Όταν τα αγαπημένα πρόσωπα σε πληγώνουν

Άδειασμα
Και ποιος δεν έχει υποστεί κάποια στιγμή στη ζωή του ένα «άδειασμα;», μια μικρή ή μεγάλη προδοσία…
 Το αγαπημένο πρόσωπο που βρέθηκε να σας απατάει…
 Το αγαπημένο πρόσωπο που σας είπε ψέματα…
 Το αγαπημένο πρόσωπο που σας εκμεταλλεύτηκε..
 Το συγγενικό πρόσωπο με το χαμόγελο που πίσω από την πλάτη σας ενέργησε
εναντίον σας… Το ευγενικό άτομο στον επαγγελματικό σας χώρο που προσπάθησε να σας
βλάψει…
 Το φιλικό πρόσωπο που σας υποσχέθηκε κάτι αλλά σας ‘έριξε’…
 Το φιλικό πρόσωπο που άρχισε να διαδίδει ψέματα και φήμες για εσάς…
 Εγκατάλειψη, απώλεια, ψεύτικες υποσχέσεις, κούφια λόγια και καθόλου πράξεις…
 Ένας φίλος δε σας έκανε like, έγραψε αρνητικά σχόλια για εσάς, σας διέγραψε από
φίλο του στο Facebook..

Όλα τα παραπάνω είναι καθημερινά παραδείγματα «αδειάσματος», δηλαδή συναισθηματικής προδοσίας. Και η προδοσία πονάει… Όταν ανακαλύψουμε ότι ένα άτομο που αγαπάμε και εμπιστευόμαστε έχει στραφεί επίτηδες εναντίον μας, με κάποιον τρόπο, και μας έχει πληγώσει είναι μία από τις πιο άσχημες εμπειρίες που μπορεί να έχουμε.

Εμπιστοσύνη
Εμπιστοσύνη στις σχέσεις σημαίνει ότι πιστεύουμε ότι το άλλο άτομο δεν θα κάνει κάτι ‘εκ προμελέτης’ για να μας στεναχωρήσει ή να μας βλάψει. Όταν λοιπόν κάποιος προδώσει την εμπιστοσύνη μας, τότε αρχίζουμε να γινόμαστε πιο καχύποπτοι και να μην εμπιστευόμαστε εύκολα. Πολλοί προδομένοι άνθρωποι παύουν να εμπιστεύονται το ένστικτό τους και έτσι να δημιουργούνται ακόμα παραπάνω προβλήματα. Χωρίς εμπιστοσύνη καταλύεται η σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Χωρίς εμπιστοσύνη δε μπορεί να υπάρξει μια αληθινή ερωτική, φιλική, ή επαγγελματική σχέση. Η αίσθηση ότι κοιτάω διαρκώς πίσω από την πλάτη μου για να μη μου τη φέρουν πισώπλατα τρώει χρόνο και ενέργεια από το άτομο και, τελικά, διαβρώνει τις σχέσεις του.
Θρήνος

Μετά από ένα μεγάλο ‘άδειασμα’, όταν η εμπιστοσύνη έχει κατακερματιστεί, πολλοί άνθρωποι μπαίνουν στη διαδικασία του πένθους και του θρήνου (και εξίσου πολλοί μπαίνουν σε αυτή την κατάσταση και δεν το συνειδητοποιούν). Η πρώτη αντίδραση των περισσότερων ανθρώπων είναι το σοκ που αισθάνονται από την προδοσία και η αδυναμία τους να δεχτούν την κατάσταση. Είναι σαν να τους φεύγει η γη κάτω από τα πόδια. Ένας τρόπος να διαχειριστεί κανείς αυτόν τον πόνο είναι να δώσει λογικές εξηγήσεις για τη συμπεριφορά του άλλου, κάτι δύσκολο και επίπονο. Ένας άλλος τρόπος διαχείρισης είναι να μπλοκάρει το θέμα και να το αγνοήσει –όσο μπορεί. Και μετά έρχεται ο θυμός. Και η επιθυμία για εκδίκηση. Τότε το άτομο μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο έντονου θυμού και επιθυμίας για εκδίκηση, και γίνεται δέσμιο των αρνητικών του συναισθημάτων. Κάτι τέτοιο όμως δεν το βοηθάει να μπει στη διαδικασία να βάλει πίσω του την προδοσία και να ισορροπήσει και πάλι ψυχολογικά.

Το άτομο που έχει υποστεί προδοσία αισθάνεται ευάλωτο και ότι δεν έχει τον έλεγχο των πραγμάτων. Επειδή η προδοσία είναι τόσο δύσκολο να γίνει αποδεκτή, πολλοί μπαίνουν στη διαδικασία να διαπραγματευτούν το πρόβλημα. Το μυαλό τους γεμίζει με σκέψεις τύπου «αν είχε γίνει αυτό» και «αν δεν είχε γίνει το άλλο» και «τι θα συνέβαινε αν..», με αποτέλεσμα να δημιουργείται άσχημη διάθεση ή ακόμα και κατάθλιψη. Η αποδοχή είναι το τελευταίο στάδιο του πένθους, όταν κανείς ξεπερνάει το θυμό και το κόλλημά του και βρίσκει ειρήνη και γαλήνη μέσα του.

Ο πόνος της προδοσίας
Ο πόνος της προδοσίας είναι έντονος και έρχεται και επανέρχεται με κάθε ευκαιρία. Όταν κανείς αποδεχτεί τον πόνο σαν φυσικό επακόλουθο μιας άσχημης εμπειρίας και δουλέψει πάνω σε αυτό το κομμάτι, τότε ο πόνος σταδιακά θα υποχωρήσει. Ο πόνος είναι ένας τρόπος για να αφυπνιστεί κανείς και να δουλέψει με τον εαυτό του ώστε να αναδυθεί από την άσχημη κατάσταση ως ένα πιο γερό, πιο δυνατό και πιο σοφό άτομο.

Κλονισμένη αυτοπεποίθηση
Είναι συχνό μετά από μια προδοσία να κλονιστεί η αυτοπεποίθηση του ατόμου, να αμφισβητήσει την αξία του, τον ίδιο του τον εαυτό. Όμως, μια τέτοια τακτική δεν είναι σωστή ούτε φέρνει κάποιο κέρδος. Εννοείται ότι κανείς θα πρέπει να κάνει μια εκτίμηση της κατάστασης, να δει τη συμβολή του σε αυτή –αν υπάρχει- και να πάρει θέση για το πώς πρέπει να φερθεί στη συνέχεια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αφήσει την προδοσία να τον κάνει να νιώσει μειονεκτικά.

Ντροπή
Τέλος, μετά την προδοσία πολλοί άνθρωποι ντρέπονται και κάνουν αρνητικές σκέψεις που γίνονται τροχοπέδη στην εξέλιξή τους: σκέψεις τύπου «έπρεπε να το είχα δει νωρίτερα», «εγώ φταίω», κλπ. Αυτές οι επικριτικές σκέψεις όμως εμποδίζουν την ψυχική ανάρρωση. Επειδή κάποιος προδόθηκε δε σημαίνει ότι είναι αδύναμος χαρακτήρας ή ότι έκανε κάτι λάθος.

Πώς ξεπερνιέται η προδοσία;
Η διαδικασία της ίασης και ο χρόνος που χρειάζεται είναι διαφορετικά για κάθε άτομο.
Χρειάζεται χρόνος και χρειάζεται το άτομο να αντιληφθεί ότι δεν πρέπει να πολεμάει τον ίδιο του τον εαυτό. Το να σκέφτεται κανείς τα ίδια και τα ίδια με εμμονή, το να πέσει σε ένα τέλμα θλίψης, απομόνωσης, ψυχικής μιζέρια και αυτολύπησης δεν πρόκειται να τον βοηθήσει. Το να μάθει πώς να ξεπεράσει το τραύμα του με αξιοπρέπεια, με αυτοπεποίθηση και αίσθηση της προσωπικής του αξίας είναι πολύ σημαντικό. Έτσι, στη διαδικασία της ίασης το άτομο θα πρέπει να επικεντρωθεί στα προτερήματά του και τα δυνατά του σημεία, στην ψυχική του δύναμη και ανθεκτικότητα και όχι στην αδυναμία και τον πόνο που ένιωσε. Τονώνοντας την αυτοπεποίθησή του, την αίσθηση της προσωπικής του αξίας, τη διάθεσή του και την ιδέα που έχει κανείς για τον εαυτό του θα μπορέσει να βγει από τη θλίψη και τον πόνο της προδοσίας.