Ο ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Το Ολον και το Μέρος.

Το Όλον (=Σύμπαν) είναι το σύνολο των επί μέρους και περιλαμβάνει τα πάντα, ανέκαθεν και για πάντα. Το Όλον υπήρχε και προ της Μεγάλης Εκρήξεως και θα υπάρχει και μετά από την καταστροφή του κόσμου μας,  για πάντα, στους αιώνας των αιώνων.

Το Όλον είναι ο Συμπαντικός Νους.

Ο καθείς εξ ημών φέρει ένα απειροελάχιστο μέρος αυτού του συμπαντικού Νοός. Επομένως  το κάθε τι στο Σύμπαν είναι μέρος του Όλου. Για παράδειγμα ένα κουάρκ, ένα ηλεκτρόνιο, ένα γκλούον, ένα νετρίνο, ένα φωτόνιο ή λεπτόνιο, όπως και ένας άνθρωπος, ένα ζώο, ένα μικρόβιο, ένα δένδρο, ένα φύλλο ένας πίθηκος της Ασίας, ένα πεινασμένο παιδάκι στην Μαύρη Ήπειρο, ο Γαλαξίας μας, όπως και η Κασσιόπεια, η Ανδρομέδα ή το Νεφέλωμα του Μαγγελάνου και ενδεχομένως οι Κόσμοι που ποτέ δεν υποψιασθήκαμε έξω από τον δικό μας είναι αυτά όλα μέρη του Όλου, δηλαδή του Σύμπαντος (Συν-Παντός). Όλα στο Σύμπαν είναι φτιαγμένα στην βάση τους από το ίδιο δομικό υλικό, το άτομον του Δημοκρίτου, που ακόμη δεν έχουν ανακαλύψει οι επιστήμονες πειραματικά.

Έτσι πίστευαν οι Αρχαίοι πρόγονοι μας και έτσι πρέπει να θεωρούμε κι’ εμείς το Σύμπαν, όπως το καθορίζει ετυμολογικά η λέξη Σύν-Παν. Στο Όλο ανήκουν οι Νόμοι του Σύμπαντος, η Υλη, η Ενέργεια, το Πνεύμα, αλλά και η γέννηση  και ο θάνατος που είναι μιά Νομοτέλεια στο Σύμπαν. Οι γεννήσεις όμως και οι θάνατοι σημαίνουν συνεχείς αλλαγές, όπως πρώτος τις καθόρισε ο Εφέσιος Ηράκλειτοςμε «Τα Πάντα Ρει». Στο Όλο ανήκει το πεπερασμένο και το άπειρο, το γνωστό και το άγνωστο, το καλό και το κακό-που εμείς δημιουργήσαμε- η Γνώση και η Φιλοσοφία, η αισθητική και η Τέχνη, η ενόραση και η συνείδηση, η ψυχή και η λογική. Στο Όλον ανήκουν  τα κακά και τα καλά, η έρις και ο νείκος, η κακία και η αγάπη, η δυσαρμονία και η αρμονία, ο πόλεμος και η ειρήνη και όλα τα αντίθετα.

Όλα είναι γραμμένα στον κώδικα του Νομοτεχνείου της Φύσεως και με ανάλογες μείξεις και αναλογίες δημιουργούνται όλα, με βάση την ύλη και ενέργεια. Όσοι είναι πιστοί εκεί πρέπει να τοποθετήσουν και το θείο και όχι έξω από το Σύμπαν, διότι τότε διαπράττουν ύβρι προς το θείο, αφού του απαγορεύουν να βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους που τον δημιούργησαν και τον βιώνουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ας μην ψάχνουν όμως για δημιουργό (Η θεωρία της Δημιουργίας είναι έργο του Ιουδαϊκού ιερατείου . Σύμφωνα με αυτήν ο κόσμος επλάσθη από τον Γιαχβέ σε 7 ημέρες . Τότε έφτιαξε τον Αδάμ και την Εύα  κοκ) διότι τέτοιος είναι η ίδια η Φύση η οποία ακατάπαυστα και όχι άπαξ συνεχίζει την δημιουργία και την καταστροφή, την ζωή και τον θάνατο.

Πουθενά στην Ελληνική Μυθολογία δεν αναφέρεται ότι ο άνθρωπος είναι το τέλος της Δημιουργίας. Η αναζήτηση του «ακόμα τελειότερου» διαποτίζει τον Ελληνικό πολιτισμό. Ποτέ κανείς Έλληνας δεν ισχυρίσθηκε ότι ο Παρθενώνας είναι το τελειότερο κτίριο που μπορεί να υπάρξει. Ούτε ότι το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία είναι το τελειότερο άγαλμα που μπορεί να υπάρξει. Όμως ο Παρθενώνας είναι ένα διαχρονικό σύμβολο της Δημοκρατίας, που τώρα πάνε να γκρεμίσουν οι ολιγάρχες για να επιβάλουν την παγκόσμια κυριαρχία των.

Αντίθετα, στην εβραϊκή μυθολογία αναφέρεται καθαρά ότι ο άνθρωπος είναι το τέλος της Δημιουργίας. Ο Γιαχβέ έπλασε τον άνθρωπο και μετά αναπαύθηκε!Πουθενά καμία νύξη για συνέχεια της Δημιουργίας.

Όπως λέει ο ιστορικός  Γιάννης Βλαχογιάννης : «ο καινούργιος Έλληνας που βγήκε από τη δουλεία αισθάνεται ότι  ανασύρθηκε κάτω από ένα τεράστιο όγκο λάσπης, κάτω από ένα πολυαίωνο βραχνά και τώρα αισθάνεται να ψηλώνει να γιγαντώνεται και να γίνεται ικανός για να δώσει τον απίστευτο σε ένταση , αντοχή διάρκεια αγώνα….»

Ο Χρησμός της Προμηθέας: «Συλλογισθείτε Ελεύθερα, συλλογισθείτε Ελληνικά. Ταχθείτε με το μέρος της Ιστορικής Αλήθειας…