Μοναχικότητα και Μοναξιά

«Τη μοναξιά πρέπει να την αποφεύγεις γιατί είναι αρρώστια. Σαν σκουλήκι σε τρώει συνέχεια, από παντού.
Αν ζεις τη μοναχικότητα, τότε κλείσε όλες τις πόρτες και απόλαυσέ την. Χόρεψε, χόρεψέ την...
Άφησέ την να γίνει μια βαθιά εμπειρία έκστασης. Ή κάθισε απλώς σιωπηλά σαν να είσαι ο βασιλιάς όλου του κόσμου. Τη μοναχικότητα πρέπει να την τρέφεις και να την απολαμβάνεις.»
Osho

Στη ζωή μας υπάρχει η μοναξιά, υπάρχει και η μοναχικότητα. Η μοναξιά έχει ενεργειακά χαμηλή δόνηση και όταν κάποιος τη βιώνει είναι λυπημένος. Νιώθει μόνος και του λείπουν οι άλλοι. Αναζητά την επαφή με κάποιον. Σκέφτεται την παρέα με τους φίλους του στα μπαράκια, στο σινεμά, σε ένα πάρκο.
Κανένας δεν θέλει να έχει συντροφιά τη μοναξιά του.Αναζητά κάπου να πάει, με κάποιον να βρεθεί, να χαθεί, να απορροφηθεί ώστε να μην δει, να μην συναντήσει τον εαυτό του. Πάντα αναζητά κάποιον ενώ θα ήταν καλύτερα να αναζητήσει τη φύση.

Αν κάνει κάποιος έναν περίπατο στη φύση, αν αγκαλιάσει ένα δέντρο, αν περπατήσει ξυπόλητος στη θάλασσα, αν νιώσει τον άνεμο να τον φυσά ή έρθει σε επαφή με ένα βράχο, τότε από τη συντροφιά της φύσης εισπράττει τελείως διαφορετικά πράγματα. Χάνει όλη την αρνητικότητά του, αδειάζει το μυαλό του, γεμίζει ενέργεια και χωρίς να το καταλάβει περνάει από την αίσθηση της μοναξιάς στην πληρότητα της μοναχικότητας

Μοναχικότητα είναι η κατάσταση στην οποία απολαμβάνει κάποιος τον εαυτό του. Η μοναχικότητα είναι κάτι που την επιθυμεί κάποιος γιατί τότε βιώνει την ολοκλήρωση, την ευτυχία. Κι αν υπάρχουν γύρω του άλλοι άνθρωποι, τότε μοιράζεται μαζί τους την αγάπη του και όχι την ανάγκη του. Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά της μοναχικότητας και της μοναξιάς. Η πρώτη σε κάνει χαρούμενο, ευτυχισμένο, έτοιμο να δώσεις, να μοιραστείς πάντα μέσα από την ποιότητα της ελευθερίας.

Η άλλη, η μοναξιά, σε κάνει λυπημένο, δυστυχισμένο, έναν εξαρτημένο από τους άλλους άνθρωπο που για να καλύψει τις ανάγκες του έχει μάθει όλους να τους χρησιμοποιεί.
Αν κάποιος νιώθει φόβο, λύπη, άγχος, τότε βρίσκεται στη φυλακή της μοναξιάς αποφεύγοντας να δει τον εαυτό του. Όταν είναι κάποιος μόνος και νιώθει χαρά, πληρότητα και έχει δημιουργική διάθεση τότε βρίσκεται στην αγκαλιά του εαυτού του. Βιώνει τη μοναχικότητα στη ζωή του.

● Μοναχικότητα και συντροφικότητα
Ο άνθρωπος στο δρόμο της ανάπτυξής του χρειάζεται να κινείται ανάμεσα και στις δυο ποιότητες. Από τις σχέσεις στη μοναχικότητα και το αντίθετο.

Είναι δυνατόν πολλές φορές όταν κινείται κάποιος μέσα στην κοινωνία και ζει συνέχεια με άλλους ανθρώπους, να νιώσει ότι η ζωή του έχει μπει μέσα σε μια αδιόρατη φυλακή. Τότε είναι καλό για λίγο καιρό, όσο χρειάζεται ο καθένας μας, να μείνει για λίγο εντελώς μόνος. Να μην υπάρχει κανένας γύρω του ώστε να νιώσει ότι είναι μόνος του πάνω σε αυτή τη Γη. Σε μια τέτοια κατάσταση μοναχικότητας ο άνθρωπος μπορεί να βιώσει ολοκληρωτικά την απεραντοσύνη του Σύμπαντος.

Αν πάλι κάποιος ζει πολύ μέσα στην μοναχικότητα του, τότε υπάρχει περίπτωση κάποια στιγμή να βαρεθεί. Η καθημερινότητά του μπορεί να γίνει άγευστη.
Υπάρχει καθαρότητα και γαλήνη στη σιωπή αλλά δεν υπάρχει έκσταση μέσα της. Η έκσταση έρχεται πάντα μέσα από τη σχέση με κάποιον άλλον. Όταν κάποιος νιώσει τη δίψα για αγάπη, για μοίρασμα, για χάδι και αγκαλιά, τότε θέλει να ξεφύγει από την απεραντοσύνη της μοναχικότητας και αποζητά τα δώρα της συντροφικότητας.

Η μοναχικότητα και η συντροφικότητα είναι μια διπολικότητα. Είναι καλό να μπορεί κάποιος να κινείται ελεύθερα από τη μια πολικότητα στην άλλη, ώστε να μην νιώθει μέσα σε καμιά από τις δύο περιορισμένος. Καμιά πολικότητα να μην γίνει γι’ αυτόν φυλακή.

Ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος νιώθει το ίδιο καλά μέσα στη συντροφικότητα και στη μοναχικότητα γιατί ξέρει ότι η βασική ποιότητα της ζωής είναι η Αγάπη !