Αριστοτέλης ο Έλληνας φιλόσοφος που εξήγησε στην εποχή του πρακτικά τα πάντα!
Μαθητής του άλλου ογκόλιθου του αρχαιοελληνικού πνεύματος, του Πλάτωνα, ο σταγειρίτης στοχαστής ήρθε στον κόσμο για να αλλάξει καθοριστικά τόσο τη σκέψη και τα γράμματα όσο και την επιστημονική μεθοδολογία.
Ο άνθρωπος που έκανε τη λογική πρόταγμα του φιλοσοφικού κόσμου και ασχολήθηκε -στο πλαίσιο της φυσικής φιλοσοφίας του- με τον περιβάλλοντα κόσμο και τα πλάσματά του δεν χρειάζεται φυσικά συστάσεις.
Πανεπιστήμων, φιλόσοφος, κορυφαίος εκπαιδευτικός και αναμφίβολα ο συστηματικότερος και μεθοδικότερος νους της αρχαιότητας, έμελλε να μεταλαμπαδεύσει το φωτεινό του πνεύμα στον μαθητή του Αλέξανδρο τον Μέγα, ενώ αργότερα θα ίδρυε τη δική του σχολή, το περίφημο αριστοτελικό Λύκειο της Αθήνας, όπου και θα περνούσε στην αθανασία τόσο από το διδασκαλικό του έργο όσο και -κυρίως- από την ασύλληπτη συνθετική ικανότητα της διάνοιάς του.
Το αριστοτελικό σύστημα, με την πρωτοφανή εξηγητική του ρώμη, επιβίωσε της εποχής του και μπόλιασε γόνιμα τη δυτική σκέψη στους αιώνες που θα ακολουθούσαν, διαπερνώντας ταυτόχρονα την επιστημονική σκέψη μέχρι και τα νεότερα τουλάχιστον χρόνια της επιστημονικής επανάστασης.
Αυτός ήταν ο Αριστοτέλης, η κορυφαία μορφή της αρχαίας Ελληνικής σκέψης, σε επίπεδο επίδρασης τουλάχιστον...
Πρώτα χρόνια
Ο Νικόμαχος πέθανε όταν ο Αριστοτέλης ήταν σε νεαρή ηλικία (πιθανότατα και η μητέρα του λίγο αργότερα) και την ανατροφή του μικρού αναλαμβάνει πλέον ο Πρόξενος ο Αταρνεύς, οικογενειακός φίλος και σύζυγος της μεγαλύτερης αδερφής του Αριστοτέλη, Αριμνήστης.
Κοφτερό πνεύμα ήδη από τα μικράτα του, αναγκάζει τον Πρόξενο να τον στείλει στην Αθήνα σε ηλικία 17 ετών (367 π.Χ.) -το αδιαφιλονίκητο ακαδημαϊκό κέντρο του τότε γνωστού κόσμου- για ανώτερες σπουδές. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερη σχολή για το δαιμόνιο πνεύμα του εφήβου από την Ακαδημία του Πλάτωνα, το κορυφαίο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Αθήνας.
Οι φιλοσοφικές διαμάχες των δύο αντρών ωστόσο σύντομα θα τους έφερναν σε σχετική ρήξη κι έτσι, όταν ο Πλάτωνας πέθανε το 347 π.Χ., ο Αριστοτέλης δεν θα έπαιρνε τη θέση του διευθυντή της Ακαδημίας, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε όμοιός του σε όλη την Αθήνα και ο Πλάτωνας τον εκτιμούσε όσο κανέναν.
Οι εργασιακές περιπέτειες του Αριστοτέλη θα τον φέρουν πλέον στη μικρασιατική πόλη Άσσο, όπου λειτουργούσε παράρτημα της πλατωνικής Ακαδημίας και ηγεμόνας της ήταν ο παλιός μαθητής του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, Ερμίας.
Ο Αριστοτέλης δίδαξε στη σχολή για τρία χρόνια (347-345 π.Χ.) και επηρέασε καθοριστικά τη διακυβέρνηση του τυράννου Ερμία, έχοντας έτσι δυνατότητα να εφαρμόσει στην πράξη κάποιες από τις φιλοσοφικές και κοινωνικές του απόψεις: το πείραμα πέτυχε και η τυραννία του Ερμία έγινε σαφώς δικαιότερη!
Όντας στην Άσσο, γνώρισε και παντρεύτηκε την ανιψιά του Ερμία, Πυθιάδα, η οποία του χάρισε μια κόρη. Το τραγικό τέλος του τυράννου όμως το 345 π.Χ. αναγκάζει τον Αριστοτέλη να εγκαταλείψει άρον-άρον την πόλη και να περάσει απέναντι, στη Λέσβο, όπου και θα παραμείνει στη Μυτιλήνη μέχρι το 342 π.Χ. γράφοντας και διδάσκοντας...
Δάσκαλος του Αλέξανδρου
Ο Φίλιππος εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Αριστοτέλη και φρόντισε να τον ανταμείψει πλουσιοπάροχα για τις πολύτιμες υπηρεσίες του, την ώρα που ο δάσκαλος, χρησιμοποιώντας ως εκπαιδευτικό μοχλό τα ομηρικά έπη, εμφυσεί στον νεαρό μαθητή του το ελληνικό πνεύμα και την οικουμενικότητά του.
Λύκειο και προσωπικές περιπέτειες
Με την άδεια λοιπόν του Αλέξανδρου και την απαραίτητη βασιλική χρηματοδότηση, ο Αριστοτέλης εγκαινιάζει τη δική του σχολή, το Λύκειο, βάζοντας στόχο να κλέψει τη δόξα του πλατωνικού ιδρύματος. Με μικρά διαλείμματα, ο σταγειρίτης φιλόσοφος θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στην αττική πρωτεύουσα, διδάσκοντας, ερευνώντας και γράφοντας.
Το μεγαλοπρεπές οίκημα που ανέγειρε με τις στοές, στις οποίες δίδασκε ο Αριστοτέλης τους μαθητές του περπατώντας και συζητώντας, θα έκανε τους μαθητές του να μείνουν γνωστοί ως «Περιπατητές» (και περιπατητική σχολή, περιπατητική φιλοσοφία, αντίστοιχα).
Οι μαθητές της σχολής ανέλυαν θέματα που κυμαίνονταν από επιστήμη και μαθηματικά μέχρι φιλοσοφία και πολιτική, μιλώντας κυριολεκτικά για όσα μπορούσαν να ειπωθούν ανάμεσά τους, ενώ και η τέχνη αποτελούσε δημοφιλή τομέα διδασκαλίας.
Στα δεκατρία χρόνια που θα παραμείνει ο Αριστοτέλης στην Αθήνα, ταυτόχρονα με τις χρονοβόρες διδακτικές του υποχρεώσεις, θα βρει χρόνο για να συγγράψει το μεγαλύτερο μέρος του κολοσσιαίου έργου του, κάνοντας τους πάντες να διερωτώνται πώς ήταν δυνατόν να προλαβαίνει και να διαπρέπει στα καθήκοντά του;
Ο όγκος των πληροφοριών που συγκέντρωσε και η κριτική του ματιά στον φυσικό κόσμο, τη μεταφυσική, την πολιτική και τη φιλοσοφία συνεχίζουν να προκαλούν εντύπωση. Στο διάστημα αυτό δίδαξε την ωριμότερη φιλοσοφία του, επεξεργάστηκε τα μεγαλύτερα συγγράμματα του, δίνοντας τους οριστικότερη μορφή, και συμπλήρωσε τις επιστημονικές έρευνές του: ήταν αναμφίβολα η πιο γόνιμη περίοδος του φιλοσόφου.
θα του χάριζε έναν γιο, τον Νικόμαχο, στον οποίο θα αφιέρωνε ο στοχαστής ένα από τα μνημειώδη έργα του, τα «Ηθικά Νικομάχεια».
Όταν βέβαια ο πρώην μαθητής του Αριστοτέλη και κορυφαίος πλέον κατακτητής Αλέξανδρος ο Μέγας θα πέθαινε αναπάντεχα το 323 π.Χ., το αντι-μακεδονικό μένος των Αθηναίων θα έβρισκε αποδιοπομπαίο τράγο στο πρόσωπο του «μακεδονίζοντα» φιλοσόφου: ο Αριστοτέλης κατηγορείται για ασέβεια από το ιερατείο, δεν μένει ωστόσο στην Αθήνα για τη δίκη του, καθώς είχε διακρίνει τα πραγματικά κίνητρα πίσω από τις ανήκουστες κατηγορίες: τα αντι-μακεδονικά αισθήματα που θόλωναν την κρίση των συμπολιτών του.
Η σορός του μεγάλου διανοητή θα μεταφερθεί στη γενέτειρά του, τα Στάγειρα της Μακεδονίας, όπου θα γνωρίσει αναρίθμητες τιμές, μέχρι και μήνας του έτους μετονομάστηκε σε «Αριστοτέλειος»! Όσο για την περίφημη σχολή του, συνέχισε να λειτουργεί και μετά τον χαμό του εμπνευστή της, αποτελώντας φάρο γνώσης και έρευνας μέχρι την οριστική παρακμή των ελληνιστικών χρόνων...
Φιλοσοφικό έργο
Κατά την προφορική παράδοση των σοφών της εποχής, που δεν έδειχναν ιδιαίτερο μέλημα να δημοσιεύσουν τα κείμενά τους, σώζονται μια σειρά από πρωτότυπα συγγράμματά του Αριστοτέλη, έπειτα από ασύλληπτες περιπέτειες που δεν είναι ωστόσο εδώ ο χώρος να περιγραφούν.
Γνωρίζουμε πάντως ότι οι πρώτες εκδόσεις του έργου του έλαβαν χώρα στη Ρώμη περί το 60 π.Χ., ενώ από το τιτάνιο πραγματικά έργο του σώζονται σήμερα μόνο 47 ολοκληρωμένα βιβλία και πλήθος αποσπασμάτων από άλλα, η γνησιότητα των οποίων όμως αμφισβητείται από την ιστορία των ιδεών.
Το συγγραφικό έργο του Αριστοτέλη χωρίζεται συνήθως σε 3 βασικές κατηγορίες. Η πρώτη περιλαμβάνει έργα εκλαϊκευμένου χαρακτήρα που φέρεται να τα είχε δημοσιεύσει ο ίδιος. Η δεύτερη αφορά σε σημειώσεις και συλλογές υλικού που προορίζονταν για επιστημονικές πραγματείες και η τρίτη έχει να κάνει με τα καθαυτό επιστημονικό του έργο.
Με μόνη εξαίρεση την «Αθηναίων Πολιτεία», ολόκληρο τα σώμα των σωζόμενων έργων του -αν είναι αυθεντικό- ανήκει στην τρίτη κατηγορία. Η γνώση μας για τα υπόλοιπα συγγράμματα στηρίζεται σε αποσπάσματα που μνημονεύονται από αρχαίους συγγραφείς, καθώς και σε τρεις καταλόγους που έχουν περισωθεί από την αρχαιότητα.
Η φυσική φιλοσοφία του σταγειρίτη πανεπιστήμονα (Φυσικές Πραγματείες) διερεύνησε θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα του φυσικού κόσμου, που αποτυπώθηκαν στα «Φυσικά» («Φυσική Ακρόαση»), «Περί Ουρανού», «Περί Γενέσεως και Φθοράς», «Μετεωρολογικά», ενώ το «Περί Κόσμου» θεωρείται σήμερα ψευδεπίγραφο.
Ο Αριστοτέλης ασχολήθηκε εξονυχιστικά και με τη βιολογία, με τις έρευνές του να απαθανατίζονται στα Βιολογικά (Βιολογικές Πραγματείες), αν και κάποια θεωρούνται νόθα έργα. Το μόνο που γνωρίζουμε από τον ίδιο τον φιλόσοφο και από τις αναφορές του είναι το ευχάριστο έργο με τον τίτλο «Περί Θαυμασίων Ακουσμάτων», του αποδίδονται ωστόσο με σχετικές επιφυλάξεις και τα «Περί Ζώων Ιστορίας», «Περί Ζώων Μορίων», «Περί Ζώων Πορείας», «Περί Ζώων Κινήσεως», «Περί Ζώων Γενέσεως», ενώ το «Περί Φυτών» θεωρείται πια ψευδεπίγραφο.
Στη συλλογή των 12 συγγραμμάτων που εντάσσονται στον γενικό τίτλο «Μετά τα Φυσικά» (αυτό που αποκαλούμε σήμερα μεταφυσική), ο Αριστοτέλης εξετάζει τις πρώτες αρχές του κόσμου αλλά και τη φύση όλων των όντων (καθαρή οντολογία).
Και βέβαια μας κληροδότησε τη «Ρητορική» και την «Ποιητική» (με το δεύτερο μέρος της να έχει χαθεί οριστικά), ενώ στις Ηθικές Πραγματείες του περιλαμβάνονται τα μνημειώδη «Ηθικά Νικομάχεια» και «Ηθικά Ευδήμεια», κολοσσιαίες αναφορές στον φιλοσοφικό τομέα της ηθικής που καμιά σύγχρονη αναφορά δεν μπορεί να αγνοήσει!
Πράγματι μίλησε για τα πάντα και ανάγκασε έτσι κάθε κατοπινό φιλόσοφο να αντιπαρατεθεί πρώτα και αποφασιστικά με την αριστοτελική σκέψη πριν ξεδιπλώσει τις δικές του φιλοσοφικές έρευνες...
Κληρονομιά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου