Δύο (πάντα) επίκαιρα κείμενα…

Κανείς βλέπει να ελέγχονται τα πάντα, σε όλο τον κόσμο, όλο και πιο πολύ, από τις κυβερνήσεις, από τους πολιτικούς, από τους ανθρώπους που έχουν εξουσία, που θέλουν να διαμορφώσουν το νου και την καρδιά μας, που θέλουν να σκεφτόμαστε με έναν ορισμένο τρόπο.  Ξέρετε, όταν θεωρείς κάτι ότι είναι σημαντικό, ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο, τότε δίνεις όλη σου την καρδιά σ’ αυτό, ανεξάρτητα από κυβερνήσεις και κοινωνικές επιταγές, κι έτσι αυτό πετυχαίνει. Αλλά οι περισσότεροι από μας δεν δίνουμε την καρδιά μας σε τίποτα. Αν εσείς κι εγώ νοιώθαμε έντονα ότι μπορεί να υπάρξει ένας καινούργιος κόσμος, αν ο καθένας μας ήταν ολοκληρωτικά επαναστατημένος μέσα του, ψυχολογικά, πνευματικά, τότε θα δίναμε την καρδιά μας, το νου μας, το σώμα μας για να δημιουργηθεί ένα σχολείο όπου δεν θα υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ο φόβος με όλα όσα πάνε μαζί του. 

 Οτιδήποτε αληθινά επαναστατικό, έρχεται από εκείνους που βλέπουν τι είναι αληθινό και είναι πρόθυμοι να ζήσουν σύμφωνα μ’ αυτήν την αλήθεια· αλλά για να ανακαλύψεις τι είναι αληθινό χρειάζεται ελευθερία από την παράδοση, που σημαίνει ελευθερία από όλους τους φόβους. Οι πολιτικοί, οι κυβερνήσεις, οι οργανωμένες θρησκείες σε θέλουν να έχεις μόνο ένα τρόπο σκέψης, επειδή αν σε κάνουν έναν τέλειο υποταγμένο οπαδό, τότε δεν θα τους είσαι πρόβλημα, απλώς θα πιστεύεις και θα δουλεύεις σαν μηχανή· οπότε δεν θα υπάρχει και καμιά αντίφαση γιατί είσαι απλώς και μόνο οπαδός. Αλλά το να είσαι οπαδός είναι καταστροφικό γιατί είναι μηχανικό, είναι απλώς συμμόρφωση που μέσα στα πλαίσιά της δεν μπορείς να είσαι δημιουργικά αδέσμευτος.

Υπεύθυνοι για την κατάσταση της κοινωνίας είμαστε εμείς. Εσείς και εγώ είμαστε υπεύθυνοι για την κατάσταση της κοινωνίας στην οποία ζούμε.Εσείς είστε υπεύθυνοι, όχι οι πολιτικοί σας, γιατί εσείς κάνατε τους πολιτικούς να είναι ανέντιμοι, να αυτοδοξάζονται, να επιζητούν τη δύναμη και το γόητρο· κάτι, δηλαδή που κι εσείς, κάνετε καθημερινά. Εσείς είσαστε υπεύθυνοι για ό,τι είναι η κοινωνία, γιατί η ψυχολογική δομή της κοινωνίας είναι πολύ πιο σημαντική από την οργανωτική πλευρά της. Η ψυχολογική δομή της κοινωνίας βασίζεται στην απληστία, στο φθόνο, στην πλεονεξία, στον ανταγωνισμό, στη φιλοδοξία, στο φόβο· σε αυτή την ασταμάτητη απαίτηση του ανθρώπου να θέλει να είναι ασφαλής στις κάθε είδους σχέσεις του: ασφαλής στην ιδιοκτησία, ασφαλής στη σχέση του με τους άλλους ανθρώπους, ασφαλής στη σχέση του με τις ιδέες. Αυτή είναι η δομή της κοινωνίας που δημιουργούμε· κι έπειτα έρχεται η κοινωνία και επιβάλλει αυτή τη δομή ψυχολογικά στον καθένα μας. Και η απληστία, ο φθόνος, η φιλοδοξία, ο ανταγωνισμός, όλα αυτά είναι σπατάλη ενέργειας, γιατί σε αυτά υπάρχει πάντα εσωτερική σύγκρουση – μια σύγκρουση που είναι αδιάκοπη, όπως σε ένα άτομο που ζηλεύει.