Τον 6ο αιώνα οι άντρες είχαν μακριούς βοστρύχους.
Οι Έλληνες δεν άφηναν ποτέ μουστάκι χωρίς γένια.
Ο κουρέας τούς περιποιόταν κι όταν τελείωνε, έδινε στον πελάτη...
έναν καθρέφτη για να θαυμάσει τον εαυτό του, έτσι ακριβώς όπως κάνουν οι κουρείς στις μέρες μας.
Τον καιρό που ο κουρέας έφτιαχνε την κόμη ενός πελάτη, οι άλλοι περίμεναν τη σειρά τους φλυαρώντας για όλα. Χάρη σ’ αυτό τον τρόπο ζωής, οι κουρείς έγιναν εξαιρετικά κοινωνικοί. Ήταν κατατοπισμένοι για όλα τα νέα και τα κουτσομπολιά, που τα διέδιδαν και τα ερμήνευαν όπως ήθελαν. Δεν είναι παράξενο που είχαν τη φήμη ότι ήταν φλύαροι και αθυρόστομοι.
Ο πρώτος άνθρωπος που έφερε στην Αθήνα την είδηση της καταστροφής στη Σικελία ήταν ένας κουρέας από τον Πειραιά. Είχε μάθει τη θλιβερή είδηση από το δούλο ενός λιποτάκτη και χωρίς να αργήσει άφησε το κουρείο κι έτρεξε με μια ανάσα στην Αθήνα, από φόβο μην τον προλάβει κανένας άλλος.
Στην πόλη, όπου δεν ήξεραν τίποτε, η είδηση προκάλεσε μεγάλη ανησυχία. Ο κόσμος περικύκλωσε τον κουρέα και άρχισε να τον ξεψαχνίζει, μα αυτός δεν ήξερε ούτε το όνομα εκείνου που του είχε ανακοινώσει το τραγικό νέο. Οι πολίτες αγανακτισμένοι άρχισαν να φωνάζουν: “O ψεύτης στην ανάκριση!”, “στα Βασανιστήρια!”. Ο φουκαράς ο κουρέας είχε δεθεί κιόλας, όταν κατά καλή του τύχη έφτασαν κάμποσοι οπλίτες που είχαν γλιτώσει από το μακελειό και επιβεβαίωσαν την τρομερή αλήθεια. Αναστατωμένοι οι Αθηναίοι από τη φοβερή είδηση, σκόρπισαν στα σπίτια τους για να κλάψουν τους χαμένους τους συγγενείς και ξέχασαν τον κουρέα. Άφησαν δεμένο τον αγγελιοφόρο των κακών ειδήσεων. Τον θυμήθηκαν αργά τη νύχτα. Αλλά όταν ήρθαν να τον λύσουν, η πρώτη ερώτηση που έθεσε ο κουρέας ήταν αν υπήρχε, καμιά είδηση για τον Νικία, κι αν είναι γνωστό πως πέθανε.
Οι κουρείς ήταν ενήμεροι για όλα τα νέα και μιλούσαν για τα πάντα.
”Πώς θέλεις να σε κουρέψω;”, ρώτησε ο κουρέας τον Βασιλιά της Μακεδονίας Αρχέλαο. ”χωρίς πολλές κουβέντες”, απάντησε ο Βασιλιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου