Κινήσου μέσα στο πλήθος, αλλά να μην είσαι ποτέ μέρος του

Αν η ζωή σου εξαρτάται από την έγκριση των άλλων, τότε ζεις μια ζωή που δεν είναι αυθεντική. Ποτέ δεν ζεις τη δική σου ζωή. Ζεις απλώς μια ζωή την οποία εγκρίνουν οι άλλοι. Τότε η ζωή γίνεται ψεύτικη, κάλπικη κι εσύ γίνεσαι δυστυχισμένος, μίζερος, ψεύτικος. Νιώθεις απογοήτευση, ότι η ζωή δεν έχει κανένα νόημα.

Η ζωή μπορεί να έχει νόημα μόνο όταν είναι πραγματική. Και πραγματική ζωή σημαίνει ότι δεν σκοτίζεσαι για το τι λένε οι άλλοι.

Εσύ απλώς ασχολείσαι με αυτό που μπορείς να είσαι, όχι με αυτό που προσδοκούν η εγκρίνουν οι άλλοι.

Απλώς ξέχνα τους άλλους, σαν να είσαι μόνος σου.

Κινήσου μέσα στο πλήθος, αλλά να μην είσαι ποτέ μέρος του.

Γιατί οι άλλοι θα έπρεπε να ασχολούνται μαζί σου; Εκείνοι είναι νευρωτικοί και το να ασχολείσαι μαζί τους είναι και πάλι μια νεύρωση, μια καθρεφτισμένη νεύρωση.

Ο άνθρωπος που είναι υγιής δεν σκοτίζεται για τους άλλους, δεν έχει καμία κρίση για τους άλλους. Αν θέλουν να είναι δημιουργικοί, ωραία. Αν θέλουν να είναι τρελοί, πάλι ωραία. Είναι η δική τους ζωή και τελικά εκείνοι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτήν. Έτσι, ο άνθρωπος που είναι υγιής δεν κρίνει ποτέ κανέναν και ποτέ δεν ζητάει τη γνώμη κανενός.

Το ίδιο το γεγονός ότι ζητάς τη γνώμη τους, δείχνει ότι μέσα σου ταλαντεύεσαι, ότι δεν στηρίζεσαι στον εαυτό σου και χρειάζεσαι στήριγμα από τους άλλους.

Μόλις σήμερα διάβασα ένα ανέκδοτο:

Ένας άντρας μπαίνει σε ένα τρένο που έγραφε ότι πηγαίνει στο Λονδίνο, ρωτάει όμως έναν άνθρωπο που καθόταν μέσα στο βαγόνι:
“Αυτό το τρένο πηγαίνει στο Λονδίνο;” Ο άνθρωπος λέει “ναι”, αλλά επειδή διαβάζει την εφημερίδα του, η απάντησή του ακούστηκε κάπως αβέβαιη, οπότε ο άντρας δεν πείθεται. Ξαναρωτάει τον ίδιο άνθρωπο: “Κύριε, όντως πηγαίνει στο Λονδίνο;” Ο άλλος απαντάει: “Ναι, όντως πηγαίνει στο Λονδίνο” Τώρα όμως είναι θυμωμένος, επειδή έχει διακόψει το διάβασμα της εφημερίδας.
Ένας άλλος επιβάτης ρωτάει τον αβέβαιο άντρα: “Δεν ξέρεις να διαβάζεις; Παντού γράφει ότι το τρένο πηγαίνει στο Λονδίνο!” Τελικά ο άντρας πείθεται κι ετοιμάζεται να καθίσει, ενώ το τρένο είναι έτοιμο να φύγει. Εκείνη τη στιγμή, ένας αργοπορημένος επιβάτης μπαίνει τρέχοντας στο βαγόνι, χωρίς να διαβάσει που πηγαίνει και ρωτάει τον άντρα της ιστορίας: “Αυτό το τρένο πηγαίνει στο Λονδίνο;” Κι ο άντρας απαντάει: “Ωχ, με κάνατε πάλι να μην είμαι σίγουρος!”

Αυτό κάνεις κι εσύ με τον εαυτό σου. Μμ; Οποιοσδήποτε μπορεί να σε κάνει να μην είσαι σίγουρος για το αν είσαι καλός ή για το αν είσαι όμορφος. Αυτό δεν είναι αληθινό είναι, είναι ψεύτικο. Είναι αυτό που έχεις μαζέψει από τις γνώμες των άλλων.