Να θυμάσαι να διατηρείς ατάραχο το πνεύμα σου
στις δυσχερείς περιστάσεις, παρόμοια και στις ευχάριστες
στιγμές να το προστατεύεις από την υπερβολική
χαρά, μελλοθάνατε Δήλλιε,
είτε ζήσεις όλον τον καιρό περίλυπος,
είτε κατά τις εορταστικές ημέρες ξαπλωμένος
σε απόμακρη χλόη ευφραίνεσαι
με το παλαιότερο κρασί.
Για ποιο λόγο το θεόρατο πεύκο και η λεύκα αγαπούν
να σχηματίζουν με τα κλαδιά τους μια φιλόξενη σκιά;
Γιατί το τρεχούμενο νερό σπεύδει
επίπονα σε λοξό ρυάκι;
Δώσε εντολή να φέρουν εδώ το κρασί, τα αρώματα
και τα πάρα πολύ βραχύβια άνθη του τερπνού
τριαντάφυλλου, όσο το επιτρέπουν τα πράγματα,
η ηλικία και τα μαύρα νήματα των τριών αδερφών*.
Θα αποχωρήσεις από τα άλση που αγόρασες, την κατοικία
και την έπαυλή σου, που λούζει ο ξανθός Τίβερης,
θα αποχωρήσεις και ιδιοκτήτης, του σε ύψος
συσσωρευμένου πλούτου θα γίνει ο κληρονόμος σου.
Δεν υπάρχει καμιά διαφορά είτε ζεις κάτω από
τον ουρανό πλούσιος και καταγόμενος από τον αρχαίο
Ίναχο είτε πτωχός ευτελέστατης καταγωγής.
Είσαι θύμα του ανηλεούς Άδη.
--------------------
*Εννοεί τις τρεις Μοίρες (Parcae), Κλωθώ, Λάχεσι και Άτροπο.
Ορατίου, Ωδές Β΄-3
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου