Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις είναι εντελώς περιττές. Μεγαλύτερη σημασία πιθανός να έχει μια σιωπηρή παρουσία δίπλα σου, την στιγμή που δοκιμάζεσαι, παρά ανούσιες φλυαρίες.
Κάποιες στιγμές το να είναι κανείς σιωπηλός παρατηρητής , μπορεί να κατανοήσει πολύ καλύτερα αλλά και να εμβαθύνει πολύ περισσότερο στις καταστάσεις που τον απασχολούν, πριν η κριτική και τα βιαστικά συμπεράσματα έρθουν να θολώσουν την σκέψη. Αυτό εφαρμόζεται τόσο στις διαπροσωπικές μας σχέσεις αλλά και γενικότερα.
Έχει τεράστιο ενδιαφέρον το πώς ένας σιωπηλός νους μπορεί συχνά να γαληνέψει, μέσα στη θύελλα των απόψεων των αμαθών ανθρώπων.
Τελικά μήπως η σιωπή είναι το πραγματικά δυνατό όπλο του νου απέναντι στα πάντα;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου