Σ’ αγαπώ» Μια λέξη που τη λέμε συχνά ή σπανίως. Ξέρουμε όμως τι σημαίνει;
Πολλοί από εμάς, εντελώς ανεπίγνωστα και υποκριτικά ταυτίζουμε την λέξη «Σ’ αγαπώ» με την ανταλλαγή προσδοκιών για τρυφερότητα, φροντίδα και ασφάλεια στο πλαίσιο των διαπροσωπικών μας σχέσεων.
Όταν νιώθουμε -ή λέμε- το «σ” αγαπώ» στον φίλο, τον σύντροφο, τον γονιό, ή το παιδί μας συνήθως αιτούμαστε από μέρους τους την επίδειξη, με λέξεις ή πράξεις, του ενδιαφέροντός τους.
Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων αρνείται πεισματικά να δεχτεί τον αιτητικό χαρακτήρα του «σ” αγαπώ», ενώ αυτάρεσκα και επιδεικτικά υπερτονίζει την ανάγκη για δοτικότητα.
Πολλοί από εμάς, εντελώς ανεπίγνωστα και υποκριτικά ταυτίζουμε την λέξη «Σ’ αγαπώ» με την ανταλλαγή προσδοκιών για τρυφερότητα, φροντίδα και ασφάλεια στο πλαίσιο των διαπροσωπικών μας σχέσεων.
Όταν νιώθουμε -ή λέμε- το «σ” αγαπώ» στον φίλο, τον σύντροφο, τον γονιό, ή το παιδί μας συνήθως αιτούμαστε από μέρους τους την επίδειξη, με λέξεις ή πράξεις, του ενδιαφέροντός τους.
Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων αρνείται πεισματικά να δεχτεί τον αιτητικό χαρακτήρα του «σ” αγαπώ», ενώ αυτάρεσκα και επιδεικτικά υπερτονίζει την ανάγκη για δοτικότητα.
Η έννοια της αγάπης βέβαια δεν έχει καμία σχέση με το παραπάνω «παιχνίδι- αλισβερίσι» εντυπώσεων κι αυτοδικαίωσης. Η αγάπη υπερβαίνει καταλυτικά τις αυτό-τροφοδοτούμενες συναισθηματικές εντυπώσεις που παίρνουν και δίνουν στις διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι ή ύστατη και γι” αυτό τελειωμένη κατάσταση ύπαρξης, απ” την οποία απουσιάζει κάθε είδους προσδοκία.Όσο για το πώς μετριέται; Μετριέται με τον βαθμό παράδοσης του ιδίου θελήματος του αγαπώντος προσώπου, στο βωμό της ανιδιοτελούς προσφοράς για το όφελος κάθε ζωντανού πλάσματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου