ΧΡΕΜΥΛΟΣ Παμπόνηρε, και γιατί δεν το ‘λεγες τόσο καιρό, πως είσαι ο Πλούτος;
ΚΑΡΙΩΝΑΣ Συ είσαι ο Πλούτος και με τέτοια χάλια; Τι λες μωρέ; Εσύ είσαι ο Πλούτος;
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Ο ίδιος ο Πλούτος;
ΠΛΟΥΤΟΣ Ο ίδιος και αυτοπροσώπως.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Πούθε λοιπόν μας ήρθες έτσι βρωμισμένος;
ΠΛΟΥΤΟΣ Απ’ τον Πατροκλή (Πλούσιο Αθηναίο που δε λουζότανε απ’ την τσιγγουνιά του) που δε λούστηκε ποτέ απ’ τον καιρό που γεννήθηκε.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Για πε μου τώρα, πώς τα μάτια σου έχασες;
ΠΛΟΥΤΟΣ Ο Δίας μου την έσκασε από φθόνο και ζήλια των ανθρώπων. Όταν ήμουν νέος φοβέριζα πως θα πηγαίνω μόνο στους τίμιους τους σοφούς και τους δίκαιους. Τότε μου ‘βγαλε τα μάτια για να μη μπορώ να ξεχωρίζω τους κακούς απ’ τους καλούς. Τόσο ζηλεύει τους καλούς ανθρώπους; (Ο Δίας ήθελε να μην ανταμοίβεται η Αρετή στους ανθρώπους γιατί τότε όλοι θα προσπαθούσαν να είναι ενάρετοι από συμφέρον).
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Και όμως ο Δίας τιμάται απ’ τους δίκαιους και τους καλούς και όχι τους κακούς.
ΠΛΟΥΤΟΣ Είμαι σύμφωνος.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Για πε μου. Αν ξάφνου αποχτούσες το φως σου θα έφευγες μακριά απ’ τους κακούς;
ΠΛΟΥΤΟΣ Και βέβαια θ’ άφευγα.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Θα πήγαινες στους τίμιους, τους δίκαιους και τους καλούς.
ΠΛΟΥΤΟΣ Μα, ούτε λόγος να γίνεται. Παρ’ ότι έχω πολύ καιρό να ιδώ κανένα απ’ αυτούς.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Μα ούτε εγώ που βλέπω, δεν είδα κανένα τίμιο.
ΠΛΟΥΤΟΣ Τώρα μάθατε τα δικά μου. Αφήστε με να φύγω.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Όχι για το Θεό. Τώρα ίσα-ίσα σε θέλουμε κοντά μας να σε κρατάμε πιο δυνατά.
ΠΛΟΥΤΟΣ Καλά το ‘λεγα πως δύσκολα θα ξεμπέρδευα από σας.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Σε παρακαλώ να μην επιμένεις να φύγεις, γιατί όσο και να ψάξεις δε θα βρεις άλλο καλόβολο άνθρωπο από μένα.
Δεν υπάρχει άλλος από μένα.
ΠΛΟΥΤΟΣ Όλοι οι άνθρωποι έτσι λένε. Κι όταν με κάνουν δικό τους και γίνουν πλούσιοι, τότες ξεπερνούνε τα όρια της κακίας και της αδικίας και γίνονται όλοι καθίκια του κερατά.
ΠΕΝΙΑ Με κοροϊδεύεις βλέπω. Δεν κουβεντιάζεις σοβαρά. Εγώ φτιάχνω πιο καλούς ανθρώπους στην μορφή και στο μυαλό απ’τον Πλούτο.
Εσύ φτιάχνεις κοιλαράδες και χονδροποδαράδες σιχαμερούς, ενώ εγώ λυγερούς και στη μάχη φοβερούς.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Λυγερούς από την πείνα!
ΠΕΝΙΑ Δικό μου δώρο είναι η φρόνηση που λέω και η σεμνότη που χαρίζω, όχι την ξετσιπωσιά και παραλυσία όπως ο Πλούτος.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Το να κλέβεις και τα άλλα είναι η πολλή σεμνότη!
ΒΛΕΨΙΔΗΜΟΣ Μα τον Δία, πώς μπορείς και δεν σε πιάνουν!
ΠΕΝΙΑ Και οι ρήτορες ακόμα, που φτωχοί αρχίζουν δίκια στο λαό και την Πολιτεία, σαν πλουτίσουν απ’ το δημόσιο χρήμα, τότε αρχίζουν μονομιάς την αδικία, αρχίζουν και ζημιώνουν το λαό, τη Δημοκρατία και την Πατρίδα.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Την πάσα αλήθεια λες καϋμένη κι ας είσαι κουτσομίτα γιατί θέλεις να μας τουμπάρης πως ανώτερη απ’ τον πλούτο είναι τάχατες η φτώχεια.
ΠΕΝΙΑ Φλυαρείς και κοπανάς αέρα. Δεν μπορείς να μ’ αντικρούσης.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Τότε γιατί όλοι σ’ αποφεύγουν, αί;
ΠΕΝΙΑ Γιατί τους κάνω πιο καλούς ανθρώπους. Τα παιδιά δεν χωνεύουν τους γονείς τους γιατί θέλουν το καλό τους. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις το σωστό.
ΧΡΕΜΥΛΟΣ Κι ο Δίας δηλαδή το σωστό δεν το γνωρίζει; Τί και κείνος είναι πλούσιος.
ΒΛΕΨΙΔΗΜΟΣ Και σε μας στέλνει τη φτώχεια.
ΠΕΝΙΑ Το μυαλό σου το κλούβιο. Βρε μυαλά ξεμυαλισμένα. Ο Δίας είναι φτωχός. Γιατί τους νικητάδες κάθε πέντε χρόνια στον αγώνα κάνοντας των Ολυμπίων με στεφάνια θα τιμούσε αγριελιάς. Σαν ήταν πλούσιος θάδινε μαλαματένια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου