Αυτομάτονες ή Αυτόματοι

Οι Αυτομάτονες ή Αυτόματοι (η ονομασία προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη αὐτόματον= ενεργώ ιδία βουλήσει) ήσαν μυθολογικές «ζωντανές» κατασκευές με την μορφή ανθρώπων ή ζώων, δημιουργημένες ως επί το πλείστον από τον θεό Ήφαιστο και  ορισμένες από τον Δαίδαλο.

Οι κυριότερες ήσαν οι παρακάτω:

Καβειρικοί Ίπποι 

Ήσαν ζεύγος χάλκινων ίππων με πύρινη ανάσα κατασκευασμένοι από τον Ήφαιστο, οι οποίοι είχαν ως αποστολή να σύρουν το άρμα των Καβείρων.

Κάβειροι

Οι Κάβειροι ήσαν δίδυμοι θεοί – δαίμονες, οι οποίοι ηγούντο των οργιαστικών χορών στα μυστήρια της Σαμοθράκης που τελούνταν προς τιμήν των θεών Δήμητρας – Περσεφόνης και Εκάτης. Ήσαν επίσης φημισμένοι μεταλλουργοί και γιοι του θεού Ηφαίστου, τον οποίον βοηθούσαν στο εργαστήριό του στην Λήμνο, καθώς και θεότητες της θάλασσας (όπως και η μητέρα τους Καβειρώ) που προστάτευαν και βοηθούσαν τους ναυτικούς όταν κινδύνευαν. Σύμφωνα με τον Κλήμη οι Κάβειροι ήσαν τρεις τον αριθμό, αλλά οι δύο από τους αδελφούς διέπραξαν αδελφοκτονία.

Οι Κάβειροι ανέκτησαν τον φαλλό του Ζαγρέα ο οποίος ήταν διαμελισμένος από τους θεούς και αφού τον έκρυψαν σε σπηλιά του νησιού, καθιέρωσαν προς τιμή του τα Σαμοθράκεια Μυστήρια. Σύμφωνα με τον Αισχύλο οι Κάβειροι ήσαν αυτοί που υποδέχθηκαν τους Αργοναύτες και διοργάνωσαν προς τιμήν τους οργιαστικό συμπόσιο.

Οι Κάβειροι ταυτίζονται και με άλλους Κορυβαντικούς δαίμονες, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και οι Κρητικοί Κουρήτες, οι Τρωικοί Δάκτυλοι και το φρυγικό Κορύβαντες. Σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς στους Σαμοθράκες Καβείρους ανήκουν όχι μόνο οι γιοι του Ηφαίστου, αλλά και οι επτά Κορύβαντες γιοί του θεού Απόλλωνα οι οποίοι συγκροτούσαν τον Μυστηριακό χορό. Στους Καβείρους συμπεριλαμβάνεται συχνά και ο Κεδαλίων ο Λήμνιος βοηθός του Ηφαίστου.

Τα ονόματα των Καβείρων ήσαν: Άλκων – Όννης – Αιτναίος. 

Καυκάσιος Αετός

Καυκάσιος αετός_αναπαράσταση σε αθηναϊκό κρατήρα_ 6 αι. πΧ_Εθνικό αρχαιολογικό Μουσείο

Ήταν γιγάντιος χάλκινος αετός, κατασκευασμένος από τον Ήφαιστο, ο οποίος είχε ως αποστολή να κατατρώγει το αναπαραγόμενο συκώτι του Τιτάνα Προμηθέα, ο οποίος είχε αλυσοδεθεί από τον Δία στον Καύκασο διότι είχε παραδώσει στους θνητούς την φωτιά.

Ο αετός άλλοτε περιγράφεται ως χάλκινο αυτόματον κατασκευασμένο από τον Ήφαιστο και άλλοτε ως μέλος πλασμάτων γεννημένων από τον δαίμονα Έχιδνα. Στα «αδελφά» πλάσματα περιλαμβάνονται ο λέων της Νεμέας και η Λερναία Ύδρα.

Aquila_πηγή wikipedia

kneeler_πηγή wikipedia

Sagitta_πηγή wikipedia

Όταν ο Ηρακλής ξεκίνησε να ελευθερώσει τον Προμηθέα από τα δεσμά του, «σκότωσε» τον Αετό με βέλη και στη συνέχεια ο Αετός, ο Τιτάνας και το βέλος τοποθετήθηκαν ανάμεσα στα άστρα με τη μορφή των αστερισμών Aquila (Αετός) – Kneeler (εν γόνασι ή Γονυκλινής)  και Saggita (Τόξο – να μην συγχέεται με τον αστερισμό Τοξότη). 

Χρυσές Κηλήδονες 

Ήσαν χρυσά κινούμενα αγάλματα κατασκευασμένα από τον Ήφαιστο, είτε με την μορφή γυναικών, είτε δρυοκολάπτη, είτε με μορφή παρόμοια των Σειρήνων, που είχαν το χάρισμα του τραγουδιού και είχαν δοθεί στον ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς.

Χρυσές Κόρες

Ζεύγος χρυσών πανέμορφων κορασίδων κατασκευασμένων από τον Ήφαιστο, οι οποίες διέθεταν το χάρισμα του λόγου και της σκέψης, με αποστολή να υπηρετούν τον Ήφαιστο στην Ολύμπια κατοικία του.

Χρυσός & αργυρός κύων (σκύλος)

Ο Οδυσσέας στο παλάτι του Αλκίνου

Κατασκευασμένοι από τον Ήφαιστο, ήσαν ζεύγος σκύλων – φυλάκων (ένας χρυσός και ένας αργυρός) αθάνατοι και αγέραστοι οι οποίοι είχαν ως αποστολή να φυλάνε την είσοδο του παλατιού του βασιλέα των Φαιάκων Αλκίνου (πατέρα της Ναυσικάς).

Τάλως

Ο Τάλως και οι Αργοναύτες_αθηναϊκός κρατήρας 4ος αι. π.Χ_ μουσείο Jatta

Ο Τάλως ήταν γιγάντιο χάλκινο κινούμενο άγαλμα κατασκευασμένο από τον θεό Ήφαιστο, το οποίο είχε δωρίσει ο Δίας στην ερωμένη του Ευρώπη, μετά την εγκατάστασή της στο νησί της Κρήτης.

Απεικόνιση του Τάλως σε δίδραχμο της Φαιστού_280 πΧ

Ο Τάλως είχε αναλάβει το έργο της προστασίας του νησιού, περιπολώντας τρεις φορές ημερησίως και απωθούσε τους πειρατές, πετώντας βράχους ή αγκαλιάζοντας τα πλοία με πύρινη λαβή. Τελικά «σκοτώθηκε» από τον Ποία (συμμετείχε στην Αργοναυτική εκστρατεία και ήταν γιος του Θαυμάκου, σύζυγος της Μεθώνης και πατέρας του Φιλοκτήτη) όταν προσπάθησε να εμποδίσει τους Αργοναύτες να αποβιβασθούν στο νησί. Ο Ποίας τον σκότωσε με βέλος σημαδεύοντας την φτέρνα του στην οποία κατέληγε η μοναδική φλέβα που περιείχε το ιχώρ (αίμα των θεών, ή κατ’ άλλους υδράργυρος).

Στην γενεαλογία του επικού ποιητή Κιναίθωνα (Σπαρτιάτης επικός ποιητής) ο Τάλως παρουσιάζεται ως θεός – Ήλιος της Κρήτης, γιος του Κρη (εξ’ ου και το νησί της Κρήτης) και πατέρας του θεού Ήφαιστου. Επίσης ήταν πιθανώς πατέρας της Πασιφάης – συζύγου του βασιλιά Μίνωα.

Η λέξη Τάλως στην αρχαία κρητική διάλεκτο σημαίνει «ήλιος».

Χάλκινοι Ταύροι 

Ζεύγος χάλκινων ταύρων με πύρινη αναπνοή, κατασκευασμένοι από τον Ήφαιστο για τον βασιλέα της Κολχίδας Αιήτη. Υπήρξαν από τους άθλους του Ιάσονα ο οποίος προκειμένου να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας, έπρεπε να ζέψει τους εν λόγω ταύρους και να σπείρει ένα χωράφι χρησιμοποιώντας ως αλέτρι τα μαγικά δόντια του δράκοντα.

Χρυσοί Τρίποδες 

Αποτελούνταν από 20 χρυσούς αυτοκινούμενους τρίποδες με τροχούς,  τους οποίους είχε κατασκευάσει ο Ήφαιστος προκειμένου να μετακινούνται οι θεοί στις αίθουσες του Ολύμπου κατά την διάρκεια των εορτών.

Ο Ταύρος της Πασιφάης

 Η Πασιφάη ήταν η αθάνατη κόρη του θεού Ήλιου (πιθανώς του Τάλως). Όπως και τα δύο αδέλφια της, ο Αιήτης και η Κίρκη, κατείχε το χάρισμα της μαγείας. Η Πασιφάη παντρεύτηκε τον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και του χάρισε πολλούς γιούς και κόρες. Ωστόσο, ως τιμωρία για κάποια προσβολή κατά των θεών που διέπραξε είτε η ίδια, είτε ο σύζυγός της, τιμωρήθηκε με την επιθυμία να ζευγαρώσει με τον καλύτερο ταύρο του βασιλιά τον Κρηταίο Ταύρο. Η βασίλισσα τότε επιστράτευσε τον τεχνίτη Δαίδαλο προκειμένου να την βοηθήσει και εκείνος κατασκεύασε μία κούφια ξύλινη αγελάδα, τυλιγμένη με δέρμα βοοειδών και προικισμένο με μηχανική ζωή. Η Πασιφάη κρυβόμενη μέσα σε αυτό το κατασκεύασμα ζευγάρωσε με τον Κρηταίο Ταύρο και γέννησε ένα υβριδικό παιδί, τον Μινώταυρο ο οποίος είχε σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου.

Η Πασιφάη ήταν θεότητα παρόμοια με την γνωστή Σελήνη. Τόσο ο εραστής της Ταύρος, όσο  και ο υιός της Μινώταυρος, συνδέθηκαν με τον αστερισμό του Ταύρου.

Πηγές

Όμηρος: «Ιλιάδα 18. 371 ff », «Οδύσσεια 7. 87» 8^ος αι. πΧ
Πλάτων: «Ευθύφρων 11d» «Μένων 97d» 4^ος αι. πΧ
Φιλόστρατος ο πρεσβύτερος (σοφιστής από την Λήμνο): «Εικόνες 1. 16» 3^ος αι. μΧ
Καλλίστρατος (σοφιστής): «Περιγραφές 3, 8, 9» 4^ος αι. μΧ