Λέγεται ότι ο άνθρωπος, από τη φύση του, είναι προορισμένος για ένα ταξίδι πέρα από τον εαυτό του, μια αναζήτηση για να διαπεράσει τον ιστό της ψευδαίσθησης και να αγγίξει το αιώνιο. Από τη στιγμή που ξυπνάμε στη συνείδηση, ριχνόμαστε σε έναν κόσμο δυαδικότητας — έναν κόσμο αντιθέσεων, του σωστού και του λάθους, του καλού και του κακού, της ευχαρίστησης και του πόνου. Ωστόσο, βαθιά μέσα μας, αναδεύεται μια γνώση ότι αυτές οι δυαδικότητες είναι απλά θραύσματα ενός μεγαλύτερου συνόλου. Αυτός ο κατακερματισμένος κόσμος δεν είναι το αληθινό μας σπίτι· δεν προοριζόμαστε να παραμείνουμε χαμένοι μέσα του.
Υπάρχει μια βαθύτερη πραγματικότητα, μια ανώτερη αλήθεια που μας καλεί πέρα από τα όρια των αισθήσεών μας. Αυτή είναι η Πραγματικότητα της ενότητας, της άπειρης συνείδησης, της καθαρής ύπαρξης. Αλλά πώς μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτή την Πραγματικότητα; Πώς μπορούμε να απελευθερωθούμε από τα δεσμά που μας δένουν με τις ψευδαισθήσεις του κόσμου;
Η απάντηση βρίσκεται στην αποταγή.
Η αποταγή δεν είναι η πράξη της απόρριψης του κόσμου αυτού καθαυτού. Δεν είναι μια άρνηση των απολαύσεων και των εμπειριών που προσφέρει η ζωή. Αντίθετα, η αποταγή είναι η πράξη της στροφής προς τα μέσα, της εγκατάλειψης των προσκολλήσεων στα παροδικά πράγματα, της απελευθέρωσης από τη λαβή του νου στις επιθυμίες, στις απόψεις και στις πεποιθήσεις. Η αποταγή είναι η απελευθέρωση της ψυχής από το βάρος της δικής της άγνοιας, η αποβολή των ψεύτικων ταυτοτήτων και η απελευθέρωση από όλα όσα μας αποσπούν από την αληθινή φύση του Εαυτού.
Το να αποτάσσεσαι σημαίνει να υψώνεσαι πάνω από τον θόρυβο του κόσμου και να ακούς τη σιωπηλή, σταθερή φωνή της ψυχής. Σημαίνει να αποσυνδέεσαι από τη φασαρία του νου και να στέκεσαι στη γαλήνη της ύπαρξης, εκεί όπου οι ψευδαισθήσεις του διαχωρισμού εξαφανίζονται και η αλήθεια της ενότητας λάμπει. Η αποταγή δεν είναι μια απόρριψη της ζωής, αλλά μια παράδοση στη θεϊκή ροή της ύπαρξης, μια παράδοση στην αλήθεια που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια των φαινομένων.
Καθώς βαδίζουμε στο μονοπάτι της αποταγής, αρχίζουμε να κατανοούμε ότι δεν είναι ο εξωτερικός κόσμος που μας δεσμεύει, αλλά η προσκόλλησή μας σε αυτόν. Οι επιθυμίες μας, οι σκέψεις μας και οι φόβοι μας είναι οι αλυσίδες που μας κρατούν δεμένους στον τροχό της σαμσάρα — τον ατελείωτο κύκλο της γέννησης, του θανάτου και της αναγέννησης. Αυτές οι αλυσίδες είναι βαριές, και κάθε κρίκος που προσθέτουμε κάνει το βάρος μεγαλύτερο. Όσο περισσότερο προσκολλιόμαστε στις παροδικές απολαύσεις του κόσμου, τόσο περισσότερο βαραίνουμε, όχι μόνο σε αυτή τη ζωή αλλά και στις ζωές που έρχονται.
Όμως, όταν αρχίζουμε να αφήνουμε — όταν στρεφόμαστε προς τα μέσα και αντικρίζουμε το Φως της Αλήθειας — απελευθερωνόμαστε από τις αλυσίδες που μας δένουν. Το Φως της Αλήθειας δεν είναι κάτι που μπορεί να κατακτηθεί ή να αποκτηθεί· δεν είναι ένα αντικείμενο προς απόκτηση. Είναι η ίδια η ουσία αυτού που είμαστε, ο αμετάβλητος πυρήνας της ύπαρξής μας που υπάρχει πέρα από τον χρόνο και τον χώρο. Αυτό το Φως φωτίζει όλους τους κόσμους, και όταν παραδινόμαστε σε αυτό, δεν είμαστε πλέον δεσμευμένοι από τις ψευδαισθήσεις του υλικού κόσμου.
Σε αυτή την κατάσταση παράδοσης, ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ήλιο της Αλήθειας, μια ακτινοβολία που διαλύει κάθε σκοτάδι και άγνοια. Ο Ήλιος της Αλήθειας είναι η πηγή κάθε ζωής, η αρχή κάθε δημιουργίας. Είναι η αιώνια δύναμη που οδηγεί την ψυχή πίσω στο αληθινό της σπίτι. Το να αντικρίσεις αυτόν τον Ήλιο σημαίνει να λουστείς στο θεϊκό του φως, να μεταμορφωθείς από την καθαρότητά του και να αφυπνιστείς στην πλήρη συνειδητοποίηση του ποιοι είμαστε.
Το μονοπάτι της αποταγής δεν είναι εύκολο. Απαιτεί να αφήσουμε ό,τι γνωρίζουμε, να αντιμετωπίσουμε το άγνωστο με θάρρος και πίστη. Απαιτεί να αντιμετωπίσουμε τους βαθύτερους φόβους και τις επιθυμίες μας, να αναμετρηθούμε με τις προσκολλήσεις που μας κρατούν αιχμάλωτους για τόσο καιρό. Όμως, η ανταμοιβή αυτού του μονοπατιού είναι η απόλυτη ελευθερία: η ελευθερία από τις ψευδαισθήσεις του κόσμου, η ελευθερία από την τυραννία του νου και η ελευθερία να ζούμε στην πληρότητα της αληθινής μας φύσης.
Καθώς βαδίζουμε αυτό το μονοπάτι, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι ο κόσμος δεν είναι ξεχωριστός από εμάς. Είναι μια αντανάκλαση της δικής μας συνείδησης, μια προβολή των δικών μας πεποιθήσεων και αντιλήψεων. Όσο περισσότερο καθαρίζουμε τις καρδιές και τους νου μας, τόσο πιο ξεκάθαρη γίνεται η αντανάκλαση. Όσο περισσότερο παραδινόμαστε στη θεϊκή αλήθεια μέσα μας, τόσο περισσότερο βιώνουμε τον κόσμο όπως πραγματικά είναι — ως έκφραση του Ενός, της αιώνιας και αμετάβλητης πραγματικότητας που διέπει τα πάντα.
Σε αυτή την κατάσταση συνειδητοποίησης, δεν αναζητούμε πλέον τις παροδικές απολαύσεις του κόσμου, γιατί έχουμε βρει τη διαρκή χαρά που κατοικεί μέσα μας. Δεν προσκολλιόμαστε πλέον στις ψευδαισθήσεις του διαχωρισμού, γιατί έχουμε ανακαλύψει την ενότητα που συνδέει τα πάντα. Δεν φοβόμαστε πλέον τον θάνατο, γιατί γνωρίζουμε ότι η ζωή και ο θάνατος είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, και οι δύο πηγάζουν από την ίδια πηγή και επιστρέφουν στην ίδια πηγή.
Το μονοπάτι της αποταγής δεν είναι ένα μονοπάτι αυτοβασανισμού ή ασκητισμού. Είναι ένα μονοπάτι εσωτερικής ελευθερίας, μια ελευθερία που έρχεται από το να αφήνεις την ανάγκη να ελέγχεις, να κατέχεις και να ταυτίζεσαι με τον κόσμο. Είναι η ελευθερία να είσαι πλήρως παρών σε κάθε στιγμή, να βιώνεις τη ζωή στην πληρότητά της χωρίς προσκόλληση ή κρίση.
Καθώς αποτάσσουμε τις ψευδαισθήσεις του κόσμου, δεν απορρίπτουμε τη ζωή· αγκαλιάζουμε την αλήθεια της ζωής. Βαδίζουμε στο Φως της Αλήθειας, που αποκαλύπτει την αιώνια φύση της ύπαρξής μας. Αυτό είναι το μοναδικό πεπρωμένο που έχει ο άνθρωπος από τη φύση του — να επιστρέψει στην πηγή, να αφυπνιστεί στην Πραγματικότητα που βρίσκεται πέρα από τις ψευδαισθήσεις του κόσμου.
Και έτσι, βαδίζουμε στο μονοπάτι της αποταγής, όχι με απόγνωση ή ήττα, αλλά με χαρά και ευγνωμοσύνη. Γιατί με κάθε βήμα, πλησιάζουμε πιο κοντά στο Φως, και με κάθε βήμα, αποβάλλουμε τις βαριές αλυσίδες της προσκόλλησης που μας έχουν δεσμεύσει για τόσο καιρό. Καθώς αντικρίζουμε τον Ήλιο της Αλήθειας, λουζόμαστε στη θεϊκή του ακτινοβολία και μεταμορφωνόμαστε. Δεν είμαστε πλέον ξεχωριστοί από το Ένα. Είμαστε Ένα με την Αλήθεια, και σε αυτή την ένωση, βρίσκουμε την απόλυτη ειρήνη και απελευθέρωση.
Στο τέλος, συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει ταξίδι, καμία απόσταση να διανύσουμε. Γιατί η Πραγματικότητα που αναζητούμε δεν βρίσκεται κάπου εκεί έξω — βρίσκεται μέσα μας, περιμένοντας να ανακαλυφθεί. Είναι η αληθινή φύση της ύπαρξής μας, η ουσία του ποιοι είμαστε. Το να ανυψωθούμε στην Πραγματικότητα δεν είναι να πάμε κάπου, αλλά να επιστρέψουμε στην αλήθεια της δικής μας ύπαρξης. Και όταν το κάνουμε, ανακαλύπτουμε ότι ο κόσμος δεν είναι πλέον ένα βάρος, αλλά μια αντανάκλαση του θείου. Σε εκείνη τη στιγμή, όλα είναι όπως πρέπει να είναι, και είμαστε στο σπίτι μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου