H ζωή είναι “μάχη”

O πόλεμος κάνει τον νικητή «ηλίθιο». Καθημερινά στη ζωή μας, λόγω του άγχους, των αυξημένων υποχρεώσεων, της πίεσης, όλα γύρω μας μοιάζουν εχθρικά. Γεμίζουμε τις ψυχές μας με θυμό και κούραση και αναζητούμε εχθρούς για να ξεσπάσουμε την πικρία και την αδικία που νιώθουμε μέσα μας.
Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Αν δεχτούμε πως η ζωή εκεί έξω μοιάζει με “πόλεμο”, τότε θα πρέπει να μάθουμε την τέχνη του “πολέμου”.
«Η πλήρης νίκη επιτυγχάνεται όταν ο στρατός δεν πολεμάει, η πόλη δεν πολιορκείται για πολύ, η καταστροφή δεν παρατείνεται για πολύ καιρό, και σε κάθε περίπτωση ο εχθρός ηττάται μέσα από τη στρατηγική» είναι η άποψη ενός μεγάλου θεωρητικού της πολεμικής τέχνης, Σουν Τζου.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες άλλες σκέψεις σχετικά με τη την «Τέχνη του πολέμου»:
Όλα βασίζονται στην εξαπάτηση: Όταν μπορείς να επιτεθείς, πρέπει να φαίνεται ότι δεν μπορείς. Όταν τα στρατεύματα κινούνται, πρέπει να φαίνεσαι ακίνητος. Αν είσαι κοντά στον εχθρό, πρέπει να τον κάνεις να σε πιστέψει πως είσαι μακριά. Αν είσαι μακριά, να τον κάνεις να πιστέψει πως είσαι κοντά.
Πρέπει να χτυπάς τον “εχθρό” προτού συνταχθεί και να προετοιμάζεσαι εναντίον του όταν είναι ασφαλής από όλα τα μέρη. Φυσικά, πρέπει να τον αποφεύγεις αν είναι πιο δυνατός.
Είναι καλύτερα να κρατάς τον εχθρό ανέπαφο παρά να τον εξολοθρεύσεις. Κι αυτό για έναν πολύ απλό λόγο: Αν αιχμαλωτίσεις τους στρατιώτες του και τους κατακτήσεις, θα μπορέσεις να κυριαρχήσεις στους ηγέτες τους.