ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἡρακλῆς Μαινόμενος (1016-1038)

ΧΟ. ὁ φόνος ἦν ὃν Ἀργολὶς ἔχει πέτρα
τότε μὲν περισαμότατος καὶ ἄπιστος Ἑλλάδι
τῶν Δαναοῦ παίδων·
τάδε δ᾽ ὑπερέβαλεν παρέδραμεν τὰ τότε
1020 κακὰ τάλανι διογενεῖ κόρωι.
μονότεκνον Πρόκνης φόνον ἔχω λέξαι
θυόμενον Μούσαις· σὺ δὲ τέκνα τρίγον᾽, ὦ
δάιε, τεκόμενος
λυσσάδι συγκατειργάσω μοίραι.
1025 αἰαῖ, τίνα στεναγμὸν
ἢ γόον ἢ φθιτῶν ὠιδὰν ἢ τίν᾽ Ἅι-
δα χορὸν ἀχήσω;
φεῦ φεῦ·
ἴδεσθε, διάνδιχα κλῆιθρα
1030 κλίνεται ὑψιπύλων δόμων.
ἰώ μοι·
ἴδεσθε δὲ τέκνα πρὸ πατρὸς
ἄθλια κείμενα δυστάνου,
εὕδοντος ὕπνον δεινὸν ἐκ παίδων φόνου,
1035 περὶ δὲ δεσμὰ καὶ πολύβροχ᾽ ἁμμάτων
ἐρείσμαθ᾽ Ἡράκλειον
ἀμφὶ δέμας τάδε λαΐνοις
ἀνημμένα κίοσιν οἴκων.

***
ΧΟΡ. Ο φόνος που έγινε στους βράχους
της Αργολίδας απ᾽ τις κόρες
του Δαναού ήταν ο πιο ξακουστός
και σ᾽ όλη την Ελλάδ᾽ απίστευτος.
Μα τούτα τα κακά τα τότες
τα παραβγήκαν και τα πέρασαν!
1020 Και για τον δύστυχο, θεογέννητο
τον γιο της μονοπαίδας Πρόκνης
έχω να ειπώ μεγάλο θάνατο,
οπού θυσιάστηκε στις Μούσες·
μα συ, ω ολέθριε, τρία παιδιά
τα ξέκαμες με λύσσας μοίρα.
Τί στεναγμό ή τί γογγυτό
ή μοιρολόι των πεθαμένων
ή τί χορό του Κάτω Κόσμου
να παίξω; Αλίμονο κι αλί!
γιά ιδέτε ανοιούν οι κλειδωνιές
1030 των παλατιών των αψηλόθυρων.
Ωιμένα!
Γιά ιδέτε τ᾽ άθλια αυτά παιδιά
πεσμέν᾽ απ᾽ τον πικρό πατέρα,
που ύπνο κοιμάται φοβερό
μετά απ᾽ τον φόνο των παιδιών του!
Και ιδού, σκοινιά και με πολλές
θηλιές πολύκομπα δεσίματα
στο κορμί γύρω του Ηρακλή
είναι δεμέν᾽ απ᾽ τις κολόνες
τις πέτρινες του παλατιού.
Και σαν πουλί, των άφτερων παιδιών θρηνώντας
1040 τον πόνο ο γέροντας, με αργόφταστο ποδάρι
πικρό ερχομό βιαζόμενος, ιδού τον, ήρθε.