Από τη Σεξουαλικότητα στην Πνευματικότητα

του Michael Aivanhov

Όλος ο κόσμος λέει: «Ο ήλιος ανατέλλει, ο ήλιος δύει...»
Ναι, αυτό είναι αλήθεια, άλλα είναι και λάθος. Είναι αλήθεια από την άποψη της γης, από γεωκεντρική άποψη έχετε δίκιο. Αλλά από ηλιοκεντρική άποψη, από ηλιακή, είναι λάθος. Όλοι παρατηρούν τη ζωή από την άποψη της γης και φυσικά έχουν δίκιο να λένε: «Πρέπει να φάμε, να κερδίσουμε χρήματα, να επωφεληθούμε τις απολαύσεις...».

Αλλά αν τοποθετούνταν από την ηλιακή άποψη, δηλαδή από τη θεία, πνευματική άποψη, θα έβλεπαν τα πράγματα διαφορετικά. Και αυτή ή άποψη πού έχω, μου επιτρέπει να σας παρουσιάσω τη φύση της αγάπης και της σεξουαλικότητας με έναν εντελώς άλλο τρόπο.

Κατ' αρχήν φαίνεται δύσκολο να διαχωριστεί ή σεξουαλικότητα από την αγάπη. Όλα έρχονται από τη φύση και ό,τι εκδηλώνεται μέσα από τον άνθρωπο σαν ενέργεια είναι από την προέλευσή του, μία φφυσική ενέργεια, αλλά αυτή ή ενέργεια προκαλεί διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με τον αγωγό μέσα από τον όποιο εκδηλώνεται. Μπορούμε να τη συγκρίνουμε με τον ηλεκτρισμό.

Ο ηλεκτρισμός είναι μία ενέργεια πού αγνοούμε τη φύση της. Όταν όμως περνά μέσα από μία λάμπα γίνεται φως, αν και αυτή ή ίδια δεν είναι φως. Περνώντας από μία ηλεκτρική εστία, γίνεται θερμότητα. Περνώντας μέσα από έναν μαγνήτη, γίνεται μαγνητισμός,περνώντας μέσα από έναν κινητήρα γίνεται κίνηση. Με τον ίδιο τρόπο, υπάρχει μία πρωταρχική κοσμική δύναμη πού παίρνει γήινη όψη σύμφωνα με το όργανο του ανθρώπου μέσα από το όποιο εκδηλώνεται. Διαμέσου του εγκεφάλου, γίνεται νοημοσύνη, λογική, διαμέσου του ηλιακού πλέγματος ή του κέντρου Χάρα, γίνεται αίσθηση και συναίσθημα, όταν περνά από το μυϊκό σύστημα γίνεται κίνηση, και όταν περνά από τα γεννητικά όργανα γίνεται έλξη για το άλλο φύλο. Αλλά είναι πάντα ίδια ενέργεια.

Η σεξουαλική ενέργεια έρχεται λοιπόν από πολύ ψηλά, αλλά περνώντας από τα σεξουαλικά όργανα προκαλεί αισθήσεις όπως έναν ερεθισμό, μία επιθυμία προσέγγισης και μπορεί, μέσα σ' αυτές τις εκδηλώσεις να μην υπάρχει καμιά απολύτως αγάπη. Έτσι συμβαίνει στα ζώα. Σε ορισμένες περιόδους του χρόνου ζευγαρώνουν αλλά το κάνουν από αγάπη; Συχνά αλληλοσπαράζονται και σε ορισμένα μάλιστα έντομα όπως σ’ ένα είδος ακρίδας ή σε ορισμένες αράχνες, το θηλυκό τρώει το αρσενικό. Είναι από αγάπη; Όχι, είναι καθαρή σεξουαλικότητα.

Η αγάπη αρχίζει όταν αυτή ή ενέργεια αγγίζει συγχρόνως και άλλα κέντρα στον άνθρωπο την καρδιά, τον εγκέφαλο, την ψυχή και το πνεύμα. Τότε αυτή ή έλξη, αυτή ή επιθυμία πού έχει να πλησιάζει κανείς κάποιον, φωτίζεται από σκέψεις, από συναισθήματα, και δεν ζητά μία καθαρά εγωιστική ικανοποίηση, όπου δεν λογαριάζεται καθόλου ό σύντροφος.

Η αγάπη είναι σεξουαλικότητα αν θέλετε αλλά πλατιά, φωτισμένη, μεταμορφωμένη. Η αγάπη έχει τόσους βαθμούς και εκδηλώσεις, ώστε δεν μπορούμε ούτε να τούς αριθμήσουμε, ούτε να τούς ταξινομήσουμε.

Συμβαίνει π.χ., ένας άνδρας να αγαπά μία νέα και όμορφη γυναίκα, χωρίς όμως να έλκεται και φυσικά από αυτή, θέλει να τη βλέπει ευτυχισμένη, υγρή, μορφωμένη, πλούσια και καλά τοποθετημένη στην κοινωνία, κ.τ.λ...

Πώς να το εξηγήσουμε αυτό; Δεν είναι σεξουαλικότητα, αλλά αγάπη. Είναι λοιπόν, ένας ανώτερος βαθμός. Αλλά πρέπει να υπάρχει και εδώ λίγη σεξουαλικότητα σ’ αυτή την αγάπη, γιατί μπορεί να ρωτήσει κανείς γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν συνδέθηκε μ' ένα άλλο πρόσωπο, μία γυναίκα γριά και άσχημη, ή έναν άλλο άνδρα; Ναι, αν το αναλύσουμε, θα ανακαλύψουμε έναν αδύνατο βαθμό σεξουαλικότητας.

Η σεξουαλικότητα, η αγάπη, δεν είναι λοιπόν παρά ένα θέμα βαθμιδών. Όταν δεν επιμένετε μόνο πάνω σε μερικές χυδαίες φυσικές αισθήσεις αλλά αισθάνεστε τις ανώτερες βαθμίδες αυτής της κοσμικής δύναμης να σας κυριεύουν αυτή είναι αγάπη και τότε επικοινωνείτε με τις ουράνιες περιοχές. Αλλά πόσοι άνθρωποι από τη στιγμή πού ικανοποίησαν την επιθυμία χώρισαν ή ακόμη και ήρθαν στα χέρια! Αυτό πού μετράει για αυτούς είναι μόνο να ξαλαφρώσουν, να απαλλαγούν από μία ένταση κι αν ύστερα από λίγο καιρό αυτή ή ενέργεια μαζευτεί και πάλι μέσα τους ξαναγίνονται χαμογελαστοί και τρυφεροί, αλλά με τό μοναδικό σκοπό να ικανοποιήσουν και πάλι τη φύση τους. Τι αγάπη μπορεί να υπάρχει σ’ αυτό;

Έχει κανείς ανάγκες, επιθυμίες κι αυτό είναι φυσικό, προπαντός όταν είναι νέος. Η φύση, που τα προέβλεψε όλα βρήκε πώς αυτό είναι αναγκαίο για τη διάδοση τού είδους. Αν ο άνδρας και ή γυναίκα έμεναν ψυχροί ο ένας απέναντι στον άλλο, αν είχαν απαλλαγεί από αυτές τις παρορμήσεις και τα ένστικτα, θα ήταν το τέλος για την ανθρωπότητα. Άρα, είναι ή φύση πού σπρώχνει τα όντα να πλησιάζουν το ένα το άλλο.

Μπορούμε να πούμε ότι η σεξουαλικότητα είναι μία τάση καθαρό εγωκεντρική, πού σπρώχνει το ανθρώπινο ον να μην αναζητά παρά την απόλαυσή του κι αυτό μπορεί να το οδηγήσει στη μεγαλύτερη σκληρότητα γιατί δεν σκέφτεται τον άλλο, δεν κοιτάζει παρά μόνο πώς να ικανοποιηθεί. Ενώ ή αγάπη, ή πραγματική αγάπη σκέφτεται κατ' αρχήν την ευτυχία του άλλου, βασίζεται πάνω στη θυσία, θυσία του χρόνου, των δυνάμεων, του χρήματος, για να βοηθήσει τον άλλο, για να του επιτρέψει να ανοιχτεί και να αναπτύξει όλες του τις δυνατότητες.

 Και ή πνευματικότητα αρχίζει ακριβώς εκεί που ή αγάπη κυριαρχεί τη σεξουαλικότητα, όταν το ανθρώπινο ον γίνεται ικανό να ξεριζώσει κάτι από μέσα του για το καλό του άλλου. Όσο δεν είναι ικανός κανείς να στερηθεί από οτιδήποτε, αυτό δεν είναι αγάπη. Όταν ένας άνδρας ρίχνεται πάνω σε μία κοπέλα, σκέφτεται το κακό πού μπορεί να τής κάνει; Όχι, και είναι μάλιστα έτοιμος να τη σκοτώσει για να ικανοποιήσει τα ένστικτά του. Αυτή είναι ή σεξουαλικότητα, ένα ένστικτο καθαρά κτηνώδες.

Θα πείτε: «Είναι φανερό πώς εδώ δεν υπάρχει τίποτα το θείο!» Απεναντίας, ή σεξουαλικότητα είναι θεϊκής καταγωγής αλλά όσο το ανθρώπινο ον δεν ξέρει να αυτοκυριαρχείται, οι εκδηλώσεις του δεν είναι θείες. Αυτό το καλό πού έχει ή σεξουαλικότητα είναι ότι εργάζεται για τη διάδοση του είδους, αλλά αν την κατευθύνει κανείς μόνο προς την απόλαυση είναι αποτυχία. Σήμερα, έχουν εφεύρει απίθανα πράγματα σ' αυτό τον τομέα. Υπάρχει το χάπι αλλά πουλάνε επίσης και πολλά προϊόντα και αντικείμενα πού δεν θέλω να τα κατονομάσω. Δεν πρόκειται για τη διάδοση του είδους, αλλά αποκλειστικά για την ηδονή.

Δεν θα σταθώ πάνω σ' αυτό το θέμα για να συζητήσω αν αυτά τα πράγματα πρέπει να υπάρχουν ή όχι. Στη σημερινή κατάσταση της ανθρωπότητας ακόμη και ηθικολόγοι, ακόμη και θρησκόληπτοι, βρήκαν ότι αυτά είναι απαραίτητα να υπάρχουν γιατί ή κατώτερη φύση ή κτηνώδης φύση στον άνθρωπο είναι ακόμη τόσο δυνατή ώστε, αν δεν την αφήσει κανείς να εκδηλωθεί θα προκαλέσει φαινόμενα ακόμη πιο επιζήμια. Λοιπόν, δεν θα σταθώ πάνω σ' αυτό, λέω μόνο ότι είναι κρίμα που δεν διδάσκουν τους ανθρώπους πάνω στα οφέλη που θα έχουν αν ελέγχουν αυτή την ενέργεια ώστε να τη χρησιμοποιούν για ένα θείο σκοπό, για τις πνευματικές εργασίες, αντί να τρέχουν σε αναζήτηση κάθε λογής προϊόντων και παρασκευασμάτων που ικανοποιούν την ηδονή.

Μεταξύ της αγάπης και της σεξουαλικότητας δεν υπάρχει διαφορά στις εξωτερικές τους εκδηλώσεις είναι οι ίδιες χειρονομίες, οι ίδιες αγκαλιές, τα ίδια φιλιά. Η διαφορά είναι ποια κατεύθυνση παίρνουν οι ενέργειες. Όταν σάς σπρώχνει μόνον ό αισθησιασμός, δεν ασχολείστε με το άλλο πρόσωπο, ενώ αν το αγαπάτε, σκέφτεστε προπαντός να το κάνετε ευτυχισμένο. Η σεξουαλικότητα και ή αγάπη δεν διαφέρουν λοιπόν και τόσο στο φυσικό επίπεδο, αλλά διαφέρουν μόνο στο αόρατο επίπεδο, στο ψυχικό, το πνευματικό. Και πώς; Είναι ακριβώς αυτό πού θέλω να σάς αποκαλύψω.

Όλοι όσοι μελέτησαν το θέμα τής σεξουαλικότητας, οι φυσιολόγοι, οι ψυχίατροι, οι σεξολόγοι, δεν ανακάλυψαν ποτέ τι συμβαίνει στο αιθέριο επίπεδο, το αιθέριο και ρευστό κατά τη σεξουαλική πράξη. Ξέρουν ότι δημιουργούνται ερεθισμοί, πιέσεις, εκκρίσεις, και μάλιστα τις έχουν ταξινομήσει. Αλλά αυτό πού δεν ξέρουν, είναι ότι, όταν πρόκειται για σεξουαλικότητα καθαρά φυσική, βιολογική, εγωιστική, προκαλούνται στα αιθέρια επίπεδα κάθε λογής «ηφαιστειώδεις» εκρήξεις πού εκδηλώνονται με χυδαία σχήματα, με εκπορεύσεις, με θολά χρώματα, όπου το κόκκινο υπερισχύει, αλλά ένα κόκκινο βρώμικο. Και όλες αυτές οι εκπορεύσεις διαχέονται στη γη, όπου όντα σκοτεινά περιμένουν για να πάρουν το γεύμα τους και να χορτάσουν από αυτές τις ζωτικές ενέργειες. Είναι όντα λίγο εξελιγμένα και τρέφονται συχνά από τούς ερωτευμένους. Σάς φαίνεται παράξενο, όμως αυτή είναι ή αλήθεια, οι ερωτευμένοι «δίνουν» συμπόσια στον αόρατο κόσμο.

Στο παρελθόν, συνέβαινε με την ευκαιρία μιας γέννησης, ενός γάμου ή μιας νίκης, οι βασιλείς και οι πρίγκιπες να δίνουν συμπόσια πού διαρκούσαν πολλές μέρες. Τότε όλοι οι ζητιάνοι, οι απόκληροι, πήγαιναν να χορτάσουν, γιατί μοίραζαν σ' όλο τον κόσμο φαγητά. Βλέπετε, είναι το ίδιο φαινόμενο που επαναλαμβάνεται, αλλά σε μιαν άλλη μορφή πού ή επιστήμη δεν έχει ακόμη ανακαλύψει.

Όταν ένας άνδρας και μία γυναίκα έλκονται, αγαπιούνται και ενώνονται, κι αυτοί επίσης «δίνουν» ένα συμπόσιο, κι αυτό το συμπόσιο προσφέρεται δημόσια μπροστά σε πολλά άλλα όντα. Ακόμη κι αν ή ένωσή τους μένει μυστική, δέχονται επισκέψεις από τον αόρατο κόσμο, και δυστυχώς είναι οι νύμφες, τα στοιχειά πού έρχονται για να χορτάσουν με δικά τους έξοδα και να ρουφήξουν τα πάντα, γιατί μέσα σ’ αυτές τις διαχύσεις δεν υπάρχουν παρά πολύ λίγα στοιχεία για την ψυχή, για το πνεύμα, για τη θεία πλευρά.Να γιατί οι ανταλλαγές που κάνουν οι ερωτευμένοι σπάνια τους δίνουν μεγάλα οφέλη, αντίθετα μάλιστα τους φτωχαίνουν το βλέμμα τους, το χρώμα του προσώπου τους, οι κινήσεις τους, και όλος ο τρόπος της συμπεριφοράς τους δείχνουν πώς κάτι δεν είναι πια τόσο ζωντανό και τόσο φωτεινό. Είναι γιατί η αγάπη τους, πού είναι ακόμη πολύ κατώτερη, έλκει σκοτεινά όντα. Γιατί δεν καλούν καλύτερα τα πνεύματα της φύσης, ακόμη και τους αγγέλους και όλα τα φωτεινά πνεύματα που έχουν κι αυτά επίσης ανάγκη να τραφούν.

Όταν ένας μάγος θέλει να εκτελέσει μια ιεροτελεστία αρχίζει, χαράζοντας έναν κύκλο γύρω του για να προφυλαχτεί από τα κακοποιό πνεύματα πού είναι εκεί και τριγυρνούν γύρω του, τον απειλούν, θέλουν να τον βλάψουν, να τον κεραυνοβολήσουν, αλλά δεν μπορούν να μπουν γιατί μέσα σ' αυτό τον κύκλο ο μάγος είναι σε καταφύγιο, σαν να είναι μέσα σ' ένα φρούριο. Ποτέ δεν έμαθαν στους άνδρες και τις γυναίκες να προφυλάγονται από τις καταχθόνιες οντότητες γι' αυτό μια μέρα αναγκάστηκα να πω κάτι πολύ τολμηρό, ότι όλες οι δυστυχίες τής ανθρωπότητας έχουν την καταγωγή τους στην κατώτερη αγάπη μεταξύ ανδρών και γυναικών. Μάλιστα, αν γίνονται όλοι αυτοί οι πόλεμοι και υπάρχουν επιδημίες, είναι εξαιτίας αυτών που κάνουν έρωτα σαν τα ζώα, με ανόητο τρόπο, με σιχαμερό. Γιατί έτσι δίνουν τα υλικά σε όλα τα πνεύματα που επιθυμούν να κάνουν κακό στην ανθρωπότητα και τα τρέφουν και τα δυναμώνουν. Αν οι άνδρες και οι γυναίκες το ήξεραν αυτό, θα ήταν τόσο λυπημένοι, δυστυχισμένοι και αηδιασμένοι γι' αυτό πού κάνουν, ώστε θα προσπαθούσαν να μάθουν πώς να αγαπούν.

Η πνευματοποίηση της αγάπης είναι ό όρος για να έρθει ή Βασιλεία του Θεού. Λοιπόν, αυτοί πού είναι φωτισμένοι, πού έχουν ένα υψηλό ιδανικό για την αγάπη, ας μάθουν ότι μπορούν να υπηρετήσουν τη Βασιλεία τού Θεού μ' αυτή την ενέργεια πού είναι ή σεξουαλική δύναμη. Και τότε, ας αγαπούν, ας αγκαλιάζονται, αλλά με την ιδέα να αφιερώνουν αυτή την αγάπη στο να πραγματοποιήσουν κάτι το θείο. Τότε, θα προκαλέσουν εκπορεύσεις τόσο όμορφες, ώστε οι ίδιοι οι άγγελοι θα μείνουν έκπληκτοι, θα θαυμάζουν, και θα έρθουν να τους φέρουν δώρα.
Λοιπόν το επαναλαμβάνω: όποια και να είναι ή φύση της αγάπης σας, οι χειρονομίες πού θα κάνετε είναι πάντοτε οι ίδιες, πρέπει να πλησιάσετε το ον που αγαπάτε, να το σφίξετε, να το αγκαλιάσετε, να το χαϊδέψετε, τίποτα δεν αλλάζει. Η διαφορά είναι σ' αυτό πού βάζετε μέσα σ' αυτές τις χειρονομίες, κι αυτό είναι πού υπολογίζεται.

Κάποιος λέει: «Α! είδα κάποιον πού αγκάλιαζε κάποια!» και τους καταδικάζει. Ο Ουρανός δεν τα βλέπει αυτά, κοιτάζει τι βάζουν μέσα στο αγκάλιασμά τους, αν αντάλλαξαν κάτι το όμορφο, το αγνό, ο Ουρανός τους ανταμείβει. Στη γη είναι ίσως καταδικασμένοι από τους αμαθείς, αλλά επάνω ανταμείβονται.

Αν βάλετε μέσα στην αγάπη σας την αιώνια ζωή, την αθανασία, την αγνότητα, το φως, ώστε αυτό πού αγαπάτε να μεγαλώνει, να προχωρεί και ν' αναπτύσσεται χάρη σε σάς, τότε πραγματικά αυτό είναι αγάπη, γιατί ή πραγματική αγάπη καλυτερεύει τα πάντα. Αν όμως αγαπάτε κάποιον κι αυτός κινδυνεύει, πρέπει να αναρωτηθείτε για την ποιότητα των συναισθημάτων σας και να πείτε: «Μα λοιπόν, εγώ κατέστρεψα αυτό το ον. Πριν ήταν θαυμάσιο και τώρα καταστράφηκε». Δεν πρέπει, λοιπόν, να είστε και τόσο περήφανος, και θα πρέπει να βρείτε πώς να διορθώσετε τα σφάλματά σας.
Η αγάπη σας πρέπει να κάνει να μεγαλώνει ένα ον. Και μόνο όταν το βλέπετε να αναπτύσσεται χάρη στην αγάπη σας, μπορείτε να είστε περήφανος και ευτυχισμένος και να ευχαριστείτε τον Ουρανό που πετύχατε να το βοηθήσετε και να το προστατέψετε. Αλλά γενικά οι άνθρωποι δεν ασχολούνται μ' αυτά τα πράγματα, και στη συνέχεια έρχονται και μου λένε: «Την αγαπώ, την αγαπώ!...»
«Ναι, απαντώ, ξέρω ότι την αγαπάτε, αλλά σαν μια κότα που βάζετε στην κατσαρόλα για να τη φάτε, την αγαπάτε, την καταβροχθίζετε, και τέλος.»

Όχι, ή αγάπη δεν πρέπει ποτέ να καταβροχθίζει, να καταστρέφει τα όντα. Βλέπετε, ή αγάπη, όπως εγώ την καταλαβαίνω, είναι πολύ διαφορετική από όλα αυτά πού τό πλήθος ή νεολαία, πού δεν έχουν φωτιστεί, μπορούν να φανταστούν. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν να αγαπούν και, στη συνέχεια, για να δικαιολογηθούν, θα μου πουν:
«Δάσκαλε, δεν γνωρίζετε την ανθρώπινη φύση, είναι φοβερή!»

Ά! καλά, δεν γνωρίζω την ανθρώπινη φύση! Αλλά θα τους απαντήσω όμως ότι, όπως έκαναν αυτή την ανθρώπινη φύση δύσκολη να δαμασθεί, έτσι επίσης μπορούν να τη συνετίσουν και να την εξευμενίσουν. Στο παρελθόν δεν έκαναν προσπάθειες, τώρα, λοιπόν, βέβαια, δέχτηκαν μία πολύ δύσκολη φύση. Να πώς εξηγείται αυτό, είναι δικό τους λάθος, αδύνατο να δικαιολογηθούν. Πολλοί αποφάσισαν να μην κάνουν πια προσπάθειες γιατί, δήθεν, είναι αδύνατο ν' αλλάξουν. Ναι, είναι δυνατό ν’ αλλάξουν. Και στο έξης, ακόμη κι αν συναντήσετε μεγάλα εμπόδια, πρέπει να πείτε:
«Ο Δάσκαλος. μας μίλησε γη αυτή την αγάπη και θέλω να τη γνωρίσω». Γιατί πάντοτε να αντιλέγετε ότι ή πραγματικότητα είναι διαφορετική από αυτή που σας παρουσιάζω; Να, ή πραγματικότητα, σαν να μπορούσε αυτή ή λέξη να τα δικαιολογήσει όλα! Μα υπάρχουν πραγματικότητες και πραγματικότητες.

Δεν αρνούμε ότι ή σεξουαλικότητα είναι μία πραγματικότητα, αλλά γιατί να σταματά κανείς σ' αυτή την πραγματικότητα πού είναι τόσο κατώτερη, χυδαία; Υπάρχει ένας άλλος βαθμός πραγματικότητας πού είναι επίσης πραγματικός αλλά και λεπτός. Ορισμένα όντα κατόρθωσαν να συλλάβουν και να ζήσουν αυτή την πραγματικότητα, και τώρα για τίποτα στον κόσμο δεν μπορείτε να τα πείσετε να την εγκαταλείψουν για να γυρίσουν πίσω, δεν θέλουν.
Αλλά και τους άλλους επίσης, δυστυχώς, για τίποτα στον κόσμο δεν μπορείτε να τους πείσετε να δοκιμάσουν να ευρύνουν, να ανεβάσουν το βαθμό της αγάπης τους. Παραμελούν όλες αυτές τις μεγάλες αλήθειες πού μπορούν να τους σώσουν. Εξακολουθούν να κατεβαίνουν χαμηλότερα και στη συνέχεια βέβαια, χάνουν την ψυχική τους γαλήνη και βασανίζονται. Αυτό είναι φυσικό, ή αγάπη τους δεν μπορεί να είναι θαυμάσια παρά για λίγα λεπτά, στη συνέχεια είναι ή στάχτη, οι σκουριές. Λένε: «Ήταν τόσο όμορφο!»
Ναι, ήταν, αλλά δεν είναι πια, δεν κράτησε πολύ, και ο χρυσός έγινε μολύβι. Ενώ ή ουράνια αγάπη μένει αιώνια χρυσός, τίποτα δεν μπορεί να τη σκουριάσει.

Ο άνθρωπος έχει μια κληρονομικότητα και πρέπει να αγωνίζεται ενάντια σ' αυτή την κληρονομικότητα. Από χιλιάδες χρόνια το ανθρώπινο γένος σχημάτισε για την αγάπη μία ορισμένη αντίληψη πού αποτυπώθηκε μέσα στα κύτταρά μας και είναι δύσκολο να τη σβήσουμε. Αλλά δεν είναι λόγος, επειδή δεν κατορθώνετε να μετατρέψετε, από τη μία μέρα στην άλλη, την αντίληψη σας για την αγάπη, να μην πιστεύετε τι λένε οι μεγάλοι Δάσκαλοι, Αν δεν κατορθώνετε ν' αλλάξετε, αυτό πάει να πει, απλούστατα, ότι είστε παραμορφωμένος ή αδύναμος, όχι όμως ότι οι Μύστες σας εξαπατούν.

Όσο έχετε κατώτερες τάσεις, τόσο είστε υποχρεωμένοι να τις ικανοποιείτε, αλλά αυτό δεν πρέπει να σας εμποδίζει να πιστεύετε ότι μία καλυτέρευση είναι δυνατή. Και την ημέρα πού θα κατορθώσετε ν' αναπτύξετε άλλες τάσεις, ύψιστες, θείες, θα κολυμπάτε στον ωκεανό τής Κοσμικής Αγάπης, ενώ πριν δεν τρεφόσαστε παρά με μερικές σκόρπιες σταγόνες από δω και από εκεί (και ακόμη, για να τις βρείτε, τι απογοητεύσεις και δυστυχίες). Τώρα, πού είστε βυθισμένοι σ' αυτό τον κοσμικό ωκεανό, πίνετε, δεν έχετε πια ανάγκη να πάτε να κλέψετε λίγες σταγόνες αγάπης από τούς άλλους.
Αυτοί πού ξέρουν να χρησιμοποιούν τη σεξουαλική δύναμη είναι οι πιο πλούσιοι και οι πιο προνομιούχοι, γιατί αυτή η δύναμη είναι μία ευλογία.

Η σεξουαλική δύναμη είναι ένα χάρισμα της φύσης, μόνο που πρέπει να ξέρει κανείς να τη χρησιμοποιεί. Οι χώρες που έχουν πολύ κάρβουνο ή πετρέλαιο μέσα στο υπέδαφος τους θεωρούνται πλούσιες όταν τα χρησιμοποιούν. Με τον ίδιο τρόπο η σεξουαλική δύναμη είναι μία ενέργεια που ό άνθρωπος πρέπει να μάθει να τη χρησιμοποιεί για να φωτίζει, να ζεστάνει και να κατευθύνει τα πάντα μέσα του.