Ο ανταγωνισμός κάνει το πέσιμο πιο ενδιαφέρον;

Κοιτιέστε εδώ και κανένα δεκάλεπτο από το απέναντι τραπέζι στο αγαπημένο μπαράκι που αποφάσισες να βγεις απόψε. Σου αρέσει κι αρέσεις κι εσύ στο άτομο αυτό και το ξέρετε κι οι δύο, μα κανένας δεν κάνει την κίνηση ώστε τα βλέμματα να γίνουν λέξεις γνωριμίας κι οι λέξεις παιχνίδια ερωτικά. Κάθε φορά που θα βγεις και θα πας στο ίδιο μέρος, αναμένεις πότε θα ξαναβρεθούν τα βλέμματά σας και θα πάρει το φλερτ φωτιά. Αυτή η έξαψη του κυνηγιού είναι που κρατάει το μυστήριο αναμμένο στο κόκκινο και τη φαντασία σε επίπεδα ψηλότερα κι απ’ την οροσειρά των Ιμαλαΐων.

Για πολλούς το φλερτ ξεκινάει ακριβώς εκεί, στο άπιαστο, σε αυτό που το κυνηγούν πολλοί μα κανένας δεν κατάφερε να το αιχμαλωτίσει, σε εκείνο το πρόσωπο που μοιάζει τόσο μοιραίο. Γιατί άλλωστε να φλερτάρει κάνεις αν δε νιώσει τον ανταγωνισμό να ρέει; Άμα δε νιώσει την έξαψη του κυνηγιού και τελικά τον θρίαμβο της κατάκτησης;

Ο ανταγωνισμός στη γενικότερη μορφή του υπάρχει σε όλους τους τομείς της ζωής. Είτε αυτός έχει να κάνει με τη δουλεία, τις φιλίες ή στην περίπτωσή μας με το ερωτικό παιχνίδι, ο ανταγωνισμός είναι ίσως η κινητήρια δύναμη που ωθεί τον κόσμο στο να γίνεται καλύτερος. Η ανάγκη του ανταγωνισμού δεν πηγάζει μόνο από την ανάγκη μας να υπερέχουμε, αλλά εμφανίζεται κυρίως από την ανάγκη μας να μας αναγνωρίζουν ως πιο σημαντικούς.

Έτσι, με το που νιώσουμε ότι υπάρχει ανταγωνισμός, ξεθάβουμε κάνα δύο στρατηγικές που είχαμε κρυμμένες, δύο τρία κόλπα και καμία δεκαριά άλλες ιδέες για να κερδίσουμε τη μάχη. Είναι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων εκεί έξω που έχει κλειδώσει στο μυαλό του το φλερτ με τον ανταγωνισμό σαν ζευγάρι από κάλτσες, πάντα μαζί! Και για πολλούς το φλερτ παίρνει την ίδια ακριβώς μορφή με το παραδοσιακό κυνήγι. Δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά κάμποσα χρόνια πριν, φλερτ θεωρούσαμε μόνο το «ερωτικό κάλεσμα» του άντρα προς την γυναίκα και η μάχη ανάμεσα σε άλλα αρσενικά για το ποιος θα την κατακτήσει -μοιάζει αστείο πια. Φανταστείτε το σαν μια ζούγκλα όπου όλα τα λιοντάρια μάχονται για να κερδίσουν τη λιονταρίνα. Σαφώς και τα πράγματα έχουν αλλάξει στις μέρες μας και το φλερτ έρχεται από τους πάντες προς τους πάντες. Ωστόσο, αυτό που δεν έχει αλλάξει για αρκετούς είναι αυτό το ερωτικό παιχνίδι που βιώνεται μόνο αν υπάρχει έντονος ανταγωνισμός.

Ο άνθρωπος, από τη φύση του, πολύ συχνά επιθυμεί αυτά που δεν έχει, μα έχουν οι άλλοι. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στο ερωτικό παιχνίδι είναι πολύ συνηθισμένο να επιθυμήσουμε κάτι το οποίο είτε έχει κάποιος άλλος, είτε θέλουν πολλοί. Μας αρέσει ο αγώνας μέχρι να κατακτήσουμε κάτι με κόπο κι ιδρώτα κι όχι να το πάρουμε με δύο απλές κινήσεις. Μας εξιτάρει που νιώθουμε την αίγλη του ανταγωνισμού και γινόμαστε δημιουργικοί για να μπορέσουμε να πετύχουμε τον στόχο μας, που δεν είναι άλλος από το να μας επιλέξουν ανάμεσα από άλλους μέσα από το δικό μας φλερτ.

Ταυτόχρονα, ο ανταγωνισμός στο φλερτ φέρει μαζί το, τη ζήλια Αν δε ζηλεύαμε έστω και λίγο αυτό που δεν έχουμε, πώς αλλιώς θα παλεύαμε για να το πάρουμε; Έτσι λοιπόν η ζήλια λειτουργεί κι αυτή ως καύσιμο που μας πεισμώνει να προσπαθήσουμε περισσότερο να κατακτήσουμε το άτομο που επιθυμούμε. Όσο πιο πολύ νιώθουμε τη ζήλια και τον ανταγωνισμό, τόσο πιο πολύ ελκόμαστε, όπως η μέλισσα στο μέλι. Κι όσο πιο πολύ ελκόμαστε, τόσο πιο πολύ αγωνιζόμαστε και φλερτάρουμε με διάφορους τρόπους ώσπου να θριαμβεύσουμε.

Κι από την άλλη, άπαξ και νιώσουμε ότι χάθηκε ο ανταγωνισμός στο φλερτ, το «αντικείμενο του πόθου» παύει να μας τραβάει τόσο. Δεν αγωνιζόμαστε πια για το ποιος θα το κερδίσει κι αφήνουμε το φλερτ να χάσει τη μαγεία του. Άλλωστε, είναι πολύ λίγοι που θα φλέρταραν με ή χωρίς ανταγωνισμό. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα πιάσεις τον εαυτό σου να φλερτάρει, κοίταξε λίγο να δεις αν είσαι κι εσύ ο κυνηγός που θέλει να νιώθει τον ανταγωνισμό να τρέχει για να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά. Κι αν είναι έτσι, may the best one win!