Ο ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΣΕΤΣΟΥΑΝ

Στην παραβολή Ο ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΣΕΤΣΟΥΑΝ που τελείωσε το 1941 ο Μπρεχτ θέτει το ερώτημα:

Μέχρι ποιο σημείο μπορεί να παραμείνει καλός ο άνθρωπος που ζει μέσα σ’ εξευτελιστικές συνθήκες;

Τρεις Θεοί που κατέβηκαν στη γη διασχίζουν όλο το Σετσουάν αναζητώντας ένα καλόψυχο άνθρωπο. Ενώ από παντού τους έδιωχναν, μόνον η πόρνη Σεν Τε δέχεται να τους φιλοξενήσει. Φεύγοντας οι θεοί, για να την ανταμείψουν της δίνουν χρήματα με τα οποία η Σεν Τε αγοράζει ένα καπνοπωλείο και αποφασίζει στο εξής να ζήσει κάνοντας το καλό.

Αμέσως όμως η φήμη της καλοσύνης της θα προσελκύσει στο μαγαζί της πλήθος φτωχών και απατεώνων που θα ζουν σε βάρος της.

Μην αντέχοντας την εκμετάλλευση που υφίσταται από φτωχούς και πλούσιους, η Σεν Τε αναγκάζεται να εφεύρει έναν αδίστακτο ξάδερφο, τον Σούϊ Τα, που εμπνέει φόβο στους φτωχούς και σεβασμό στους πλούσιους, και που ξέρει να εφαρμόζει κατά γράμμα τους ανελέητους νόμους της αγοράς.

Μεταμφιέζεται λοιπόν, η Σεν Τε σε Σούϊ Τα και έτσι κατορθώνει να σώσει το μαγαζάκι της απ’ τους τρακαδόρους.

Γίνεται καπνοβιομήχανος και εκμεταλλεύεται τους φτωχούς που πριν βοηθούσε.

Η καλοσυνάτη Σεν Τε απέτυχε, ο ανηλεής Σούϊ Τα θριαμβεύει.

“Μπορεί λοιπόν ο άνθρωπος να είναι καλός;”

“Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Αφού οι κοινωνικές συνθήκες δεν μας επιτρέπουν να είμαστε καλοί, πρέπει ν’ αρχίσουμε αλλάζοντας τις συνθήκες”.

Ακόμη και οι θεοί δεν μπορούν να βοηθήσουν πια σε τίποτα.

ΘΕΟΣ:
“Α, πολύ ωραίος μα την αλήθεια αυτός ο κόσμος!
Παντού δυστυχία, προστυχιά και απελπισία!
Ακόμα και τα τοπία κατάντησαν αποκρουστικά: Τα όμορφα δέντρα είναι κουτσουρεμένα κι έχουν γίνει τηλεγραφόξυλα, και πέρα από τα βουνά, βαριά σύννεφα καπνού και βροντές από κανόνια!
Πουθενά, πουθενά ούτε ένας καλός άνθρωπος!”.

ΘΕΟΣ:
“Φοβάμαι πως οι οδηγίες μας όλες είναι για πέταμα.
Οι άνθρωποι σκοτώνονται στη δουλειά, ίσα – ίσα για τον επιούσιο.
Οι καλές προθέσεις τούς φέρνουν στο χείλος της αβύσσου κι οι καλές πράξεις τους γκρεμίζουν μέσα σ’ αυτήν!”

ΚΟΙΝΟ:
“ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ;”
“Πολυαγαπημένο μου κοινό, το ξέρω πως η λύση αυτή τίποτα δεν αξίζει.
Το πώς θα πάψει αυτό το κακό ψάχτε να το βρείτε μονάχοι σας.
Πήγαινε, ψάξε, αγαπημένο μου κοινό, μια κατάλληλη λύση πρέπει να υπάρχει.

ΠΡΕΠΕΙ! ΠΡΕΠΕΙ!”
Με την παραβολή αυτή, ο Μπρεχτ εξηγεί με απλό τρόπο τα πολύπλοκα φαινόμενα της κοινωνίας μας (τον πόλεμο, τον πληθωρισμό, τη θρησκεία, τον ρατσισμό κλπ).
Δεν αρκείται στη νατουραλιστική αναπαράσταση αλλά αναλύει μεθοδικά τους μηχανισμούς λειτουργίας αυτών των φαινομένων.

ΜΠΡΕΧΤ