρωπο σαν μία οβάλ μεμβράνη με τέτοιο τρόπο όπου το φυσικό σώμα επιπλέει / ίπταται μέσα στην οβάλ μορφή. Αυτός είναι ακριβώς και ο τρόπος που ο Δον Χουάν περιγράφει το φωτεινό αυγό.

Ο Γνωστικός διδάσκαλος αναφέρει επίσης ότι αυτό το φωτεινό οβάλ σχήμα είναι συνδεδεμένο ή κλειδωμένο πάνω στο φυσικό σώμα σε ένα σημείο από πίσω, ψηλά στη δεξιά ωμοπλάτη. Έτσι λοιπόν, το πιο παράξενο σημείο στα γραφόμενα του Καστανέντα επιβεβαιώνεται από έναν διδάσκαλο των Μυστηρίων που έζησε στην Αλεξάνδρεια τον 5ο αι. Κ.Ε.

Στην κλασική διάταξη του πλανητικού συστήματός μας υπάρχουν επτά πλανήτες χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η γη: ο Ήλιος, η Σελήνη, ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας και ο Κρόνος (ο Ήλιος δεν είναι φυσικά πλανήτης, αλλά αστέρι, το κεντρικό αστρικό σώμα στο πλανητικό σύστημα και η Σελήνη ο δορυφόρος της γης. Σε ορισμένα αρχαία συστήματα, αυτά τα δύο σώματα δεν ήταν μέρος των επτά και τη θέση τους έπαιρναν οι σεληνιακοί δεσμοί.)

Αυτό το γεγονός φέρνει στο μυαλό την περιγραφή του Δον Χουάν για την οργανική και ανόργανη οργάνωση των «μεγάλων στρωμάτων της δημιουργίας» που συνθέτουν το σύμπαν. Αν βγάλουμε τη Γη έξω από τους άλλους πλανήτες, «τα επτά ανόργανα στρώματα» μπορούν να συσχετιστούν κάλλιστα με τους «επτά πλανήτες» που είναι γνωστό ότι δεν υποστηρίζουν οργανική ζωή όπως γίνεται στη Γη.

Οι Γνωστικοί δίδασκαν ότι η Γη δεν ανήκει σε αυτό το πλανητικό σύστημα, αλλά έχει αιχμαλωτιστεί μέσα σε αυτό. Ονόμαζαν το πλανητικό σύστημα εκτός της Γης Επταπλό. Αυτή η ορολογία συσχετίζεται με την περιγραφή των Γνωστικών για τους Άρχοντες που είναι ανόργανα όντα. Τα «επτά ανόργανα στρώματα» στο σχήμα του Δον Χουάν περιγράφονται με διαφορετικές λέξης, αλλά περιγράφουν το ίδιο κοσμικό μοντέλο. (λέγοντας Γη εννοεί την ΓΑΙΑ των Γνωστικών)

Οι Γνωστικοί μάντεις τοποθετούσαν το χώρο των αρπακτικών Αρχόντων μέσα στο πλανητικό σύστημα εκτός της Γης. Η σφαίρα δράσης των Αρχόντων διαμορφωνόταν μέσα σε αυτά τα επτά ανόργανα στρώματα. Μέσα σε αυτή τη σφαίρα ήταν που διαμορφώθηκαν και αυτό μπορούν να αποκαλούν «γήπεδό τους».

Η παρουσία τους στον κόσμο που υπάρχει γύρω από εμάς, στη βιόσφαιρα που διέπεται από νόμους ανόργανης χημείας θα θεωρούταν εισβολή. Πουθενά στον Δον Χουάν δεν φαίνεται ότι αυτές οι αρπακτικές οντότητες έρχονται από αυτά τα επτά στρώματα, αλλά το να φθάσουμε σε αυτό το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο. Λέει αρκετά ξεκάθαρα ότι οι Βολαδόρες είναι ανόργανα όντα, έτσι το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο, αλλά σε συμφωνία με την περιγραφή και διάταξη του κόσμου που παρουσιάζει στο έργο του.

Ο Δον Χουάν γίνεται πιο συγκεκριμένος λέγοντας ότι οι μάγοι μπορούν και συχνά προκαλούν την επαφή με αυτά τα ανόργανα όντα. Το κάνουν μετακινώντας το Σημείο Συναρμογής τους και διασχίζοντας εκείνη την άγνωστη περιοχή των άλλων στρωμάτων ή ξεγλιστρώντας σε άγνωστες περιοχές του δικού μας κόσμου.

Αυτό που περιγράφεται στον Δον Χουάν, αφορά εισβολές σε άλλους κόσμους που είναι σε εξάρτηση με τον δικό μας. «Όταν διασχίζουν τα όρια, τα ανόργανα όντα αλλάζουν και γίνονται αυτό που ονομάζουν οι μάγοι, σύμμαχοι.» Αυτοί οι σύμμαχοι μπορεί να μας εξαπατήσουν, ακόμα και να επιφέρουν το θάνατο και για αυτό η χαλιναγώγησή τους είναι ένας από τους κύριους στόχους της νέας μαγείας.

Υπάρχουν αναρίθμητοι σύμμαχοι στον ευρύτερο κόσμο. Σύμφωνα με πολλές εγγενείς παραδόσεις, η Γη αποτελεί τον τόπο συνεύρεσης πολλών όντων διαφορετικών διαστάσεων που είναι σύμμαχοι και οδηγοί της ανθρωπότητας. Το σκιώδη και σκοτεινό αρπακτικό ανήκει σε μία ξεχωριστή κατηγορία ανόργανων όντων που πιθανόν δεν αποτελεί καθόλου σύμμαχο ή είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον δαμάσει κανείς.

Ο Δον Χουάν τόνιζε την ανάγκη να έρθει κάποιος πρόσωπο με πρόσωπο με αυτό το ανόργανο ον, ώστε να αποκτήσει την εμπειρία «της ολοκληρωτικής διαβεβαίωσης ότι οι σκέψεις είναι προϊόν μίας ξένης πηγής.» Το «αρπακτικό που έρχεται από τα βάθη του κόσμου και αναλαμβάνει τον έλεγχο της ζωής μας,» μπορεί να εξισωθεί πλήρως με τους Άρχοντες των Γνωστικών διδασκαλιών.

Ο Δον Χουάν περιγράφει την επίθεση των Ξένων αυτών δυνάμεων και των επακόλουθων επιπτώσεών της σαν χειραγώγηση της συμπεριφοράς με τον πιο εμφανή τρόπο. Ο παλιός μάγος επίσης σχολιάζει με ιδιαίτερο τρόπο τι μπορεί να κερδίσει κάποιος αν έρθει σε επαφή με αυτές τις οντότητες.

«Οι Βολαδόρες είναι σημαντικό κομμάτι του σύμπαντος … και πρέπει να τους δούμε σαν αυτό που είναι στην πραγματικότητα—τρομακτικά τερατώδεις. Είναι το όργανο με το οποίο γινόμαστε το παιχνίδι στα χέρια του σύμπαντος.»

Οι ομοιότητες των Γνωστικών κειμένων και της νέας μαγείας των Τολτέκων όπως περιγράφονται στην διδασκαλία του Δον Χουάν, είναι ξεχωριστές και παρουσιάζουν αν μη τι άλλο σημαντικές πτυχές της ανθρώπινης κατάστασης. Τι μπορεί να κάνει κάποιος για αυτό που αποτελεί το πιο σημαντικό θέμα όλων, την αρπαγή;

«Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να πειθαρχήσουμε τον εαυτό μας  στο σημείο που τίποτα δεν θα μπορεί να μας αγγίξει» μας συμβουλεύει ο Δον Χουάν. Επίσης αναφέρει ότι τα ξένα αυτά προς εμάς αρπακτικά είναι το μέσο με το οποίο το σύμπαν μάς δοκιμάζει και ότι αποτελεί την μεγαλύτερη άσκηση που μπορεί να κάνει κάποιος για να διαμορφώσει την πρόθεση που διακατέχει τη ζωή του και τις σκέψεις του έτσι ώστε οι Βολαδόρες – Άρχοντες να μην μπορούν να του κάνουν επίθεση. Αυτό αποτελεί και την πρωταρχική δοκιμασία στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.