Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τη φιλία ιερή και την τοποθετούν ψηλότερα απ’ τον έρωτα στην προσωπική λίστα σημαντικών καταστάσεων, εννοιών ή συναισθημάτων. Κι αυτό γιατί πιστεύεται πως είναι κάτι σταθερό, πιο ειλικρινές και καθαρό, μόνιμο κι ανιδιοτελές. Η πραγματικότητα, όμως, όπως σε όλα τα θέματα έτσι κι εδώ είναι πολυπαραγοντική, όσο πολύπλευρες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις κι εμπειρίες του καθενός από μόνες τους.Πόσο εύκολο είναι άραγε να βρούμε έναν αληθινό αμοιβαίο έρωτα πέρα από ανεκπλήρωτες ή εκπληρωμένες καψούρες, ώριμο ως προς τις επιθυμίες του μα και παθιασμένο σαν έφηβο στα ντουζένια του, που να πιστεύει στον εαυτό του, να ξέρει να δίνει την εγωιστική έστω αγάπη του δίχως μέτρα και σταθμά, που να φωνάζει δυνατά την ύπαρξή του χωρίς δισταγμούς και που η αγκαλιά του να αποτελεί καύλα και στήριγμα μαζί; Πόσο εύκολο είναι να πέσουμε πάνω στον άνθρωπο που θα θέλουμε και θα θέλει να γίνει τόσο εραστής ή ερωμένη μας όσο και σύντροφος, φίλος και συνοδοιπόρος μας στα σκαμπανεβάσματα της ζωής μας;
Καθόλου θα έλεγε κανείς και δικαίως. Η σπανιότητα ενός τέτοιου έρωτα όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι υπάρχει και σε μια τέτοια περίπτωση είναι άδικο να τον τοποθετεί κανείς κάτω απ’ τη φιλία διότι πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα εξίσου μεγαλειώδη -όταν είναι αληθινά. Επιπλέον –κι εδώ κρύβεται ένα απ’ τα κλειδιά ενός τέτοιου έρωτα– στην περίπτωση αυτή το ταίρι μας είναι παράλληλα και φίλος μας. Δίπλα του νιώθουμε άνετα, είμαστε ο εαυτός μας, όσο κι οι ίδιοι τον ξέρουμε, γιατί γνωρίζουμε πως γι’ αυτόν ακριβώς μας ερωτεύτηκε όπως και το αντίστροφο. Δε χρειάστηκε να κρύψουμε ή να εξωραΐσουμε κανένα μας κομμάτι προκειμένου να εντυπωσιάσουμε ο ένας τον άλλον, δε χρειάστηκαν ποτέ τσαλίμια, ούτε ψεύτικα λόγια.
Καψουρευτήκαμε ο καθένας τα καλά και τα στραβά του άλλου, το mind fucking μεταξύ μας ήταν αυθόρμητο κι αβίαστο γι’ αυτό και πιο καυλωτικό από κάθε και καλά μυστήριο παιχνιδάκι στρατηγικής. Γουστάραμε απ’ την αρχή όχι μόνο τα γυμνά κορμιά μας αλλά ακόμη περισσότερο τις γυμνές μας ψυχές. Με αυτόν τον άνθρωπο δε χρειάζεται να κρυβόμαστε για να μη θεωρηθούμε δεδομένοι, γιατί πολύ απλά δε χορταίνουμε αυτό που στ’ αλήθεια έχουμε, δε χορταίνουμε όσα στ’ αλήθεια είμαστε και ξέρουμε πολύ καλά πως το ότι είμαστε αληθινοί δε σημαίνει ότι απομυθοποιούμαστε.
Δε χρειάζεται να κρατάμε μυστικά απ’ τον άνθρωπό μας ώστε να μη χαθεί μεταξύ μας το μυστήριο. Οι θερμοκρασίες ενός τέτοιου έρωτα διατηρούνται υψηλές απ’ τις προσωπικότητες των μελών του. Γινόμαστε απρόβλεπτοι, κρατάμε σε εγρήγορση ο ένας τον άλλον με μικρές ή μεγάλες εκπλήξεις, σπάμε την καθημερινότητα διατηρώντας τη διάθεση και το πάθος ανάμεσά μας αμείωτο, το παιχνίδι και το φλερτ δε σταματούν ποτέ, δε δένουμε στο μυαλό μας τη μόνιμη ύπαρξη του άλλου στη ζωή μας, είμαστε παρόντες και τα δίνουμε όλα, όπως την αιώνια στιγμή της έκρηξης του πρώτου μας φιλιού.
Ο έρωτας δε διατηρείται με μυστικά και μισόλογα, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι. Όλα αυτά δεν είναι παρά ανόητα παιδιαρίσματα που αποτελούν ένα σαδομαζοχιστικό κρυφτούλι ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θέλουν ούτε απ’ τον ίδιο τους τον εαυτό -πόσο μάλλον απ’ το μεταξύ τους. Αν δε μιλάς στον άνθρωπό σου τότε υποτιμάς κι εκείνον και τη σχέση σας και το ζήτημα δεν έγκειται στο ότι διαλύεται το μυστήριο ανάμεσά σας όταν είσαι ειλικρινής, αλλά στο ότι είτε δε νιώθετε άνετα ο ένας με τον άλλον είτε δε νιώθετε τόσα πολλά ώστε να ανοιχτείτε. Ο άνθρωπός μας δεν είναι γλάστρα στη ζωή μας. Αν επιδιώκουμε κάτι βαθύτερο από μια ακόμη σχέση για να περνάει η ώρα και να μη νιώθουμε μόνοι κι ανέραστοι, τότε η συζήτηση κι ειλικρίνεια επιβάλλονται.
Το πολυπόθητο μυστήριο μεταξύ δυο ανθρώπων διατηρείται για όσο πρόκειται να διατηρηθεί με βάση τις πολύπλευρες προσωπικότητές τους που θα ανακαλύπτουν μαζί καθημερινά, με βάση την αυτοπεποίθησή τους, που θα τους κάνει να στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλον γεμάτοι πάθος για τη ζωή και το άγνωστό της, με βάση τα νέα πράγματα που θα θέλουν να εξερευνήσουν βάζοντας οι ίδιοι χρώμα στην καθημερινότητά τους, με βάση το ότι δε θα επιτρέψουν σε κανέναν και σε τίποτε να τους μιζεριάσει, με βάση το ότι θα βάζουν πάντα στη λίστα των προτεραιοτήτων τους ψηλότερα ο ένας τον άλλον, με βάση το ότι η καύλα των κορμιών τους δε θα μπει ποτέ σε δεύτερη μοίρα, με βάση το ότι αντί να φοβούνται τις αλήθειες τους θα τις υποστηρίζουν αγέρωχα και ντόμπρα -κι όλα αυτά όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή δε θα μπορούν αλλιώς.
Η ειλικρίνεια δεν είναι ντεκαυλέ. Η αυτοπεποίθηση της άνεσής μας να είμαστε ο ένας απέναντι στον άλλον ανοιχτοί είναι ό,τι πιο ερεθιστικό θα μπορούσε να υπάρξει σε μια σχέση που ξέρει τι ζητάει απ’ τον ίδιο της τον εαυτό. Αν δε σου βγαίνει να μιλήσεις για όλα όσα σε ανησυχούν και σε απασχολούν στον άνθρωπό σου τότε ποιο το νόημα να είστε πραγματικά μαζί;
Σχέση από σχέση διαφέρει. Άλλες βασίζονται στη σεξουαλική έλξη και μόνο, άλλες στη συντροφικότητα και μόνο κι άλλες μπορούν να τα συνδυάσουν, αποτελώντας εν τέλει το ζητούμενο. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα τρέξεις πρώτα και μόνο στο φίλο σου να μιλήσεις για ό,τι σε προβληματίζει σκέψου γιατί δε θέλεις να δώσεις μια ευκαιρία στον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου να σου δείξει πως είναι εκεί για σένα. Είστε άραγε όντως μαζί ή είστε επιλεκτικά μαζί;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου