Όταν βλέπουμε τη φύση γύρω μας και παρατηρούμε τον κύκλο της Ζωής, συνειδητοποιούμε πολύ εύκολα ότι όλα γύρω μας αλλάζουν συνεχώς καθώς η φύση ακολουθεί τον δικό της αέναο ρυθμό, μέσα από συνεχείς αλλαγές, όπως για παράδειγμα μέσα από τις διαδοχές των τεσσάρων εποχών. Οι εναλλαγές αυτές οδηγούν το φυτικό βασίλειο από τη γέννηση στην ανάπτυξη, έπειτα στην ωρίμανση και εν τέλει στο θάνατο, όπου ο τελευταίος θα σηματοδοτήσει εκ νέου τον επόμενο νέο κύκλο μέσα από μια αναγέννηση. Σε αυτόν τον κύκλο όλα τα στάδια εναλλάσσονται και διαδέχονται το ένα το άλλο διατηρώντας άσβεστη τη φλόγα της ζωής.
Όλα τα ζωντανά πλάσματα συνηθίζουν τον κύκλο της Ζωής και αποδέχονται τον ρυθμό της συγχρονίζοντας την ύπαρξή τους και εναρμονιζόμενα με τη φυσική τάξη. Εμείς οι άνθρωποι, ομοίως, είμαστε ικανοί για να προσαρμοζόμαστε σε κάθε κατάσταση και να ακολουθούμε οτιδήποτε συμβαίνει, είτε αυτό το γεγονός αφορά στη δική μας ζωή, είτε γενικότερα στη φυσική εξέλιξη του ρυθμού της ζωής. Ωστόσο, πολλές φορές αρνούμαστε να εναρμονίσουμε την ύπαρξή μας, τις συμπεριφορές μας και τις στάσεις μας με τον Φυσικό Ρυθμό της Ζωής. Οι αρνήσεις μας, οι προσδοκίες μας, οι εμμονές και οι προσκολλήσεις είτε οι επιθυμίες μας φαίνεται κάποιες φορές να μας εμποδίζουν από το να ζούμε με αποδοχή τις αλλαγές και ενίοτε οδηγούν σε παθολογικές καταστάσεις.
Φυσικά είναι εύκολο για όλους μας να απολαμβάνουμε την κάθε Άνοιξη, είτε συμβολικά της ζωής μας, είτε πραγματικά της Φύσεως, γιορτάζοντας το ξύπνημα και την αναγέννηση, που με τη σειρά τους αυξάνουν τις χαρές που έρχονται μαζί με την ξεγνοιασιά του καλοκαιριού, με το πάθος και τις απολαύσεις του. Βέβαια, το ίδιο δεν φαίνεται να ισχύει για το φθινόπωρο, παρόλο που εκείνο φέρει τις δικές του χάρες και χαρές, εμείς δεν φαίνεται να το απολαμβάνουμε όλοι εξίσου.
Εμείς λειτουργούμε με βάση τα δικά μας νοητικά σχέδια και τις δικές μας υποχρεώσεις το Φθινόπωρο, αγνοώντας τα δώρα του, ενόσω ακόμη νοσταλγούμε το καλοκαίρι και φυσικά δεν μας αρέσει ούτε λόγος να γίνεται για τον Χειμώνα…Κι όμως όπως η κάθε εποχή του χρόνου έχει τις δικές τις χάρες, το ίδιο συμβαίνει και με τις διάφορες εποχές της ζωής μας, ενώ μπορούμε να παραδειγματιζόμαστε από τα μηνύματα των τεσσάρων εποχών, οι οποίες μας δείχνουν συμβολικά έναν τρόπο ύπαρξης με βάση τον κοσμικό ρυθμό και μια στάση ζωής. Λαμβάνοντας τα ¨μηνύματα του μεγάλου Κοσμικού βιβλίου της Φύσης¨ μπορούμε να εναρμονισθούμε καλύτερα με τον φυσικό ρυθμό και να ζήσουμε τη ζωή μας ευκολότερα και δίχως μεγάλες διακυμάνσεις και εντάσεις, έχοντας ισορροπία ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό Είναι της Ύπαρξης και σε αρμονία με την ίδια τη Ζωή.
Επειδή ακριβώς στη ζωή μας επισυμβαίνουν επίσης διαδοχές των εποχών και άλλοτε με ανοδικές χαρούμενες φάσεις αναγέννησης και ανάπτυξης, άλλες φορές με ολοκληρώσεις, με λύπες και αποχωρισμούς, κι εμείς οι άνθρωποι περνάμε από ποικίλα κύματα ανόδου και καθόδου, αλλά πάντοτε ακολουθούμε τα ίδια στάδια με εκείνα των εποχών. Υπάρχει ένας άγραφος Νόμος των αλλαγών στο ποικιλόμορφο Σύμπαν της ζωής, ο οποίος δεν είναι εναντίον μας όπως κάποιες φορές νομίζει το μικρόνοο ανθρώπινο μυαλό. Ακόμη κι όταν διανύουμε φάσεις απογοήτευσης, θλίψεων ή κατάπτωσης, βιώνοντας τον δικό μας χειμώνα, τότε που όλα μοιάζουν δυσοίωνα και κρύα, η υπενθύμιση ότι όλα αλλάζουν και θα έρθει πάλι η Άνοιξή μας, είναι εξαιρετικά σημαντική και οφέλιμη.
Ο συμβολικός χειμώνας δεν έρχεται για να μας απειλήσει, αλλά εμπεριέχει τη γείωση των ενεργειών και των εμπειριών που συσσωρεύσαμε, είναι μια περίοδος απορρόφησης και θεραπείας, μας εφοδιάζει με όλα όσα είναι απαραίτητα προκειμένου να προετοιμαστούμε για έναν νέο κύκλο ζωής. Αυτά που εμείς οι άνθρωποι τα θεωρούμε ως ανυπέρβλητες δυσκολίες και αναποδιές της ζωής παρομοιάζοντας τα με τον χειμώνα της ζωής μας, είναι εργαλεία μεταμόρφωσης, μετουσιώνονται και μετασχηματίζουν τον εαυτό μας σε υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξης, εφόσον εμείς, βέβαια, τα αξιοποιήσουμε ως τέτοια. Διότι οι άνθρωποι έχουμε τη δυνατότητα να λειτουργήσουμε είτε θεραπευτικά, είτε καταστροφικά, τόσο απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, όσο και απέναντι σε οτιδήποτε και οποιονδήποτε άλλον γύρω μας.
Όταν, όμως, γνωρίζουμε το Νόμο των Αλλαγών και τη διαδοχή των σταδίων του Κύκλου της Ζωής, τότε μπορούμε με τη δική μας στάση να μετασχηματίσουμε το οτιδήποτε μας συμβαίνει και φυσικά τον εαυτό μας, τον οποίο προετοιμάζουμε για μια νέα μεταμόρφωση, παράγοντας από τα κάρβουνα νέα διαμάντια συμβολικώς. Οι αρχαίοι έλεγαν ότι ουδέν κακό αμιγές καλού και ένα κακό μπορεί να παράξει καλό, επομένως η δική μας στάση και μονάχα αυτή καθορίζει το καλό ή κακό που μάλλον είναι εντελώς σχετικά. Για αυτόν το λόγο οι πρόγονοί μας συνήθιζαν να αποφεύγουν τις κατηγοριοποιήσεις ενός τέτοιου είδους και ομοίως μπορούμε να πράξουμε κι εμείς, αναζητώντας πάντα το καλό σε κάθε κατάσταση και το είδος των εμπειριών ή μαθημάτων που αποκομίσαμε από κάθε στάδιο της ζωής μας και τότε θα δούμε ότι κάθε φάση του κύκλου μας παρέχει πάντα κάτι χρήσιμο.
Όταν αντιμετωπίζουμε έτσι τη ζωή θα διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει τέλος δίχως αρχή, δεν υπάρχει νύχτα δίχως μέρα, ούτε χειμώνας δίχως καλοκαίρι και όταν μια πόρτα κλείνει τότε ανοίγει μιαν άλλη, απλώς κάποιες φορές χρειάζεται να διανύσουμε τον δικό μας χειμώνα για να βγούμε εκ νέου στην άνοιξη της ζωής μας, μεταμορφωμένοι και πιο δυνατοί από ποτέ. Η γνώση των σταδίων του Κύκλου μας οδηγεί ευκολότερα και με εγρήγορση στη νέα αναγέννηση, μέχρις ότου το σκοτάδι να γίνει πάλι φως και αυτή η γνώση είναι απολυτρωτική, ενισχύοντας τη φροντίδα μας μέσα από τη σύνεση, την επιμέλεια και την υπομονή, τονώνοντας το ηθικό και την ελπίδα μας, παρέχοντας μας απλόχερα τα απαραίτητα κίνητρα για μια νέα αλλαγή.
Οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στη ζωή μας, πάντα μπορούμε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι ουσιαστικά πρόκειται απλώς για μια φάση, πως θα περάσει και αυτό, αφού άλλωστε όλα περνούν και όλα αλλάζουν και η ζωή συνεχίζεται και εμείς θα βγούμε πιο δυνατοί και σίγουρα πιο υγιείς. Αρκεί να κάνουμε πάντα το καλύτερο δυνατό που ανά πάσα στιγμή μπορούμε, κρατώντας ήρεμο το μυαλό στο παρόν, αποφεύγοντας τις παλινδρομήσεις στο παρελθόν και τα νοητικά πετάγματα σε μελλοντικές ανησυχίες και υπερβολές, έχοντας εμπιστοσύνη στη ζωή και στους κύκλους της. Κάθε αλλαγή έχει τις προκλήσεις και τις δικές της ιδιαιτερότητες, εντούτοις, όμως, μια σωστή στάση αποδοχής και εναρμόνισης με τις αλλαγές του κύκλου θα μας επιτρέψει να βγούμε νικητές σε κάθε αντιξοότητα και τότε ανακαλύπτουμε πώς η δύναμη που κρύβουμε μέσα μας είναι μεγαλειώδης και ισχυρότατη.
Όλες οι καταστάσεις της ζωής, όσο κι αν μας φαίνονται δύσκολες, πάντοτε κυοφορούν μέσα τους τον σπόρο της αλλαγής και της νέας αναγέννησης, μιας νέας εσοδείας για την οποία ίσως, βέβαια, να χρειαστεί να εργαστούμε, αλλά και πάλι μαζεύοντας με αρετή και τόλμη τις δυνάμεις μας, ανασυγκροτούμαστε και συνεχίζουμε, επειδή η ζωή είναι εδώ και συνεχίζει να κυλά. Ρόδα είναι η ζωή και γυρνά και αναπόφευκτα θα κάνει τους γύρους της, αυτά που ήταν πάνω έρχονται κάτω και τα κάτω ανεβαίνουν επάνω, η ρόδα αέναα γυρίζει και μαζί της έρχονται πάντα και τα καλά. Η μόνη σταθερά στη ζωή είναι οι αλλαγές και εάν εμείς είμαστε σταθεροί μέσα μας, τότε όσες καταιγίδες κι αν εμφανισθούν εμείς παραμένουμε γαλήνιοι, έτσι όταν περάσει η μπόρα θα είμαστε σε θέση να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τον νέο ήλιο που είναι βέβαιο ότι θα ξεπροβάλλει εκ νέου.
Αποχαιρετάμε καθετί το παλιό και χαιρετίζουμε το κάθε νέο, με ευγνωμοσύνη και τότε θα απολαμβάνουμε περισσότερο τις χαρές μας και την ίδια τη ζωή. Έτσι ακόμη και όταν οι λύπες την πόρτα μας χτυπούν, η θλίψη δεν θα μας τραντάζει και γνωρίζοντας ότι αιώνια δεν κρατά, αλλά θα μεταμορφωθεί κι εκείνη σε μια επόμενη, νέα χαρά, τότε απλώς αλλάζοντας κι εμείς ακολουθούμε το Νόμο της Ζωής. Επειδή ένας τέτοιος Νόμος μονάχα υπάρχει αληθινά και η Φύση μας τον δείχνει πάντοτε στα μάτια μας ολούθε εδώ κι εκεί μπροστά μας, ο Νόμος είναι η Αλλαγή. Επομένως είναι προτιμότερο να κυλάμε εμείς μαζί του αντί να μας παρασέρνει και να νιώθουμε θύματα, αδικημένοι ή απογοητευμένοι, δεν μας συμφέρει ενάντια να κολυμπάμε μέσα στο ρεύμα του ποταμού, αλλά να ρέουμε μαζί του.
Όλες οι χαρές και όλες οι λύπες, όλες οι εποχές κάτι μας διδάσκουν και πολλά δώρα μας δίνουν ακόμη και εάν δεν το αναγνωρίζουμε αυτό. Η ζωή μας βοηθά μέσα από κάθε άνθρωπο και κάθε εμπειρία, αρκεί να το αντιληφθούμε και να κυλήσουμε κι εμείς με το δικό της τον ρυθμό και τότε θα είμαστε διπλά χαρούμενοι, πιο ανανεωμένοι, πιο ζωντανοί από ποτέ, μεταμορφωμένοι και σίγουρα πιο αισιόδοξοι και γαλήνιοι. Ας ζήσουμε, λοιπόν, την κάθε εποχή για αυτό που είναι και ας υποδεχόμαστε την κάθε στιγμή και την κάθε αλλαγή έτσι όπως είναι άνευ κρίσεων και αρνήσεων, κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούμε και πάντοτε κοιτώντας μπροστά προσμένοντας, δημιουργώντας και αγκαλιάζοντας την κάθε νέα εποχή και ζώντας στο κάθε εδώ ανά πάσα στιγμή αυτό το θαύμα που ονομάζουμε ζωή.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου