Διεθνής ομάδα ερευνητών ανακοίνωσε πριν από δύο εβδομάδες ότι αναλύοντας έναν τεράστιο όγκο δεδομένων από παρατηρήσεις επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων εντόπισε μια μυστηριώδη πηγή φωτός σε απόσταση 90 εκατομμυρίων ετών φωτός. Το φως αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, ανήκει σε κάποιο κοσμικό αντικείμενο την ταυτότητα του οποίου δεν μπορούν ακόμη να διακρίνουν.Αυτό γιατί, όπως αναφέρουν, το αντικείμενο αυτό παρουσιάζει ασυνήθιστη συμπεριφορά. Το αντικείμενο έλαβε την κωδική ονομασία SDSS1133 και οι ερευνητές θεωρούν ότι πιθανότατα πρόκειται για μια μελανή οπή η οποία εξορίστηκε από τον γαλαξία στον οποίο βρισκόταν όταν αυτός συγχωνεύτηκε με κάποιον άλλον γαλαξία. Αν τελικά πράγματι πρόκειται για μια εξόριστη μαύρη τρύπα αυτή θα προστεθεί στον κατάλογο των εξόριστων κοσμικών αντικειμένων που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.
Παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer αποκάλυψαν ένα εντυπωσιακό και άγνωστο ως σήμερα φαινόμενο. Όταν υπάρχει συγχώνευση γαλαξιών συντελούνται διάφορες κοσμικές διεργασίες. Μία από αυτές συνίσταται στο ότι ορισμένα άστρα και κυρίως άστρα που βρίσκονται στις περιοχές όπου εξελίσσεται η συγχώνευση εξορίζονται. Ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ που μελέτησε τα δεδομένα του Spitzer υποστηρίζει ότι αυτά τα εξόριστα άστρα παγιδεύονται μέσα σε «κουκούλια» της σκοτεινής ύλης που περιβάλλει τους γαλαξίες.
Αποτέλεσμα του φαινομένου είναι να δημιουργείται ένα είδος φωτοστέφανου γύρω από σημεία όπου υπάρχει σκοτεινή ύλη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι μυστηριώδεις περιοδικές λάμψεις φωτός που παρατηρούνται στο υπέρυθρο φάσμα στο Διάστημα δεν προέρχονται από μακρινούς ή μικρούς και χαμηλής λαμπρότητας γαλαξίες, όπως πιστεύεται μέχρι σήμερα, αλλά από αυτά τα άστρα. Οι ειδικοί θεωρούν ότι η ανακάλυψη θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της γέννησης και εξέλιξης των πρώτων γαλαξιών του Σύμπαντος.
Αμερικανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι το ηλιακό μας σύστημα διέθετε έναν ακόμη πλανήτη, έναν γίγαντα αερίου, ο οποίος κατά τη διαμόρφωση του ηλιακού συστήματος έφυγε ή καλύτερα εκδιώχθηκε από αυτό και βρίσκεται τώρα μόνος του σε κάποιο σημείο του γαλαξία μας. Θα μπορούσε να αποτελεί μια ιστορία κοσμολογικής μυθολογίας αφού σύμφωνα με μια νέα μελέτη, ο βασιλιάς τους ηλιακού μας συστήματος, ο Δίας, χρησιμοποίησε την (βαρυτική) ισχύ του για να απομακρύνει έναν πλανήτη.
Ο Ντέιβιντ Νεσβόρνι που εργάζεται στο Ινστιτούτο Ερευνών Σάουθγουεστ στο Κολοράντο πραγματοποίησε σειρά προσομοιώσεων θέλοντας να διερευνήσει το πώς ήταν διαμορφωμένο το ηλιακό μας σύστημα πριν από περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια έτη, την ίδια δηλαδή περίοδο που δημιουργήθηκε η Γη. Όπως διαπίστωσε, οι πλανήτες εκείνη την εποχή κινούνταν ελεύθερα και δεν είχαν αποκτήσει τη θέση και την τροχιά γύρω από τον Ήλιο που έχουν σήμερα.
Προχωρώντας σε προσομοιώσεις με βάση τους υπάρχοντες πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και τις κινήσεις τους, ο ερευνητής έβλεπε ότι σε καμία περίπτωση και σε κανένα σενάριο το ηλιακό μας σύστημα δεν εξελισσόταν στη μορφή που το γνωρίζουμε. Όταν όμως πρόσθεσε στην κοσμική εξίσωση και έναν ακόμη πλανήτη τότε οι πιθανότητες σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος στη σημερινή του μορφή πολλαπλασιάζονταν.
Σύμφωνα με τον Νεσβόρνι ο πλανήτης αυτός ήταν ένας μεγάλος πλανήτης αερίου μεγέθους ανάλογου με αυτό του Ποσειδώνα και του Ουρανού. Η πρόσφατη ανακάλυψη πλανητών που βρίσκονται μόνοι τους απομονωμένοι σε διάφορα σημεία του Διαστήματος μακριά από άστρα και ηλιακά συστήματα υποχρεώνει την επιστημονική κοινότητα να κοιτάξει με ενδιαφέρον τη μελέτη του Νεσβόρνι και να μην την αγνοήσει, όπως πιθανώς θα συνέβαινε αν την παρουσίαζε πριν από λίγο καιρό. Ο ερευνητής υποστηρίζει ότι ο εξόριστος πλανήτης βρίσκεται απομονωμένος σε κάποιο σημείο του Γαλαξία και αποτελεί πλέον έναν σκοτεινό παγωμένο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου