Σήμερα υπάρχουν τουλάχιστον 20.000 δάσκαλοι, καθηγητές και γενικότερα εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδος... που πνευματικά ευνουχισμένοι, λουφάζουν στο λαγούμι της δειλίας τους, γνωρίζοντας οι περισσότερη τις ίδιες με τον καθηγητή Λιαντίνη αλήθειες! Αντί να αποτελούν τις εκλεκτότερες εθνικές έφεδρες πολιτισμικού και πνευματικότητας, αυτοί σύσσωμοι (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) συμπεριφέρονται σαν σύγχρονοι Γενίτσαροι, πολεμώντας σε λάθος στρατόπεδο! Πως αντέχεται μωρέ, μορφωμένοι άνθρωποι να είστε οι νεροκουβαλητές της αιωνίως ψευδολογούσας θρησκείας; Τι γνώριζε παραπάνω ο Λιαντίνη, που δεν μπορείτε να το βρείτε και να το διαβάσετε κι εσείς; Να μπροστά σας είναι η ιστορία του ελληνικού έθνους της εκδοτικής Αθηνών, στην οποία σας παραπέμπει ο Λιαντίνης! Γιατί δεν τολμάτε να την ανοίξετε και να την διαβάσετε στα παιδιά; Καλά δεν ντρέπεστε... αυτό είναι σίγουρο, δεν φοβάστε όμως, ουτε την κατακραυγή της ιστορίας, ουτε την οργή των παιδιών, που σήμερα παραπληροφορείτε, βιάζοντας την ψυχή και το μέλλον τους; 
Έλεος, δάσκαλοι και καθηγητές την νεώτερης Ελλάδος... που έσφαλε λοιπόν αυτός ο δύσμοιρος καθηγητής αναπολώντας τα δεινά του Έθνους, από τον διαχρονικό πανάθλιο υψηλόβαθμο χριστιανικό κλήρο; Πότε θα ορθώσετε κι εσείς, παρόμοια φωνή απελευθερωτικής διδασκαλίας, σαν τον καθηγητή Λιαντίνη, αν όχι τώρα που το έθνος αφανίζεται;
Λιαντίνης - Ο ρόλος του Πατριαρχείου στην τουρκοκρατία
Προσκλητήριο δουλείας
«Αδελφική» κατά «Πατερικής διδασκαλίας».
Ο Κοραής κατακεραυνώνει τον πατριάρχη Ιεροσολύμων.
Πριν σας αφήσω να απολαύσετε το αποκαλυπτικό κατηγορητήριο του Κοραή, κατά του ψευδωνύμου "αγίου" φωτός, ας δούμε μια ακόμα απίστευτη ομολογία της επαίσχυντης προδοτικής συμπεριφοράς των ρασοφόρων, κατά της επικείμενης ελληνικής επανάστασης! Την εντολή υποταγής στους Τούρκους του εθνοπατέρα Πατριάρχη Ιεροσολύμων Άνθιμου, που ο ίδιος, για να γλυκάνει το φαρμάκι ή για να μας θυμίσει τον συστηματικό ανθελληνισμό των "πατέρων" της εκκλησίας, την ονόμασε «Πατερική Διδασκαλία»!
Πρόκειται για την ανατριχιαστικότερη απόδειξη της θεολογικής παράνοιας και την καθαρότερη ιστορική απόδειξη, της φρικτής πνευματικής δουλοφροσύνης του ιερατείου! Πρόκειται αληθινά για ένα απίστευτο κάλεσμα δουλείας!
Η πολυσέλιδη αυτή (23 σελίδων) θεολογική οδηγία, του «Κυρ. Άνθιμου (1717-1808) ελέω θεού πατριάρχη της Αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης», εμφανίσθηκε το 1798, λίγο μετά την δολοφονία του Ρήγα, δηλαδή παραμονές της ελληνικής επανάστασης. Αποτελεί εκπληκτικό ντοκουμέντο του χριστιανικού ανθελληνισμού! Προϊόν αισχρής θεολογικής διαστροφής και τρανή απόδειξη τυπικής θρησκευτικής χειραγώγησης, ενός δόλιου κληρικού, που διαφέντευε μαζί με τους ομοίους του, την τύχη των Ελλήνων!
Δουλικότερος των δούλων και τουρκικότερος των Τούρκων, έγραψε την Πατερική Διδασκαλία: «με προτροπή των Σουλτάνου Σελίμ Γ΄, όστις εφοβήτο μήπως ευμενώς ακουσθούν υπό του ελληνικού έθνους τα της γαλλικής επαναστάσεως».[1] Τόλμησε δε, με δόλο, φθόνο και υστεροβουλία, να κάνει αισχρή θεολογική επίθεση, κατά των φυσιολογικότερων συμφερόντων του ελληνισμού, χαρακτηρίζοντας την τούρκικη κατοχή ως έργο της θειας πρόνοιας και σίγουρη οδό προς την μεταθανάτιο σωτηρία!
Εξ αρχής ο τουρκόφιλος Άνθιμος, υπενθυμίζει πως η Σιών και η Ιερουσαλήμ, δικαιούται να έχει τον πρώτο λόγο στην ζωή των Ελλήνων: «η χριστιανική πίστη εξ' αρχής από Ιερουσαλήμ εκηρύχθη εις όλον τον κόσμο, καθώς είναι γεγραμμένον: εκ Σιών εξελεύσεται νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ».[2]
Στην συνέχεια, περιγράφει την θεολογική του πραμάτεια, ορίζοντας επί το θρησκευτικότερον το νόημα της ζωής και παρουσιάζοντας τα απίστευτα κέρδη της πίστης: «ο θεός αποφάσισε να αποθνήσκει ο άνθρωπος και διαλυόμενος εις τα εξ ων συνετέθη, με καιρόν πάλιν τον παράδεισο να αποκτήσει και αφού γυμνασθεί καλώς εις την παρούσαν ζωήν και με τους πειρασμούς δοκιμασθεί ως ο χρυσός στο χωνευτήριο, να καταξιωθεί και πάλιν της μακαρίας εκείνης ζωής και αιωνίως να εντρυφά εις την δόξα των αγαθών με χαρά και ευφροσύνην αιώνιον».
Κατόπιν, ο τουρκόφιλος παπάς, ξεναγεί τα θύματά του, στην ιστορική ανάλυση της θεολογίας του: «αγαπητοί χριστιανοί πρέπει να θαυμάσουμε την άπειρον του θεού προς ημάς αγάπην. Δείτε τι οικονόμησεν ο ελεήμων πάνσοφος ημών Κύριος δια να φυλάξει αλώβητον την αγίαν και ορθόδοξον πίστιν ημών των ευσεβών και να σώσει πάντας. Ήγειρε εκ του μηδενός την ισχυράν αυτήν βασιλείαν των Οθωμανών, αντί της των Ρωμαίων ημών βασιλείας, η οποία είχεν αρχίσει τρόπον τινά να χωλαίνει εις τα της ορθοδόξου πίστεως φρονήματα και ύψωσε (ο θεός) την βασιλεία αυτή των Οθωμανών, περισσότερον από κάθε άλλην, δια να αποδείξει αναμφιβόλως, ότι θείω εγένετο βουλήματι και ουχί με δύναμη ανθρώπων και να πιστοποιήσει (ο θεός) πάντας τους πιστούς, ότι με αυτόν τον τρόπον ευδόκησε να οικοδομήσει μέγα μυστήριο σωτηρίας δια τους εκλεκτούς...»
Το συγκεκριμένο ερωτικό ειδύλλιο, μεταξύ δούλων και αφεντάδων, ξεπερνά κάθε φαντασία! Σκεφθείτε με τι ηδονή οι Τούρκοι θα διάβασαν μετά από αιώνες ολόκληρους ανεξέλεγκτης καταπίεσης, τους ίδιους τους πνευματικούς ηγέτες των σκλαβωμένων Ελλήνων, να τους αποκαλούν: «μέγα μυστήριο σωτηρίας»!
Και συνεχίζει ο ιεράρχης, να οδηγεί με αγάπη τα πρόβατα του στην ιερή ελπιδοταΐστρα: «Αδελφοί μη πλανηθείτε εκ της σωτηρίας αυτής οδού, αλλά με γενναιότητα καταπατήστε τις μηχανές του διαβόλου και -νύν εγγύτερον ημίν η σωτηρία-. Κλείστε (λοιπόν) τ' αυτιά σας και μην δώσετε καμμίαν ακρόασιν εις τας νεοφανείς ταύτας ελπίδας της ελευθερίας. Και να είσθε κατά πολλά βέβαιοι, ότι αι δόξαι αύται και αι διδασκαλίαι (περί ελευθερίας) είναι ενάντιαι εις τα ρητά της θείας Γραφής και των αγίων Αποστόλων, που μας προστάζουν να υποτασσώμεθα εις τας υπερέχουσας αρχάς (εξουσίες) όχι μόνο εις τας επιεικείς αλλά και εις τας σκολιάς (διεστραμμένες), δια να έχωμεν θλίψιν εις τον κόσμον και να παραστήσωμεν καθαράς τω Χριστώ τας αισθήσεις ημών... Είναι λέγω (τα περί ελευθερίας) ενάντια εις την θείαν Γραφήν (εννοεί την εβραϊκή Βίβλο) και δεν προξενούν κανένα καλό της παρούσης ζωής, καθώς δολίως επαγγέλλονται, δια να σας γυμνώσουν από κάθε ουράνιο και επίγειο πλούτο».
«Απατηλαί είναι αδελφοί μου χριστιανοί αι διδασκαλίαι των νέων αυτών ελευθεριών. Και προσέξτε: Φυλάξατε στερεάν την πατροπαράδοτον σας πίστη και ως οπαδοί (ποδοσφαιρικός ο όρος) του Ιησού Χριστού, απαρασάλευτον την υποταγήν εις την πολιτικήν διοίκησην[3] που σας χαρίζει όσα αναγκαία μόνο εις την παρούσαν ζωήν και δεν προξενεί κανένα εμπόδιο ή βλάβη εις την ψυχική σας σωτηρίαν. Και η ρασοφορεμένη αλεπού της Σιών, καταλήγει: «τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί;»[4]
«Αι νεοφανείς αύται διδασκαλίαι, (περί ελευθερίας) ενάντιαι (είναι) εις την θείαν Γραφήν και την αποστολικήν διδασκαλίαν, ακόμη και αν ήτο να σας κάμουν να αποκτήσετε και όλα τα πλούτη του κόσμου, πάλιν πρέπει να είναι μισηταί, ως επινόησις του πονηρού διαβόλου, του αγρυπνούντος δια την ψυχικήν των χριστιανών απώλειαν. Πόσο μάλλον, όπου είναι υποσχέσεις ψευδείς και απατηλαί. Όχι πλούτη και δόξα, αλλά πτώχεια, δυστυχία, ακαταστασία και αντί της ελευθερίας, μια μισητή ολιγαρχία και τυραννία ως εκ της πείρας φαίνεται».
Δηλαδή, για όσους δεν το κατάλαβαν, ο άθλιος αυτός παπάς προτείνει, όχι μόνο να μην αφήσουν την ψυχοσωτήρια συνεργασία με την τουρκική αρχή, αλλά παραμένοντας στις αγκάλες των Τούρκων, να σωθούν από τα δεινά των πολιτικών συστημάτων της ελεύθερης Ευρώπης!
«Αυτό το περί ελευθερίας νέον σύστημα, δεν είναι άλλο παρά μια σύγχυσις και ανατροπή των καλών διοικήσεων, μια οδός φέρουσα εις την απώλειαν και απλώς ειπείν, μια νεοφανεστάτη ενέδρα του πονηρού διαβόλου κατά των ορθοδόξων χριστιανών. Δεν θα κριθούμε άξιοι πάσης κατηγορίας, εάν δώσουμε και την παραμικράν ακρόασιν εις τοιαύτας δολίους και απατηλάς διδασκαλίας; Δεν θα παιδευόμεθα έπειτα (στην κόλαση!) δικαίως εάν γνωρίζοντες σαφέστατα την αλήθεια, ακολουθήσωμεν τους οδηγούς του ψεύδους εναντίων των εντολών του θεού;».
Ακολουθεί ένα μοναδικό ντελίριο ψυχολογικής καταπίεσης, που βασίζεται στον αρχέγονο φόβο του θανάτου και τις εβραιο-βιβλικές ψευδο-παραδείσιες φαντασιώσεις, που η μακραίωνη θρησκευτική παιδεία, κατάφερε να φυτέψει από την παιδική ακόμα ηλικία στο πνευματικό ορίζοντα των ψυχολογικών της θυμάτων. Μια αισχρή δαιμονοποίηση, κάθε απόπειρας απελευθέρωσης από τους Τούρκους, όπου δαίμονας και κόλαση είναι κατ' εντολή θεού, ο αγώνας για την λευτεριά και αγγελοφρούρητη λεωφόρος προς την αιώνια ζωή και τον παράδεισο, αναγορεύεται η υποταγή στην χριστιανική θρησκεία και τους Τούρκους!
«ΟΧΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ! Ας έχουμε σταθερότητα και φρόνηση (η προδοσία, εδώ αποκαλείται "φρόνηση"). Ας μη χάσουμε για μια ψευδή και ανύπαρκτη τάχα ελευθερία του παρόντος βίου, τους αμάραντους στέφανους της αιωνίου μακαριότητος (τον παράδεισο). Ας μη στερηθούμε τις ανεκδιήγητες αμοιβές. Ας μην ακροασθώμεν ολότελα (ας κωφεύσουμε εντελώς, στα περί ελευθερίας) δια να καταισχύνομεν απαρηγόρητον τον διάβολο και να απολαύσουμε τα αγαθά εκείνα, που ο θεός ετοίμασε απ' αιώνος δια εκείνους που τον αγαπούν».
Και για να γίνει σαφές, ότι ο χριστιανός μάχεται μόνο κατά του διάβολου και των εισηγήσεων του περί ελευθερίας, προτείνει τον δικό του "ένοπλο" αγώνα: «Ενδυναμωθήτε λοιπόν αδελφοί και ενδυθείτε την πανοπλία του θεού (όχι τ' άρματα της επανάστασης) δια να ημπορέσετε να αντισταθείτε στις μεθοδεύσεις του διαβόλου»! Ω! δύσμοιρε Έλληνα, πόσα έχεις υποφέρει στα χέρια των "σωτήρων" σου!
Οργή και απερίγραπτη αηδία αισθάνεται κανείς, διαβάζοντας αυτά τα πνευματικά εμέσματα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων! Άραγε πόσα τέτοια θεολογικά σκουπίδια τάισαν αυτόν τον λαό! Η εκτρωματική αυτή θεολογική συλλογιστική, που σε μας θυμίζει επιεικώς, κοάσματα βατράχων, στα αυτιά πολλών πιστών, ήταν τότε, η θεολογική μελωδία, που οδηγούσε κατ' ευθείαν στους μεταθανάτιους παραδείσιους «κόλπους του Αβραάμ»!
Ο πανάθλιος αυτός παπάς, μισότρελος από τις θεολογικές του ιδεοληψίες, ή πανικόβλητος μπροστά στην ενδεχόμενη απώλεια της τουρκικής κηδεμονίας, επιστράτευσε το βαρύ πυροβολικό της μεταθανατολογίας, για να πείσει τους Έλληνες, να μείνουν... σκλάβοι στους Τούρκους!!!
Και συνεχίζει ο περήφανος αυτός βαστάζος των Τούρκων, ο Άνθιμος Ιεροσολύμων, παρουσιάζοντας του σαρικοφόρους δυνάστες για πολλοστή φορά ως αίτιους της ψυχικής σωτηρίας των Ελλήνων και περίπου σαν την φυσική τάξη του κόσμου: «δεν υπάρχει εξουσία ει μη από θεού, (προς Ρωμαίους 13.1) κατέστησε λοιπόν εφ' ημάς ο Κύριος, αυτήν την υψηλή βασιλεία (των Τούρκων!) δια να είναι εις μεν τους Δυτικούς ωσάν χαλινός, εις δε τους Ανατολικούς, ημάς, πρόξενος σωτηρίας».
Ο ιεράρχης ομολογεί εδώ, την πολιτική σκέψη του ιερατείου! Με την Τουρκιά πάνω στον σβέρκο των Ελλήνων, το ιερατείο είχε εξασφαλίσει μια κιβωτό θρησκευτικής μακαριότητας, αφού πρώτον, ωσάν χαλινός, εξασφάλιζε την απόσταση ασφαλείας από τους Καθολικούς, δεύτερον την μη επανεμφάνιση της ελληνικής (θύραθεν) παιδείας στους σκλαβωμένους Έλληνες και τρίτον την ιδιαιτέρως προνομιακή μεταχείριση του χριστιανικού ιερατείου, από τους συνεταίρους στην σκλαβιά των Ελλήνων Τούρκους!
Μάλιστα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει ακόμα και την παρεμπόδιση της ανοικοδόμησης χριστιανικών εκκλησιών, που συχνά επέβαλαν οι Τούρκοι, ασκώντας έλεγχο ακόμα και στην θεολογική κινητικότητα των κληρικών, γράφει: «Δια τούτο και νεύει (ο θεός) εις την καρδίαν του βασιλέως τούτων των Οθωμανών, να έχει ελεύθερα τα της πίστεως ημών των ορθοδόξων και υπερεκπερισσού να τα διαφεντεύει και να παιδεύει ενίοτε και τους χριστιανούς, δια να έχουν πάντοτε προ οφθαλμών τον φόβο του θεού... Η δε εκκλησία του Χριστού (δηλαδή ο κλήρος) έχει πάσαν την ελευθερίαν καθώς και (επί Βυζαντίου) εκ των ομοπίστων ορθοδόξων βασιλέων, εις το να οικοδομώσιν εκκλησίας, καθώς εις κάθε γενεάν και γενεάν οικοδομήθησαν αδεία της κρατικής βασιλείας, τόσοι περικαλλείς ναοί εις διαφόρους επαρχίας και τόπους. Και της βασιλείας ταύτης (της τουρκικής) η συγκατάνευσης εγένετο εξ αρχής και μέχρι σήμερον. Και μη στοχαστεί κανείς ότι με το να εμποδίζονται καμμίαν φοράν οι πολλές οικοδομές των εκκλησιών κολοβώνεται η ελευθερία της χριστιανικής πίστης, άπαγε (όχι βέβαια)! Τούτο είναι δεισιδαιμονία κάποιων, το να λογαριάζουν μέγα μισθόν την οικοδομή των εκκλησιών... Και βεβαίως κατά θείαν συγκατάβασιν εμποδίζονται (απο τους Τούρκους) οι υπέρ το δέον περιφανείς οικοδομές των εκκλησιών... ώστε να έχουμε «το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς» και να μην «έχουμε εδώ πόλιν διαμένουσα, αλλά την μέλλουσα (την μεταθανάτια!) να επιζητούμε»[5]... όπου θα απολαύσουμε τα αιώνια και ανεκδιήγητα αγαθά, που ο πρώτος αποστάτης διάβολος (θέλοντας να μας στερήσει) εις τον τρέχοντα αιώνα εμεθοδεύθη, μιαν άλλη πονηρίαν, δέλεαρ του διαβόλου, απάτην ξεχωριστήν και φαρμάκι ολέθριον, δηλαδή το νυν θρυλλούμενον σύστημα της ελευθερίας... κλείστε (λοιπόν) τα αυτιά σας και μην δώσετε καμμίαν ακρόασιν εις τας νεοφανείς ελπίδας της ελευθερίας».
Δεν σας φαίνεται ότι... ο μάγος της φυλής τρελάθηκε;
Τι να πεις και τι να σχολιάσεις! «φαρμάκι ολέθριο» η ελευθερία και «διαβόλου δέλεαρ»! Φόβητρο λοιπόν ο θεός και θέατρο τρόμου οι εντολές του! Μικρά φοβισμένα παιδάκια και οι θρησκευόμενοι, ανίκανοι για κοινωνικές πρωτοβουλίες. Άραγε αν υπήρχε ιδιαίτερος θεός για την παράνοια... θα ενέπνεε λιγότερη τρέλα;!
Σε τι διαφέρει αυτός ο θεολογικός κόσμος, αυτής της θρησκευτικής παράκρουσης, από τον πάλαι ποτέ κόσμο των αρχαίων μαγικών κοινωνιών, όπου ο αρχιμάγος χρησιμοποιώντας καταρράκτες από ευχές και κατάρες, άλλο δεν έκανε απ' το να μετουσιώνει σε θεολογικό παραλήρημα τις κοινωνικές του ορέξεις;
Απ' την άλλη, συχνά αναρωτιέμαι, πόσοι άραγε να είναι σήμερα οι άνθρωποι εκείνοι στους οποίους όλα αυτά φαίνονται πλέον όπως είναι, δηλαδή, ένας επικίνδυνος, δύσοσμος, διανοητικός βούρκος; Πόσοι βλέπουν καθαρά τον αισχρό θεολογικό βιασμό της ψυχής και την καταδίωξή μας από τις δεισιδαιμονίες της θεολογικής φαντασίας; Πόσοι νιώθουν το αισχρό εμπόριο μεγαλοστομίας; Δεν γίνεται εδώ, ξεκάθαρη η προσπάθεια ιδιοτελούς πολιτικής εκμετάλλευσης των ιδεών, που είχαν την ευκαιρία δια βίου να ενσταλάξουν με τα θρησκευτικά τους κηρύγματα; Ε, λοιπόν αυτή είναι η θρησκεία! Μια κρυφή πολιτική δύναμη, στην υπηρεσία του ιερατείου! Όσοι υπηρετούν την βιβλική πίστη, ακόμα και εν αγνοία τους, καταλήγουν πολιτικά υποχείρια της.
Όλη αυτή η πειθήνια υποταγή στα παραγγέλματα της πίστης, θυμίζει εντυπωσιακά την εκπαίδευση της αρκούδας, όπου ανταμοιβές και καυτές τιμωρίες[6] συνθέτουν μια αξιοθρήνητη για τα ζώα αυτά πειθαρχία! Ποιος έδωσε στους ανθρώπους αυτούς, το δικαίωμα να μας συμπεριφέρονται σαν εκπαιδευόμενες αρκούδες; Να ασκούν πάνω σε λαούς και κοινωνίες, τέτοια αισχρή και εξαθλιωτική διανοητική βία; Τελικά, μήπως κι εμείς... αρκουδίζουμε ευχαρίστως;
Ποιοι είναι αυτοί και πως απέκτησαν το δικαίωμα να παρουσιάζουν το δικό τους θέλημα, σαν εντολή θεού και να χαρακτηρίζουν απιστία κάθε αντίρρηση στα σχέδιά τους; Ποιοι είναι επιτέλους όλοι αυτοί που κατάντησαν τον Θεό, εργαλείο πολιτικών εξελίξεων;
Μάλιστα το θεολογικό αυτό παραλήρημα του Άνθιμου, συνοδευόταν και από δισέλιδο ποιητικό πόνημα, που ούτε λίγο ούτε πολύ, ήθελε τους Έλληνες, χαρούμενα χριστιανικά υποζύγια, που ευχαρίστως και τραγουδώντας, υποτάσσονται στους αφεντάδες τους! Απολαύστε προεπαναστατική χριστιανική ποίηση. Μάλλον ποιητικό προσκλητήριο δουλείας!
«...Το κάθε γένος έλαβε τον εξουσιαστή τουκαι υπεκλίθη εις αυτόν με άκρα υποταγή του.
Τούτο λοιπόν της φύσεως θεσμός υπαγορεύει,
πόσον λοιπόν τα λογικά πράγματα χρεωστώσιμ' ευπείθειαν κ' υποταγήν στον Άνακτα να ζώσι.
Αυτός είναι μετά θεόν ο εξουσιαστής τωνο πρύτανης των αγαθών και φύλαξ της ζωής των.
Θείοι κ' ανθρώπινοι ομού, νόμοι σφοδρώς προστάζουνεις πίστην και υποταγήν μικρούς μεγάλους κράζουν.
Προ πάντων λέγει η Γραφή να κάμνωμεν δεήσειςυπέρ των βασιλέων μας πάντοτε και επίσης.
Και πας ο ανθιστάμενος τοιαύτης εξουσίας,
εναντιούται φανερά της προσταγής της θείας.
Και πάλιν, να πειθώμεθα σ' αρχαίς υπερεχούσαις,
ως κατά θέλησιν θεού το κράτος κατεχούσαιςΑπόδοτε τα Καίσαρος τω Καίσαρι (ο Χριστός μας) φωνάζεικαι τω θεώ τα του θεού, αφεύκτως μας προστάζει.
Διότι είμεθα υπόχρεοι εις όλα τα ελέη,
όπου απολαμβάνουμε και γέροντες και νέοι,
ου μόνο να προσφέρωμεν κάθε περιουσίαν,
αλλά και βδελυττώμενοι και κάθε αναρχίαν.
Αυτό είναι θέλημα θεού, αυτό η σωτηρία.
Αυτή είναι η αληθινή πάντων η σωτηρία
...Αυτά ας τα φυλάξωμεν, θεόν ας φοβηθούμενκαι εις τον (Τούρκο) βασιλέα μας πιστώς ας υποταχθούμενΤαύτα ποιούντες άπαντες και εμμένοντες εδραίως,
αιώνιων ζωήν θα ζήσομεν και πρόσκαιρην βεβαίως.
Καταλαβαίνετε τώρα γιατί ο χριστιανο-θρεμμένος, ή καλύτερα ο χριστιανο-δεμένος Έλληνας, υπήρξε ο πλέον μακραίωνος σκλάβος όλων των εποχών;! Το συγκεκριμένο χριστιανικό ποίημα, προτείνουμε να μεταφραστεί και να γίνει παγκοσμίως γνωστό, ως... ο ύμνος των χαρούμενων σκλάβων!
Πρόκειται βέβαια, για αρχαία, βρώμικα χαλδαιικά κόλπα, που χρησιμοποιούν την θεολογία, «επί το πολιτικότερον»[7] υποβιβάζοντας τον λαό, στο επίπεδο του αποχαυνωμένου κτήνους, που άγεται και φέρεται εύκολα, όταν μπροστά του κουνάς τα φρεσκοκομμένα ελπιδόχορτα της σωτηρίας. Αυτός ο τρελόπαπας της Ιερουσαλήμ, ο Άνθιμος, απειλεί εν τέλει τους Έλληνες, με τον θανάσιμο πνευματικό κίνδυνο της... ελευθερίας!
Να γιατί οι παπάδες, μαζί με τις ξεσαλωμένες παραδουλεύτρες τους, τους θεολόγους, τους κατηχητές κι εκείνους τους Χατζηαβάτες της εξουσίας, τους ιεροκήρυκες, συνεχίζουν και σήμερα να διδάσκουν τον λαό μας μια θρησκευτική ιστορία απαλλαγμένη από οποιαδήποτε μομφή και ψεγάδι. Να γιατί δάσκαλοι ελευθερωτές σαν τον Κοραή, που τους έδειραν αλύπητα για να παραμερίσουν μπροστά στην αληθινή ιστορία, γνώση και παιδεία, είναι παραπεταμένοι στην σκοτεινότερη αφάνεια. Να γιατί θέλουν να εξουσιάζουν απόλυτα την ελληνική παιδεία, ώστε να εξασφαλιστεί μια νόμιμη επιλεκτική συσκότιση της ιστορίας, που θα παρουσιάζει στα ελληνόπουλα, μόνο το δήθεν ελληνοπρεπές ιστορικό προφίλ τους!
Το ιερατείο, για να εξασφαλίσει το διαχρονικό ακαταδίωκτο, για το μακραίωνο βιασμό του Γένους, περνάει συστηματικά τα Ελληνόπουλα από μια γραμμή παραγωγής πιστών, μετατρέποντας εγκαίρως τα παιδιά μας, σε ηθικο-πνευματικούς δούλους! Η θρηκειο-κεντρική παιδεία, δικαίωμα που κατοχύρωσαν οι παπάδες μετά την επανάσταση του 21, έγινε η σιδερένια πύλη του πνευματικού σκοταδισμού, απ' την οποία περνούν υποχρεωτικά όλα τα Ελληνόπουλα και αλυσοδένονται μεθοδικά, με τον θεολογικό σκοταδισμό.
Έτσι, η παιδεία μεταβάλλεται σε εκπαιδευτική δικτατορία και οι λειτουργοί της, σε έμμισθους αυλικούς της. Για τον λόγο αυτό η παιδεία των ελλήνων σήμερα, δεν περιέχει ούτε ίχνος από την κριτική σκέψη του Κοραή. Γενιά τη γενιά, ο Έλληνας πνευματικά αλυσοδεμένος και ανιστόρητος, κωπηλατεί ασταμάτητα στις "γαλέρες" της ανθελληνικής πολιτικο-θρησκευτικής εξουσίας.
Το καλοθρεμμένο παπαδαριό, αιώνες τώρα ανταγωνίζεται αθέμιτα τις εξουθενωμένες ελληνικές οικογένειες, εκτοπίζοντας ακόμα και πληθυσμιακά τους οικονομικά εξηντλημένους Έλληνες. Οι πολυμελείς οικογένειες των παπάδων, λόγω οικονομικής εξασφάλισης, ανέκαθεν είχαν και έχουν τόσα παιδιά, που τελικά θα πρέπει να γίνει σοβαρά λόγος, για πετυχημένο μοντέλο ευγονικής υπεροχής. Ζούμε κυριολεκτικά ανάμεσα στους πολυπληθείς εξ' αίματος συγγενείς των παπάδων, που επανδρώνουν κατά προτεραιότητα το δημόσιο, την πολιτική και εσχάτως επιτίθενται μαζικά στην παιδεία! Χιλιάδες κρυφο-ρασοφόροι, διορίζονται με χαριστικές διαδικασίες, σε κάθε βαθμίδα της παιδείας, για να ρυθμίζουν αποτελεσματικά την θεολογική δοσολογία στην πνευματικότητα των νέων και να εξασφαλίζουν την πελατειακή σχέση των Ελλήνων με την εκκλησία!
Έτσι μόνο εξηγείται, ο απίστευτος βαθμός αδράνειας του ναρκωμένου έθνους των Ελλήνων! Όλα αυτά τα τρισάθλια πνευματικά σκουπίδια, βαπτιζόμενα εντός θεολογικής δεξαμενής, αποκτούν όχι μόνο λάμψη "θεϊκή", αλλά και δράση μαγγανευτική, που προκαλεί μαζικό θεολογικό εθισμό, ικανό να μετατρέψει ένα αρχαίο περήφανο έθνος ερωτηματοποιών, παραγωγούς τεχνών και αρετών, σε πνευματικούς ζήτουλες και παθιασμένους καταναλωτές χαλδαϊκών σκουπιδιών!
Λέτε λοιπόν να αγνοούν όλα αυτά τα μνημειώδη ιστορικά αίσχη, οι σημερινοί μεγαλο-ιεράρχες της Ελλάδος; Λέτε να μην γνωρίζουν ότι μέγα μέρος των θρησκευτικών προκάτοχων τους, υπήρξαν ελεεινοί υποτακτικοί της οθωμανικής αυτοκρατορίας; Μην αυταπατάσθε, αυτά και πολύ περισσότερα γνωρίζουν οι ρασοφορεμένοι αυτοί απατεώνες. Πρέπει και ο τελευταίος Έλληνας να καταλάβει, ότι κατά κανόνα, οι σημερινοί θεοκάπηλοι παπάδες, είναι «επί το πολιτικότερον», οι συνεχιστές της δουλοφροσύνης, που εξέθρεψαν οι ίδιοι οι πατεράδες τους επί τουρκοκρατίας.
Μετά από τόσες περίλαμπρες εκκλησίες και πολυτελή ιδρύματα, αναρίθμητα προσκυνήματα, αδιατάρακτη εκπαιδευτική δικτατορία, κοινωνικά αξιώματα, πλούτο, σκάνδαλα απερίγραπτου αίσχους, καθημερινές ραδιουργίες και ακολασίες... θέλετε να πιστέψω ότι ακόμα δυσκολεύεστε να δείτε, ποιοι είναι οι βιαστές της ιστορίας και ποιοι έχουν κάνει «πορισμό την ευσέβεια»;
Και επιτέλους, γιατί καυχόμεθα στο δώρο της νοημοσύνης, αν πουθενά δεν μπορούμε πια να διακρίνουμε την υπερβολή; Υπενθυμίζω μόνο, ότι στην Μονή Λειμώνων στην Μυτιλήνη, εκτός των μοναστηριακών κτιρίων στο νησί, έκτισαν με έξοδα των κατοίκων, εκατόν είκοσι πέντε εξωκλήσια και σκοπεύουν να τα κάνουν 365, ώστε ένας άγιος να γιορτάζει καθημερινά! Όλα αυτά... ενώ δίπλα στην Κάλυμνο πεθαίνουν οι ψαράδες απ' τη νόσο των δυτών ή μένουν παράλυτοι επειδή δεν υπάρχει ένας (έστω και φορητός με ελάχιστο κόστος) θάλαμος αποσυμπίεσης! Ούτε καν ένα λειτουργικό ελικοδρόμιο, για την εξυπηρέτηση μεταφοράς των ασθενών και σε περιπτώσεις έκτακτων περιστατικών υγείας, αναγκάζονται, περνώντας απέναντι στην Τουρκία, να ζητούν ακόμα προστασία και περίθαλψη από τους Τούρκους, τους πάλαι ποτέ πολυαγαπημένους φίλους, του πατριάρχη Ιεροσολύμων Άνθιμου!
προς τους ευρισκομένους εις πάσαν την οθωμανικήν επικράτειαν Γραικούς
Όταν ο Κοραής, που βρισκόταν προσωρινά στην Ρώμη, διάβασε το πατριαρχικό προσκλητήριο δουλείας, έγινε έξαλλος και ανέλαβε να απαντήσει στον τουρκολάγνο Άνθιμο των Ιεροσολύμων, με το πρώτο εθνεγερτήριο έργο του. Η συγκεκριμένη απάντηση του Κοραή, είχε σχεδόν χαθεί από προσώπου γης, αφού δεν υπήρχε σε καμιά βιβλιοθήκη της Αθήνας και ανεβρέθη τυχαία σε βιβλιοθήκη της Κοζάνης!
Με την «Αδελφική διδασκαλεία» ο Κοραής έδωσε την πρώτη του δημόσια μάχη κατά της θρησκευτικής δουλοφροσύνης και του τουρκόφιλου ιερατείου: «μάχη εθνεγερτική που ανοίγει τους δρόμους της αντίστασης και του εικοσιένα. Κανένα βιβλίο του Κοραή δεν έχει την πνοή, την δύναμη, την τόλμη, το νεύρο, τον πόνο, την αγανάκτηση και το άχτι της Αδελφικής διδασκαλείας. Κανένα δεν έχει τόση ιστορικότητα μέσα του και δεν κλείνει τόσο πλατιά και τόσο βαθιά τον πόνο και τον πόθο του Γένους για λυτρωμό. Η αδελφική διδασκαλεία είναι σκεπασμένο ηφαίστειο. Σάλπισμα εθνεγερτικό και αντιστασιακό απ' τα πρώτα που ακούσθηκαν πάνω στο νιόσκαυτο τάφο του Ρήγα». Γ. Βαλέτας 1949.
Στην Αδελφική Διδασκαλεία» ο Κοραής εκρήγνυται γράφοντας: «ή έχασε παντελώς η Μακαριότης του τας φρένας ή μετεσχηματίσθη εκ ποιμένος εις λύκον δια να σπαράξει»!
Μη έχοντας άλλη εξήγηση βγάζει τρελό τον πατριάρχη. «Η Πατρική Διδασκαλεία είναι γεμάτη με τόσες βλαστήμιες κατά του ορθού λόγου... ώστε είναι αδύνατον να εγεννήθη από τον εγκέφαλο ενός συνετού πατριάρχου».
Ζώντας ο ίδιος στο εξωτερικό και κάνοντας αγώνα να παρουσιάσει τα δίκαια της σκλαβωμένης πατρίδας του, φοβάται: «μήπως οι Ευρωπαίοι, διαβάσουν το μωρόν τούτο σύγγραμμα και συμπεράνουν ότι τέτοια είναι όλων των Ελλήνων τα φρονήματα, πως είμεθα (δηλαδή) όχι μόνο δούλοι αλλά και φίλοι της δουλείας, όχι μόνο δέσμιοι, αλλά ότι καυχώμεθα εις τα δεσμά και την μαστίζουσα ημάς χείρα του τυράννου με ανδραποδώδες σέβας ασπαζόμεθα. Ανάγκη λοιπόν να κηρύξουμε εις όλην την οικουμένη, αντιλέγοντας εις το μωρόν τούτο σύγγραμμα, ότι το κατά των τυράννων μίσος μας είναι ριζωμένο εις τας ημετέρας καρδίας».
Ο Κοραής στο συγκεκριμένο σύγγραμμα απαριθμεί τα πάθη των Ελλήνων, περιγράφοντας τους «αφόρητους φόρους» τους «εκτοπισμούς», τις μετακινήσεις πληθυσμών και τους ασταμάτητους ξεριζωμούς και τους αυτοεξορισμούς των Ελλήνων. «Ας μας πει ο φιλόσοφος αυτός (παπάς) αν ευρίσκεται ή ευρέθη ποτέ καμιά άλλη δημοκρατία, βασιλεία ή τυραννία, όπου να εχύθη τόσο αθώο αίμα, όσον έχυσαν μέχρι τώρα οι Τούρκοι, να επράχθησαν τόσες αρπαγές, ληστείες, καταδυναστεύσεις γυναικών, παιδιών και παρθένων βιασμοί, όσα πράττονται κάθε στιγμή και ώρα εις την Οθωμανική επικράτεια, όχι μόνο απ' αυτόν τον τύραννο αλλά και απ' όλα τα ανδράποδα εκείνα, που του τυράννου την αγριότητα με κολακείες και δώρα ηξεύρουν να εξαπατούν. Που εφάνη ποτέ τόση αχαλίνωτος εξουσία, όση βλέπουμε εις τους δυστυχείς τόπους της Τουρκίας... Φρικτή βλασφημία είναι (λοιπόν) να ονομάζει (ο πατριάρχης) τον Σουλτάνο Πρύτανη των αγαθών».
Στην συνέχεια, αποκαλεί «φιλότουρκο συγγραφέα» τον πατριάρχη και εξηγεί ότι τα χριστιανικά του επιχειρήματα, είναι μια επιλογή χριστιανικής δουλοφροσύνης, που εξυπηρετούν αυτόν και όχι τον λαό των Ελλήνων.
Αναγκάζεται να απαντήσει στην θεολογική γλώσσα, αντικρούοντας ένα προς ένα τα βιβλικά εδάφια του πατριάρχη και κατορθώνει να δείξει, ότι ακόμα και μέσα από την Καινή Διαθήκη, είναι αδύνατον να στηριχθεί η γελοία αυτή πατριαρχική εντολή εθελοδουλίας!
Αιτία δε της παρανοϊκής αυτής θεολογίας, λέει ο Κοραής, είναι η έλλειψη παιδείας και καταλήγει βροντοφωνάζοντας τα αυτονόητα: «αντί να χτίζουν σχολεία, προτιμούν να ανοικοδομούν ναούς ή να ξεκινούν για την πολυδάπανη προσκύνηση των Ιεροσολύμων, έχοντας την κενοδοξία να ονομάζονται Χατζήδες, ομώνυμοι των ασεβών εκείνων προσκυνητών της Μέκκας».
«Καλά θα έκανε (ο πατριάρχης) να πει κάτι εναντίων των ανάξιων εκείνων ιερέων, που αντί να ζητούν πως να εξαλείψουν τέτοιες δεισιδαιμονίες, απεναντίας σπουδάζουν, πως να τις στηρίζουν στις καρδιές των απλοϊκών. Μετέβαλαν τους οίκους προσευχής σε σπήλαια ληστών, πωλούντες ανερυθριάστως, μυστήρια και ευλογίες, κι αυτές ακόμα τις προς τον θεόν ικεσίες και αντί να αρκούνται εις διατροφάς και σκεπάσματα, νομίζουσι τον βίον αβίωτων αν δεν τρυφώσιν (διαβιούν) ως Σαρδανάπαλοι».[8]
Ο Κοραής γνωρίζει ότι τα συμφέροντα των Κληρικών και των Τούρκων ήταν παράλληλα, γι' αυτό γράφει: «φοβούνται (οι κληρικοί) την καταστροφή των Τούρκων ως ίδιαν αυτών καταστροφή και των Γραικών την ελευθερία (θεωρούν) ως απαρηγόρητον αυτών δυστυχία». Και συνεχίζει. «Αυτοί, (οι κληρικοί) μιλούν εύκολα για ευνομούμενη ελευθερία υπό των Τούρκων, επειδή παρανομίας πράττουσι αφόβως, υπό την άνομον επικράτεια των Τούρκων. Οι μισθωτοί αυτοί ποιμένες, δύνανται να απειλώσι χωρίς αιτίαν, να παιδεύωσι χωρίς έγκλημα, να αφωρίζωσι και να εξεκκλησιάζωσι χωρίς εξέτασιν και κρίσιν όντινα θέλουσι, εν ενί λόγω, να πράττωσι τα των Τούρκων...»
Και καταλήγει μετονομάζοντας την πατρική διδασκαλεία όπως τις αξίζει, σε Σατανική διδασκαλεία: «φρίττουν λοιπόν οι Γραικοί και φράσσουσι τας ακοάς αυτών εις τοιαύτη σατανικήν διδασκαλείαν».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου