ΔΙΟΝΥΣΟΣ (μυθολογική αναφορά)

Ο Ζευς μετά την αφομοίωσιν εν τη φύσει αυτού, του Φανητός, κατά τον Θείον Ορφέα, απέκτησεν εκ της Νύμφης Σεμέλης τον Ζαγρέα Διόνυσον Ο Διόνυσος κατ’ αρχάς μεν υπήρξεν χθόνιος Θεότης, μετέπειτα όμως εγένετο Ουρανία Θεότης. Εις τας αλληγορικάς εικόνας του Ορφέως περί του Διονύσου είναι τοποθετημέναι υψίστης σημασίας έννοιαι, αλλά περί αυτών δεν δύναμαι παρά ελάχισrα να είπω. Η Μήτηρ του Διονύσου εικoviζει την ανελιχθείσαν ψυχήν, την υπερβάσασαν κατά την διανόησιν αυτής τα όρια της Τιτανικής φύσεως των ανθρώπων. Την ψυχήν εκείνην η οποία εδέχθη και αφομοίωσεν εν εαυτή τας ενεργητικάς δυνάμεις του Φάνητος δια των σχέσεών της προς τον πνευματικόν άρχοντα του Ουρανού Δία. Εκ των δυνάμεων αυτών εγεννήθη ο Διόνυσος και δια τούτο είναι τέκνον του Θεού Διός και της Περσεφόνης ή Σεμέλης. Αλλά η Σεμέλη, παρά την υπέροχον διανόησιν αυτής έζη εντός της Τιτανική φύσεως των ανθρώπων και ως εκ τούτου είχεν αμέσους σχέσεις προς τους Τιτάνας και συνεπώς ο γεννηθείς Διόνυσος είχεν διπλήν φύσιν, τιτάνας εκ της μητρός του και θεός εκ του πατρός του.

Οι Τιτάνες γνωρίζοντες την διπλήν φύσιν του Διονύσου εβουλεύθησαν να κατασπαράξουν αυτόν και εις στιγμήν κατά την οποίαν ο Διόνυσος ήτο προσηλωμένος εις εν κάτοπτρον βλέπων την μορφήν του, εικών η οποία προδίδει αλληγορικώς (κατά τον Θείον Ορφέα) την Τιτανικήν των ανθρώπων φύσιν, επέπεσαν κατ’ αυτού και τον κατεσπάραξαν διαμελίσαντες δε την φύσιν αυτού την κατέφαγον. Οι κατασπαράξαντες τον Διόνυσον Τιτάνες ήσαν επτά τον αριθμόν και διεμέλισαν την φύσιν αυτού εις επτά μέρη, όσοι είναι οι πλανήται οι επιδρούντες εις το γήινον περιβάλλον. Έκτοτε, απεκάλυψεν ο Θείος Ορφεύς, πάσαι αι ανθρώπιναι φύσεις φέρουν μέρος της διπλής φύσεως του Διονύσου, αλλά τούτο δεν δύναται να φέρει τας ψυχάς αυτών εις το γένος των αθανάτων. Δια να γίνει αυτό, πρέπει εις τας φύσεις αυτάς να αφομοιωθεί ολόκληρος η φύσις του Διονύσου.

Κατά τον διαμελισμόν της φύσεως του Διονύσου έσπευσεν εκ του Ουρανού η Θεά της Σοφίας και έλαβε την καρδίαν του, την μετέφερε και την παρέδωσε εις τον Θεόν Δία. Την καρδίαν του Διονύσου εχρησιμοποίησεν ο Θεός Ζευς προς δημιουργίαν του νέου Διονύσου, του Ουρανίου Διονύσου και είναι πλέον αυτός, όχι ο Διόνυσος ο Ζαγρεύς, η χθονία Θεότης, αλλά ο Διόνυσος ο Ελευθερεύς, εκείνος εις τον οποίον ανέθεσεν ο Θεός Ζεύς την απελευθέρωσιν των ανθρωπίνων ψυχών από τας Τιτανικάς αυτών φύσεις. Συνεπώς Διόνυσος Ελευθερεύς είναι εκείνος ο οποίος μεταφέρει τας ψυχάς των ανθρώπων δια γάμου (δηλ. συζεύξεως) τελουμένου μετ’ αυτών, εις τας φύσεις των αθανάτων. Τούτο επιτυγχάνεται όταν η διανόησίς των αποκτά την δυνατότητα να δέχεται τας ενεργείας (συζευγνύεται) μετά των πέραν των Τιτανικών φύσεων των ανθρώπων οντοτήτων.