Έχουμε την τάση να αποδεχόμαστε πως ό,τι λέει η κοινή γνώμη και οι άνθρωποι με θέσεις εξουσίας είναι και σωστό. Παρ’ όλα αυτά, φιλόσοφοι, όπως ο Σωκράτης ή ο Νίτσε, διαφωνούν και μας προτρέπουν να σκεφτούμε λογικά και να κρατήσουμε αποστάσεις από την ανοησία που δέρνει συχνά τα τηλεοπτικά κύματα, την κοινή γνώμη και τους πολιτικούς.
Ο Σωκράτης και ο Νίτσε είναι δύο από τους έξι στοχαστές που παρουσιάζονται στο best seller του Alain de Botton “The Consolations of Philosophy” (Παρηγοριά στη Φιλοσοφία). Οι υπόλοιποι είναι ο Επίκουρος, ο Σενέκας, ο Μονταίν και ο Σοπενχάουερ. Όλοι τους έχουν επηρεάσει την ιστορία με τις ιδέες τους σχετικά με το τι είναι ευτυχία και πώς αποκτάται η ευτυχισμένη ζωή.
Σύμφωνα με τους φιλοσόφους αυτούς, τα έξι στοιχεία που συνθέτουν την ευτυχία του ανθρώπου είναι: η εμπιστοσύνη στον εαυτό, η ελευθερία, η τόλμη, η αυτοεκτίμηση, η αγάπη και η θέληση.
Όπως σημειώνει ο Alain de Botton, το φως που σκορπούν θα μπορούσε να διαφωτίσει ορισμένα από τα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα, όπως για παράδειγμα η έλλειψη δημοτικότητας, η φτώχεια, η ανεπάρκεια, η μοναξιά και η δειλία.
Αλλά γιατί να ασχοληθεί κανείς με τη φιλοσοφία;
Επειδή είναι η μόνη πραγματική άμυνα που μπορεί να έχει ο άνθρωπος απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής. Και το μεγαλύτερο στήριγμα, γιατί αυτή του δίνει τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσει καλά.
Ο Σωκράτης για την εμπιστοσύνη στον εαυτό: Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι ακολουθούν το κοπάδι και αρνούνται να υποστηρίξουν αυτό που πραγματικά πιστεύουν; Εν μέρει επειδή είναι πιο εύκολο να ακολουθείς τη γραμμή της ελάσσονος αντίστασης, δηλαδή τη γνώμη των «πολλών», και εν μέρει επειδή δεν γνωρίζουν πότε πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στη δική τους.
Ο Επίκουρος για την ηδονή: Η ευτυχία, και η ηδονή που απορρέει από αυτήν, ήταν πάντοτε το μεγάλο ζητούμενο της φιλοσοφίας. Για τον Επίκουρο, ο οποίος δεν ήταν επικούρεια λαίμαργος ή προκλητικά καταναλωτικός ή οπαδός του ηδονοθηρικού βίου, συστατικά της ευτυχίας είναι «οι φίλοι, η ελευθερία και ο γαλήνιος στοχασμός».
Ο Σενέκας για την οργή: Ο Ρωμαίος συγκλητικός Λεύκιος Ανναίος Σενέκας, γνωστός ως Σενέκας ο Νεώτερος, ήταν ο πιο διάσημος και δημοφιλής φιλόσοφος της εποχής του. Από τα πιο γνωστά βιβλία του είναι το “Περί οργής” (De Ira). Ο Σενέκας πήρε το θέμα του θυμού αρκετά σοβαρά, αρνούμενος να δει το θυμό ως ένα παράλογο ξέσπασμα επί του οποίου δεν έχουμε κανέναν έλεγχο. Αντ’ αυτού το είδε ως φιλοσοφικό πρόβλημα, το οποίο επιδέχεται θεραπεία με λογικά επιχειρήματα.
Ο Μισέλ ντε Μονταίν για την αυτοεκτίμηση: Εξετάζοντας το πρόβλημα της αυτοεκτίμησης, ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ ντε Μονταίν (16ος αιώνας) διέκρινε τρεις κύριους λόγους για τους οποίους μπορεί κάποιος να αισθάνεται άσχημα με τον εαυτό του –τη σεξουαλική ανεπάρκεια, την αδυναμία να ακολουθήσει τους κοινωνικούς κανόνες και την πνευματική κατωτερότητα– και στη συνέχεια πρόσφερε πρακτικές λύσεις για την αντιμετώπισή τους.
Ο Σοπενχάουερ για τον έρωτα: Ο Alain de Botton στο βιβλίο του “The Consolations of Philosophy” ερευνά τη σκέψη του Γερμανού φιλοσόφου του 19ου αιώνα Άρθουρ Σοπενχάουερ, ο οποίος, εμπνευσμένος από τον Έρωτα της ησιόδειας Θεογονίας, πίστευε ότι είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή, επειδή αποτελεί την κινητήρια δύναμη βάσει της οποία υπάρχει η «θέληση για ζωή».
Ο Νίτσε για τις αντίξοες συνθήκες: Χαρακτηριστική είναι η θέση του φιλόσοφου και ελληνιστή Φρίντριχ Νίτσε για το ρόλο που παίζουν οι κακουχίες και οι αντιξοότητες στην ανθρώπινη εξέλιξη. Για τον Νίτσε, όλα τα αξιόλογα επιτεύγματα στη ζωή προέρχονται από την εμπειρία της υπέρβασης των δυσκολιών. Γι “αυτόν, κάθε ύπαρξη που ζει πάρα πολύ άνετα είναι άνευ αξίας, όπως είναι τα «ναρκωτικά» του ποτού και της θρησκείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου